Pokémon: Anna's reis door Hoenn

Hoofdstuk 41: Dik in de penarie

Langzaam opende Anna haar ogen. Haar hoofd voelde zwaar en iets in haar zei dat ze elk moment om kon vallen. Ze voelde zich zwak en misselijk en wist totaal niet waar het van kwam. Was er iets gebeurd? Waar was ze eigenlijk. Ze keek verbaasd om zich heen, de ruimte goed in zich opnemend. Op de stoel rechts van haar zat Amira, haar polsen waren vastgebonden aan de stoel en zo ook haar enkels. Ze hing futloos met haar hoofd voorover. Aan Anna's linkerkant zaten al haar Pokémon vast in een glazen kooi. Er miste één iemand in het Pokémon rijtje en dat was Jirachi! 'Chips,' mompelde Anna, 'waar is Jirachi?' Ze draaide zich heen en weer in haar stoel, met als gevolg dat ze zichzelf allerlei sneeën bezorgde. 'Stomme touwen.' siste ze kwaad. Hierdoor werd Amira wakker. 'Huh...?' vroeg ze slaperig. 'Waar zijn we?' 'Die mannen van die irritante vent hadden ons uit weten te schakelen en nu zitten we hier vast.' bromde Anna geïrriteerd. 'Het ergste is nog wel dat ze Jirachi nu hebben. Wie weet wat ze met haar aan het doen zijn!' 'Wat?' schreeuwde Amira. 'Dat is niet best! We moeten hier weg en Jirachi bevrijden, nu meteen!' Amira draaide zich net als Anna heen en weer, met hetzelfde effect. 'Dat heeft geen nut hoor. Ik had het ook al geprobeerd.' zei Anna. 'Er moet toch een manier zijn om te ontsnappen?' vroeg Amira. 'Ja vast wel.' zei Anna. 'Ik weet het!' riep Amira. 'Zou je met je hand bij mijn linker laarsje kunnen?' 'Ik kan het proberen, hoezo?' Anna keek nadenkend naar het laarsje en zag iets glinsteren. 'Er zit een zakmes in.' grijnsde Amira. Anna rekte zich klungelig uit in de stoel waar ze vast zat en strekte haar arm uit naar Amira's linker laarsje. Ze greep het zakmesje er zo uit en sneed Amira snel los. Daarna sneed Amira haar los. 'Bevrijd jij de Pokémon?' vroeg Amira. 'Dan ga ik alvast opzoek naar Jirachi.' 'Oké, is goed!' zei Anna. Amira rende direct de kamer uit.

Na wat geklungel had Anna haar Pokémon eindelijk uit de kooi gekregen. Ze liet iedereen die meestal in zijn/haar Poké Ball zat terugkeren. Plusle sprong zoals gewoonlijk op haar schouder en Togepi hield ze in haar armen. Snel rende ook zij de kamer uit, zich afvragend waarom er nog geen alarm af was gegaan en waarom de mannen nog niet hadden gekeken of ze ontsnapt waren. Nou ja, het waren voor haar gevoel niet de slimste mensen, dus eigenlijk was het ook best wel logisch. Zo onopvallend mogelijk -terwijl dat niet nodig was, want niemand had haar door-, sloop ze naar Amira toe. Zij stond met haar oren tegen een deur aangeleund. 'Hier zitten ze als het goed is.' fluisterde ze naar Anna op het moment dat ze haar had opgemerkt. 'Oké,' fluisterde Anna terug, 'wat is het plan?' Amira dacht even na. 'Eerlijk gezegd heb ik nog geen plan.' mompelde ze. 'Dan doen we het maar zonder plan.' zei Anna en ze liep de kamer in. Amira rende maar achter haar aan, al leek het haar niet slim om zonder plan de kamer binnen te gaan.

'Hoe zijn jullie ontsnapt?' vroeg de man met de lange baard. 'Gewoon geluk hebben.' zei Anna flauwtjes. Ze keek nieuwsgierig de kamer rond. Het leek op een laboratorium ruimte, overal stonden apparaten. In één van de apparaten zat Jirachi. Zij probeerde er met man en macht uit te komen. 'Laat Jirachi vrij!' schreeuwde Amira kwaad. De man lachte. 'Zoals ik al eerder had gezegd: Nooit!' Anna zuchtte. 'Dan pakken we haar zelf wel terug!' 'Mannen!' riep de man. 'Pak deze meiden!' De mannen kwamen aangerend, maar nog voordat ze naar binnen konden, smeet Amira de deur dicht en blokkeerde die. 'Zij kunnen je nu niet meer helpen.' zei ze. 'Kom er maar uit iedereen!' riep Anna terwijl ze haar Poké Balls in de lucht wierp. 'We gaan deze man een lesje leren.'

De man sprong geschrokken achteruit en greep in een reflex naar zijn Poké Balls. 'Niets daarvan!' schreeuwde Anna. 'Grovyle, trap die Poké Balls uit zijn handen.' Met een enorme snelheid sprintte Grovyle op de man af en trapte zij de Poké Balls uit zijn handen, waarna zij ze van de grond pakte en terug rende naar Anna. 'Je kunt nu niets meer.' zei Amira met een grijns. 'Dus laat Jirachi vrij en geef haar aan ons!' 'Nooit!' riep de man. 'Ze hoort nu bij mij.' Met stevige passen liep hij naar de machine toe. Hij drukte op een paar knopjes waardoor de machine harder te werk ging en alle energie dus ook sneller uit Jirachis lichaampje trok. Die energie werd als blauwe vloeistof opgeslagen in grote, glazen buizen. 'We moeten die machine vernietigen!' riep Anna. 'Dat weet ik ook wel...' mompelde Amira. 'Maar hoe? Jirachi zit er nog in!' 'Ik heb een plan!' riep Anna.

Anna rende samen met Blaziken naar de machine toe. Blaziken duwde met al haar kracht de man aan de kant, waardoor hij met een klap op de grond viel. Daarna gebruikte Kirlia Psychic op de man zodat hij geen kantmeer op kon. Nu had Anna toegang tot het bedieningspaneel van de machine. Ze haalde de hendel over naar de andere kant. Op die manier werd en niet langer meer energie uit Jirachi gepompt. Het enige nadeel was, dat Jirachi met een klap in haar kooi op de grond viel. 'Snel Blaziken!' riep Anna. 'Bevrijd Jirachi uit die kooi met Blaze Kick.' Blaziken rende naar de kooi toe en trapte die kapot met Blaze Kick. Jirachi viel uit de kooi, maar werd gelukkig nog net op tijd opgevangen door Amira. 'Het gaat niet goed met haar...' mompelde Amira ongerust. 'Ze heeft nog maar een klein beetje energie. We moeten een manier bedenken om de energie terug te stoppen, anders zal ze sterven...' 

~

Ik heb besloten het hoofdstuk hier te stoppen, want anders zou het veel te lang duren. In het volgende hoofdstuk zullen jullie te weten komen hoe dit afloopt. Hou het dus in de gaten ;)

Ik hoop trouwens dat jullie al die cliffhangers niet al te erg vinden :P

Groetjessss,

Vakantie vierende Anna.

Ps. Wat gaan jullie doen in de vakantie? :)