Pokémon: Anna's reis door Hoenn

Hoofdstuk 30: Onverwachte hulp

Na een paar uur begon het donker en koud te worden buiten. Anna besloot dat ze genoeg hadden verder gereisd en stopte vlak naast een klein meertje om haar tent neer te zetten. Plusle sprong van haar schouder en Togepi zette ze neer in het gras. Ze graaide in haar tas en pakte de kleine, makkelijk meeneembare tent. Haar tent stond vrij snel op, maar ja, ze had na al die tijd een handigheid erin gekregen. Ze trok haar schoenen uit en liep op haar blote voeten door het gras heen, richting het meertje. Bij het meertje aangekomen, ging ze aan de rand zitten en liet ze haar voeten in het water zakken. Ze staarde een beetje voor zich uit naar de over kant van het meer en dacht aan van alles en nog wat: ''Hoe zou het met mijn Pokémon gaan? Wie waren die vreemde mensen in die vreemde pakken en wat waren ze van plan? Wat is er toch met de Blue Orb en de Red Orb? Het had iets te maken met de Pokémon Kyogre en Groudon, maar wat?'' Al deze vragen spookten door haar hoofd, maar ze beantwoorden lukte haar niet. Plusle en Togepi hadden door gekregen dat hun trainster ergens mee zat en waren naar haar toe gekomen. Togepi ging vrolijk op haar schoot zitten en Plusle nestelde zich in haar nek. Ze begon te lachen door de plotselinge aandacht van haar Pokémon en dacht aan de rest van haar Pokémon. In een soepele pakte ze Togepi van haar schoot af en stond ze op. Ze liep naar de tent toe en zocht naar de Poké Balls van al haar Pokémon. Ze hadden zich verspreid door haar tent omdat ze nadat ze klaar was, haar tas lomp in de tent had gegooid en alle Poké Balls eruit waren gerold. De Poké Balls had ze al snel gevonden en ze liet al haar Pokémon uit hun Poké Balls komen. 'Jullie hebben vast wel zin in wat eten!' riep ze enthousiast naar haar Pokémon, die knikten. Anna rommelde wat in haar tas en vond uiteindelijk nog wat Pokémon voer. Het was niet veel, maar het was genoeg voor deze avond. Ze bakte wat bakjes en vulde die met Pokémon voer. Daarna zette ze de bakjes voorzichtig voor haar Pokémon neer, die begonnen als een malle te eten. Glimlachend keek Anna toe, haar eigen om eten schreeuwende maag negerend. Iedereen was al snel klaar met eten en Anna besloot dat het tijd was om te gaan slapen.

De volgende ochtend werd Anna vroeg wakker door het hevige rammelen van haar maag. Dat ze al een paar dagen niet had gegeten was niet zo best. Ze kwam haar tent uit en keek naar het meertje. Als ze een vishengel had gehad, kon ze gaan vissen. Jammer genoeg had ze er nooit over na gedacht om een vishengel te gaan kopen. Ze draaide zich om en bekeek de bomen in de verte. Er zaten vreemde bessen in. Zonder erbij na te denken rende ze naar de bomen toe en plukte er een bes uit, zo'n honger had ze. Wat ze alleen niet doorhad tijdens het plukken en eten van de bessen, was dat er zich een slapende groep met Tailow in de boom zat. Ze werden wakker van haar lawaaierige handelingen en kwam boos de boom uitgevlogen. Anna schrok op en keek omhoog. ''Niet weer!'' dacht ze geïrriteerd. ''Waarom maak ik toch altijd Pokémon boos?'' De Taillow vlogen nu dreigen boven haar hoofd. 'Uhm...' mompelde ze. 'Het spijt me.' Ze maakte dat ze weg kwam, maar de Taillow hadden haar excuus niet geaccepteerd en vlogen boos achter haar aan. Sommigen kwamen zelfs zo dichtbij en pikten haar in haar schouder. Ze slaakte en gil van paniek en begon hevig om hulp te roepen. Tot haar ergernis kreeg ze geen antwoord, waarschijnlijk lagen Plusle en Togepi nog rustig te slapen in haar tent. 'Seviper, doe snel Poison Tail op die Taillow!' riep een stem vanuit de verte. Een Seviper siste snel langs Anna's benen en richtte de Poison Tail op de Taillow. De Taillow schrokken zich rot en vluchtten terug hun boom in. Anna keek verbaasd naar de Seviper die terug kronkelde naar zijn trainster. 'B-bedankt voor het helpen.' stamelde ze. Ze keek naar de trainster en zag een meisje van ongeveer haar leeftijd voor haar staan. Ze had stijl bruin haar en droeg een roze jurkje. Ze had een pet op haar hoofd met het logo van een Poké Ball en in haar handen hield ze de Poké Ball die waarschijnlijk van Seviper was. Achter haar benen hield een Skitty zich nerveus verscholen. 'Geen probleem.' zei het meisje glimlachend. 'Als er iemand in nood is, dan help ik die graag. Mijn naam is trouwens Madelief, Madelief Secker.' 'Mijn naam is Anna.' zei Anna terwijl ze terug glimlachte. 'Het is best gevaarlijk om hier rond te lopen zonder Pokémon.' zei Madelief. 'Misschien is het verstandig om voortaan binnen te blijven en niet een voet op deze Route te zetten.' Weer glimlachte ze. Anna keek haar beduusd aan. 'Ik ben hier ook met mijn Pokémon.' zei ze een beetje geïrriteerd. 'Die slaapkoppen liggen alleen nog in mijn tent, die daar vlak bij het meertje staat.' Ze wees naar haar tent en zag dat Plusle net haar hoofdje naar buiten had gestoken. 'Oh, een van hen is net wakker geworden.' Anna grinnikte. Madelief keek haar glimlachend aan. 'Je mag wel mee komen naar mijn tent.' zei Anna na een lange periode van stilte. 'Dan kan ik je daar nogmaals bedanken omdat je me hebt geholpen en dan kan ik je voorstellen aan mijn Pokémon.' Madelief knikte enthousiast en liet haar Seviper terug keren in zijn Poké Ball, ze pakte Skitty op van de grond en liep achter Anna aan naar haar tent toe.

Eenmaal bij de tent aangekomen, waren Plusle en Togepi allebei wakker gekomen. Ze keken met een vreemde blik naar het nieuwe meisje, die naast hun trainster stond. 'Dit is Madelief.' zei Anna. 'Ze heeft me gered van een groep wilde Taillow.' Madelief keek met een glimlach naar Plusle en Togepi en zwaaide enthousiast. Plusle en Togepi keken haar dankbaar aan. 'Nou, nu jullie wakker zijn. Kunnen we zo meteen wel verder reizen.' zei Anna blij. Plusle en Togepi knikten. 'Waar gaan jullie naar toe?' vroeg Madelief nieuwsgierig. 'We zijn op weg naar Rustboro City.' zei Anna. 'Daar heb ik nog een paar van mijn Pokémon in een ranch zitten.' 'Leuk! Ik ben ook op weg naar Rustboro City. Zou ik misschien even met jullie mee kunnen reizen?' vroeg Madelief. 'Maar natuurlijk!' zei Anna blij. 'Ik zal mijn tent opruimen en dan kunnen we vertrekken!'

Niet veel later had Anna haar tent opgeruimd en al haar spullen ingepakt. Madelief had al die tijd met haar Pokémon aan het meertje gespeeld. 'We kunnen vertrekken!' riep Anna. Madelief kwam naar haar toe gelopen en ze liepen verder naar Rustboro City!

~~~~~~

Heyyy Lezers!

Hier een nieuw hoofdstuk voor jullie. Ik wil even zeggen dat dit verhaal nu wel al heel lang bezig is. Het staat al een jaar online en is pas net bij hoofdstuk 30! Het spijt me echt heel erg dat ik zo weinig en langzaam update, maar school vreet echt al mijn tijd op. (Eigenlijk moet ik nu ook leren voor de toetsweek xD).

Het nieuwe karakter, die in dit hoofdstuk voor komt, is Trouwens bedacht door PokemonIsMyAll lees ook haar Pokémon verhaal, want die is echt te gek! 

Jullie mogen trouwens nog steeds aangeven of jullie een karakter in mijn verhaal willen. De precieze data die ik dan wil weten, wordt vermeld aan het einde van hoofdstuk 24! Er zijn al wel wat mensen die hebben gereageerd en dat vind ik echt super tof!

Oké, nu wordt het toch echt wel tijd om te gaan leren, zie jullie in het volgende hoofdstuk! :)

XX- Anna