Pokémon: Anna's reis door Hoenn

Hoofdstuk 26: Plotselinge aanval

'Laat ik hier mijn kamp opslaan.' zei Anna tegen zichzelf. Ze hadden, nadat Anna weg was gegaan bij het huisje, zo'n drie uur over de route heen gelopen. Anna was er nu wel een beetje klaar mee en plofte uitgeput neer op de grond. Ze pakte haar slaapzak uit haar tas en legde hem op de grond. Ze was te lui om haar tent op te zetten, ze kon namelijk geen vuiltje aan de lucht bekennen dus kans op regen was voor haar gevoel niet zo groot. De avond viel langzamer hand en Anna bedacht zich opeens dat zij en haar Pokémon nog moesten eten. Ze graaide wat in haar tas, opzoek naar eten. Eerst vond ze Pokémon voer voor haar Pokémon, dat ze klaar zette voor haar Pokémon, ze liet haar Pokémon uit hun Poké-Balls komen zodat ze konden eten en daarna zocht ze verder in haar tas naar eten voor zichzelf. Tot haar irritatie vond ze niets. 'Huh? Ben ik vergeten eten te kopen?' mompelde ze in zichzelf. Plusle had blijkbaar gehoord dat haar trainer geen eten had, ze liep namelijk weg bij haar bakje en liep een stukje verder het bos in. Daar zag ze aan een struik bessen hangen die haar wel goed leken voor haar trainer. Ze plukte een baar bessen en nam ze mee naar haar trainer. Anna die nog steeds in zichzelf zat te mompelen merkte dat Plusle weg was. 'Waar is Plusle?' vroeg ze angstig terwijl ze om zich heen keek. Haar Pokémon keken op en keken ook om zich heen. Op ieders gezicht was een verbaasde uitdruk te vinden. Togepi was echter de enige die nog blij aan het eten was, waarschijnlijk had zij wel gezien waar Plusle heen was gegaan. Ineens hoorden ze geritsel in de bosjes dichtbij. Plusle kroop langzaam door de bosjes. De verbaasde blik op Anna's gezicht werd nog groter toen ze de bessen in de handjes van Plusle zag. 'Heb je die voor mij gehaald?' vroeg ze. Plusle knikte en gaf de besjes aan haar trainer. 'Dankjewel.' zei Anna. Ze pakte Plusle op van de grond en begon haar te knuffelen.

Het was nu bijna tien uur in de avond. Anna had samen met haar Pokémon nog wat getraind, na een zware training mochten de Pokémon uitrusten in hun Poké-Balls. Anna kroop haar slaapzak in en staarde naar de sterren. De lucht was nog steeds helder, wat haar geruststelde. Plusle en Togepi kropen ook bij Anna in de slaapzak, ze vielen alle drie in slaap.

De volgende ochtend was Anna vroeg wakker. Ze had er ontzettend veel zin in om verder te reizen. Dus ze maakte Plusle en Togepi wakker, zodat ze haar slaapzak in kon pakken. Plusle en Togepi kwamen langzaam uit de slaapzak gekropen. Zij hadden nog niet zo veel zin om verder te reizen. 'Kom op jongens. We zullen verder moeten.' Moedigde Anna ze toe. Plusle en Togepi kregen al wat meer energie en begonnen met elkaar te spelen, terwijl Anna de slaapzak oprolde en in haar tas stopte. 'Zullen we verder gaan?' vroeg Anna. Plusle en Togepi knikten. Plusle sprong op Anna's schouder en Anna pakte Togepi van de grond. Samen liepen ze verder.

Niet veel later kwamen ze aan bij een meertje. 'Laten we hier even wat gaan eten.' zei Anna. Plusle sprong direct enthousiast van Anna's schouder af. Anna zette Togepi op de grond neer, die ondertussen in slaap was gevallen. Ze haalde haar tas van haar rug en begon te zoeken naar Pokémon voedsel. Plusle was alweer opzoek gegaan naar eten voor Anna. Niet veel later kwam ze weer terug, maar dit keer niet alleen. 'Plusle, wat doen die Pokémon achter je?' vroeg Anna verbaasd toen ze zag dat Plusle terug was gekomen. Plusle draaide zich om en schrok, een hele groep met wilde Lotad en Lombre stond achter haar. Ze piepte en rende naar Anna toe, tot haar irritatie volgden de Lotad en Lombre haar. 'Wat moeten ze van je?' vroeg Anna. Plusle keek haar angstig aan. 'Je weet het niet?' vroeg Anna. Plusle knikte en draaide zich weer om naar de Lotad en Lombre. De Lotad en Lombre kwamen dreigend op hun afgelopen. Togepi was intussen door al dat lawaai wakker geworden en begon te huilen. Anna rende naar Togepi toe en probeerde haar te troosten. De Lotad en Lombre kwamen nog steeds dreigend op hun af. 'Plusle, doe Spark!' riep Anna. Plusle deed Spark op de Lotad en Lombre, hierdoor werden ze geëlektrocuteerd en konden ze geen kant meer op. Dit was de uitgekeken kans voor Anna en haar Pokémon om weg te glippen.

'Ik denk dat we nu wel van ze af zijn.' zei Anna, die hijgend van inspanning op de grond neerplofte. Plusle kwam uitgeput naast haar liggen. Togepi, die niet zoveel had meegekregen van de heisa, was vrolijk in Anna's armen heen en weer aan het schommelen. Anna keek voor zich uit. Voor haar lag een helder blauw klein meertje, met waterlelies. Ze knipperde een paar keer met haar ogen toen ze zag dat één van de waterlelies bewoog. Voor haar gevoel kwamen de waterlelies namelijk steeds dichterbij. Ze schrok toen ze zag dat het geen waterlelies waren, maar Lotad en Lombre. Ze kwam overeind van de grond. Plusle keek haar verward na. Anna wees naar het water en naar de Lotad en Lombre, die niet alleen dreigend maar ook boos op hun afkwamen. Op een gegeven moment stopten ze. Anna dacht dat het nu veilig was, maar ze had het verkeerd. De Pokémon waren alleen maar gestopt, omdat ze een aanval aan het voorbereiden waren. De voorste Lotad gaf het teken en vuurde een dreigende Bubble op Anna, Plusle en Togepi af. Hij werd gevolgd door de rest van de groep. Anna dook snel op de grond, toch werd ze geraakt door de vele aanvallen die op haar afkwamen. Ze was nu ontzettend nat. 'Nu ben ik het zat!' riep ze. 'Plusle, doe Spark!' Plusle luisterde niet naar haar trainer, ze wist namelijk een aanval die veel handiger van pas zou komen. Ze verzamelde alle kracht in haar lichaam en liet een enorme elektrische straal de wolken in schieten. Deze straal kwam echter ook weer uit de wolken en richtte zich op de Lotad en Lombre. 'Wow!' riep Anna. 'Je hebt Thunder geleerd!' Ondanks dat de aanval Thunder met een harde snelheid aankwam, wisten de Lotad en Lombre hem te ontwijken. Dat ze die straal naar hun toe gestuurd kregen, maakten hun nog bozer dan ze al waren. Ze sprongen het water uit en renden op Anna, Plusle en Togepi af. Dit keer kon Plusle geen aanval terug doen, want ze was al haar energie verloren. Anna rende naar haar Pokémon toe en pakte haar van de grond af. Dit zorgde er wel voor dat zij geen kant meer op kon. Gelukkig kreeg Togepi eindelijk mee wat er gebeurde. Ze bewoog met haar kleine handjes heen en weer en ineens waren Anna, Plusle en Togepi uit het zicht van de Lotad en Lombre verdwenen.

Anna, Plusle en Togepi vielen ver uit de buurt van Lotad en Lombre op de grond neer. 'Hoe deed je dat?' vroeg Anna aan Togepi. Die keek vrolijk voor zich uit omdat ze de rest gered had. 'Ach, het boeit niet.' zei Anna. 'Ik ben blij dat we veilig zijn.' Ze gaf Togepi een dikke, welverdiende, knuffel.