Pokémon: Anna's reis door Hoenn

Hoofdstuk 35: Afscheid nemen, bestaat niet

Anna en Madelief hadden besloten om naar de woonplek van Briney, de man die Anna en Brian een lift had gegeven naar Dewford Town, te gaan. Madelief wilde namelijk graag naar dat eiland toe en Anna was ervan overtuigd dat Briney haar wel zou willen brengen. Madelief wilde namelijk naar dat eiland toe, omdat ze had gehoord dat daar heerlijke golven waren om op te surfen en je daar goed kon trainen. Het enige gevolg was alleen dat ze niet langer met Anna zou kunnen reizen.

De reis naar de woonplek van Briney duurde niet super lang, in tegendeel zelfs. Het leek wel alsof de tijd voorbij leek te vliegen. Ze hadden gekletst, tegen wat Pokémon gevochten en een korte pauze genomen, maar nu waren ze dan werkelijk bij het huis van Briney. 'Laten we maar naar binnen gaan.' mompelde Anna. Ze klopte op de deur en Briney deed met een verbaasd gezicht open. 'Wat doe jij nou hier?' vroeg hij enthousiast. Anna en Madelief stapten ongemakkelijk het huis binnen, waarna Anna antwoord gaf op zijn vraag. 'Ik wilde even langs bij de Pokémon op mijn ranch en tijdens mijn weg daar naartoe, kwam ik Madelief tegen,' ze wees naar Madelief en vervolgde daarna haar verhaal, 'we hadden besloten om een tijdje samen te reizen, maar onze wegen zullen hier weer scheiden. Madelief wilt namelijk naar Dewford Town en ik zal mijn reis vervolgen, de andere kant op.' Briney lachte. 'Je vraag is nu dus of ik Madelief naar Dewford Town zou willen brengen?' Anna en Madelief knikten. 'Dat wil ik wel doen, maar mijn boot wordt momenteel gerepareerd, dus zullen jullie nog even tot vanavond moeten wachten.' 'Dat is niet erg,' zei Madelief en ze keerde zich tot Anna, 'zie je dat water daar? Laten we lekker gaan zwemmen!' Anna zuchtte diep, na die ervaring met de Sharpedo en de geest van de zee, had ze niet zoveel puf om nog maar een keer het water in te gaan. Madelief keek haar echter zo smekend aan dat ze geen nee kon zeggen. 'Oké dan.' mompelde ze dus.

Het water van de naastliggende zee voelde koud aan en een rilling schoot door Anna's lichaam, nadat ze één stap erin had gezet. Zo snel als ze kon trok ze haar voet dan ook uit het water. Madelief keek haar plagerig aan. Zij en een paar van haar Pokémon zaten namelijk al in het water te spelen. 'Kom er toch eens in, het water is heerlijk!' riep ze. Anna schudde haar hoofd hevig heen en weer en deed nog een paar stappen naar achteren, verder bij het water vandaan. Daar trof ze Togepi die in het zand zat de spelen. Ze keek op naar haar trainster, maakte een speels geluidje en bewoog daarna haar kleine pootjes heen en weer. Anna wist dat dit niet veel goeds kon betekenen. Telkens als Togepi dat deed, gebeurde er iets raars. Je kont het haast wel een aanval noemen.

Zo ook dit keer. Anna had Togepi van de grond opgepakt en haar in een omhelzing getrokken, wat ervoor had gezorgd dat Togepi nog vrolijker werd. Het heen en weer zwaaien met haar pootjes ging dus door en voordat Anna er erg aan had, hingen zij en Togepi boven het water, alsof ze geteleporteerd waren. Ze vielen dan ook keihard naar beneden en kwamen met een doffe plons in het water, wat als overgoten over de lachende en geschrokken Madelief heen ging. 'Wat is dit nou weer?' proestte ze, nadat beiden hun hoofd bovenwater hadden gehaald. 'Ik weet het niet.' zei Anna lachend, bibberend en kuchend. Ze keek streng naar Togepi maar barstte al snel weer in lachen uit. Togepi keek naar het tafereel en begreep er niets van. 'Nou, nu je toch in het water bent, kunnen we lekker gaan zwemmen!' riep Madelief enthousiast. Ze spetterde in het water en gooide allemaal water over Anna heen, die proestte en lachte het uit.

Tot ongeveer vier uur bleven de twee meiden in het water rond spetteren. Hun Pokémon zaten ook in het water, keken mee vanaf de kant, renden rond of hielden kleine gevechtjes. Het was dus een gezellige boel. Na een tijdje vond Madelief dat het tijd was om uit het water te gaan. Haar vingers waren namelijk helemaal verrimpeld, ze voelde zich net een oud vrouwtje. 'Laten we er maar uitgaan.' mompelde ze dus ook. Anna die helemaal in haar element was begon te jammeren. 'Nu al? We zitten hier pas een paar uur in?' Madelief zuchtte. 'Ja, nu al. Briney is waarschijnlijk ook zo klaar, dan zal ik helaas moeten vertrekken.' Anna trok een pruillipje, maar zag daarna toch echt de waarheid onder ogen. Het moment van afscheid was bijna daar. Ze sjokte het water uit en plofte neer op het zand. Met haar ogen keek ze naar het water. Bubbels zweefden voor haar gezichtsveld langs, het was een prachtig gezicht. Onvergetelijk. 'Ik vind het wel jammer dat je moet gaan, ik zal dit niet vergeten.' zei ze. 'Ik ook,' mompelde Madelief, 'maar we zullen elkaar vast nog wel een keer zien.' 'Dat hoop ik ook!'

Anna en Madelief kleedden zich snel om, net op tijd waren ze klaar. Briney stond namelijk al te schreeuwen vanuit zijn huisje. 'De boot is klaar, we kunnen vertrekken!' Anna en Madelief keken elkaar verdrietig aan. 'Dit was het dan...' mompelde Anna. 'Hier zullen onze wegen scheiden...' mompelde Madelief. 'Ik wens je nog veel plezier met je verdere reis!' 'Ik jou ook!' riep Anna enthousiast, haar verdriet onderdrukkend. Met die woorden rende Madelief naar Briney toe. Bij Briney aangekomen draaide ze zich om, glimlachte en zwaaide naar Anna en liep achter Briney aan naar de boot toe. Anna veegde een traan uit haar ooghoek en keek naar Plusle en Togepi. 'Zullen wij ook maar verder gaan met onze reis?' vroeg ze met een bibberende stem. Plusle en Togepi maakten vrolijke geluidjes. Togepi klemde zichzelf steviger in Anna's armen en Plusle klom op Anna's schouder. Op die manier liepen ze verder, hun reis vervolgend.

~

Een nieuw hoofdstukje voor jullie. Ik hoop dat jullie het leuk vonden!
Het eerste karakter dat jullie hebben verzonnen is gekomen en gegaan, dat betekent dat het volgende karakter op mijn lijstje binnenkort langs zal komen! 
Ik weet denk ik al wie de volgende van het lijstje wordt, ik zit namelijk vol met ideeën :)

Valt het jullie ook op dat ik weer iets van een liedje als titel heb gebruikt? Word waarschijnlijk niet gebruikelijk hoor xD

Tot het volgende hoofdstuk! Ik ga denk ik snel door schrijven. Ideeën razen door mijn hoofd en ik wil echt graag het hoofdstuk uit kunnen werken wat al bijna een week in mijn hoofd zit, maar iets in mij zegt dat er eerst een paar tussen hoofdstukken komen.

We zullen zien :)

X~Anna