Pokémon: Anna's reis door Hoenn

Hoofdstuk 37: Het vreemde meisje

Met stevige passen baande het zestienjarige meisje zich een weg door het reusachtige gebouw van de slechte organisatie: Team Flex. Dat ze deze klus had aangenomen, ze leek wel gek. Helaas was er niemand vrij op het moment dat ze mensen nodig hadden, dus werd zij door haar baas, Mevrouw H, aangewezen. Met het einddoel voor ogen, liep het meisje naar een grote deur. Achter die deur bevond zich hetgeen, waarvoor ze gekomen was. Ze opende langzaam de deur en keek voorzichtig om het hoekje. De kamer was gelukkig helemaal leeg, op de steen waar ze naar opzoek was na. Het meisje rende op de steen af en greep het zo snel als ze kon. Voor haar gevoel was de missie soepel verlopen en kon ze nu zonder kleerscheuren het gebouw uitglippen, helaas was het alleen niet zo.

Nadat ze de steen had gepakt, klonk er een snerpend alarm door de ruimte heen. Voor ze het wist, was het meisje omsingeld door allerlei mannen van Team Flex. Hun leider kwam vanachter hun vandaan en liep geïrriteerd naar het meisje toe. 'Zo, zo Pokémon Ranger.' mompelde de leider lichtelijk geïrriteerd en een tikkeltje verbaasd. 'Niet verwacht jou hier te zien!' Het meisje, dat dus blijkbaar een Pokémon Ranger was, lachte krampachtig en zocht druk naar een uitweg. 'Nu, geef me die steen terug of anders...' 'Nooit!' riep ze uit, ze had haar uitweg gevonden en rende zo hard als ze kon door de mensenmassa heen. 'Grijp haar!' riep de man. 'En zorg dat je de steen heel terugkrijgt!' De mannen van Team Flex zetten de achtervolging in.

Zo werd het meisje dik tien minuten achterna gezeten door de mannen van Team Flex. Ze had sommigen al van zich afweten te schudden, maar tot haar spijt kwamen er telkens wel weer andere opdoemen uit het niets. Ze had geen enkele keer pauze gekregen, want de mannen bleven haar maar opjagen. Gelukkig was in de verte toch echt het einde in zicht. Met hernieuwde kracht rende het meisje zo snel al ze kon naar de uitgang toe. Haar vrijheid te gemoed, evenals de vrijheid van de Pokémon die zich nu in haar armen bevond. Ze had namelijk niet voor niets een steen gestolen, ze had de steen gestolen van de mythische Pokémon: Jirachi. De Pokémon zal over een paar dagen weer wakker worden en volgens Mevrouw H. wilde Team Flex verschrikkelijke dingen met de Pokémon gaan doen. Daarom was zij dus hier, ze zou de Pokémon stelen, koste wat het kost beschermen en uiteindelijk naar een veilige plek brengen.

De uitgang was nu toch echt in zicht en een donker bos doemde op. Het meisje baande zich een weg door de bladeren, sprong over omgevallen bomen en bleef doorrennen totdat ze het gevoel had dat zij en de Pokémon in haar handen compleet in veiligheid waren.

~

Anna had het eten van agent Jenny hartelijk opgegeten en maakte zich langzaam klaar voor de verdere reis. 'Heb je misschien nog wat nodig?' vroeg de agent Jenny, nadat Anna op was gestaan van de stoel en Togepi in haar armen had genomen. Ze schudde beleefd haar hoofd. 'Het wordt tijd dat we verder gaan met onze reis.' Ze richtte zich tot Plusle, die op haar schouder sprong. 'Oké, nog een fijne reis!' zei agent Jenny. Anna rende het cafétje uit, richting route 102.

Op route 102 was het angstvallig rustig en stil. Je kon het geruis van de wind door de bladeren horen. Soms kwamen Anna, Plusle en Togepi een Zigzagoon of een Surskit tegen, maar niet zo vaak. De stilte die dit bos droeg bezorgde Anna rillingen. Ze wilde zo snel als ze kon het bos uit, terug in de veilige, bewoonde wereld. Ze versnelde haar pas en liep zonder om te kijken door.

Tot plots een meisje keihard tegen haar op rende. Door de plotselinge aanwezigheid van de persoon en de kracht waarmee ze tegen haar opliep, viel Anna op de grond. Het meisje stopte met rennen en draaide zich geschrokken om. 'Gaat het?' vroeg ze voorzichtig. Ze droeg een steen in haar handen die ze krampachtig tegen zich aanhield en staarde Anna strak aan. 'Het gaat wel.' kreunde Anna. Ze klom onhandig overeind en keek het meisje aan, waarna ze haar blik naar de steen wierp. 'Wat is dat?' vroeg ze nieuwsgierig.' Het meisje keek naar de steen en toen weer naar Anna. 'O, niets bijzonders.' mompelde ze. 'Daar is ze!' klonk er ineens vanuit de bosjes.

Anna en het meisje draaiden zich geschrokken om. In de verte kwamen mannen met blauwe pakken aangerend. Het gezicht van het meisje verbleekte en ze draaide zich vlug om, zodat ze opnieuw weg kon rennen. Anna keek naar het meisje, toen naar de mannen en daarna weer naar het meisje. 'Snel Poochyena,' riep een mannenstem, 'tackle dat meisje!' Uit de bosjes kwam een Poochyena gerend, die op het meisje afging en haar aanviel. Het meisje viel met een harde klap op de grond. Paar mannen kwamen de bosjes uitgerend en omsingelden haar. 'Geef ons de steen!' riep één van hen. 'Nooit!' riep het meisje. Ze probeerde overeind te komen, alleen viel direct weer terug op de grond. Haar knie was namelijk open geschaafd, dus het schrijnde behoorlijk, wat ervoor zorgde dat het opstaan niet lukte. Anna wist niet wat er aan de hand was, ze wist alleen wel dat ze het meisje moest helpen.

'Oké Plusle, zo gaan we het doen.' fluisterde Anna. Ze had binnen enkele seconden een plan bedacht waarmee Plusle en zij het meisje konden helpen. 'Doe Spark op die mannen!' Plusle rende naar he meisje toe, sprong omhoog en elektrocuteerde de mannen, die vielen bewusteloos op de grond. Het was nu aan Anna, ze rende naar het meisje toe en hielp haar overeind. 'Wie waren die mannen en wat moesten ze van je?' vroeg ze. 'Betere vraag: Wat is er met die steen?' Het meisje zuchtte. 'Ik leg het nog wel uit,' mompelde ze, 'maar eerst moeten we hier weg, die mannen kunnen binnen enkele seconden weer bij bewustzijn komen.' 'Oké dan.' zei Anna. Met die woorden strompelden Anna en het meisje, die de steen stevig vasthield, weg bij de mannen, gevolgd door Togepi en Plusle. Maar was ze niet wisten, was dat ze nog lang niet in veiligheid waren en dat de Mythische Pokémon op het punt stond om wakker te worden.

~

O mijn Pokémon, sorry dat deze update niet gisteren was. Ik was het helemaal vergeten! ^Kuch^ geheugen van een zeef ^kuch^

In dit hoofdstuk is weer een nieuw personage voorgekomen. Dit personage is bedacht door @Marveliss! Heel erg bedankt lieverd, dankzij jou zit er wat meer actie in dit verhaal xD

Ik kan beloven dat de komende hoofdstukken nog wel actie zullen bevatten. Ik hoop dat het zo zal zijn. xD

Nou ja, dit was de A/n voor deze keer. Ik heb niet echt veel te vertellen en voel me eigenlijk een beetje ziekjes. Toch ga ik proberen uit te zoeken hoe lang dit verhaal nog gaat duren. Ik ben er al best lang mee bezig, een beetje te lang.

Dus tot volgende week!

X~Anna