~Wattys2018 Modernistler kazananı~
*TAMAMLANDI*
🔥
Çok az kaldı.
Benzini döktüm ve çakmağı da ateşledim. Alevlerin göğü sarmasına çok az kaldı.
Hepimiz ısınacağız!
Hem de iliklerimize kadar...
-Ciar...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🔥
Dylan, Ian'ın yüzüne ikinci yumruğu indirdiğinde Ian yine kendini korumaya çalışmadı. Zaten bunu bekliyordu. Dylan yeni bir hamle yapacaktı ki bu sefer Vera Ian'nın önüne geçti. Ian'a ne kadar öfkeli olursa olsun onun hırpalanmasına göz yumamamıştı.
Dylan "Çekil Vera!" diye kükredi. Vera ürkse de geri çekilmedi ama Ian onu kenara iterek "Bırak hıncını çıkarsın." dedi. Vera ona öfkeyle bakarken Dylan Ian'ın yüzüne bir yumruk daha indirdi ve Vera ufak bir çığlık attı. Ben ise sessizce bana bakan öfkeli gözleri yok saymaya çalışıyordum. Bradley ve Chris burada olmama köpürseler de en azından beni Dylan'dan uzak tutmak için arkalarına almışlardı.
"Yeter Dylan!" dedi Ethan onu geri çekerken.
Dylan "Sakın!" dedi ona dişlerinin arasından. "Müdahale etmeye kalkma. Sana da sıra gelecek."
"Ethan sorun yok." dedi Ian.
Dylan kolunu hızla çekip Ian'ı yakasından kavradı ve "Sorun yok öyle mi?" diye bağırdı. "Sen hayatını kurtaran insana onun hayatını tehlikeye atarak mı teşekkür ediyorsun?"
Ian'ın yüz ifadesine bakılırsa Dylan'ın ne söylemek istediğini anlamamıştı. Belli ki ona bazı şeyleri anlatmamışlardı.
"Ne?" dedi Ian birkaç saniyenin ardından.
"Bizim seni bulmamızı sağlayan Alice'di ve sen kahrolası, onu tehlikenin ortasına bırakmakta tereddüt bile etmedin."
Dylan onu sert bir hareketle iterken Ian dengesini koruyup bakışlarını bana çevirdi. Bunda şaşıracak ne vardı anlayamıyordum. İçerideki muhbir bendim ve çoğu kişiyle ilgili bilgiyi onlara ben sağlamıştım ama sanırım o ana kadar Ian böyle düşünmüyordu.
Ben tepkisizce Ian'a bakarken o afallamış bir şekilde yüzüme bakmaya devam etti. "Ben..." dedi ama devamını getiremedi.
"Bak Dylan!" dedi Ethan. "Bu onun kararı ve bu planı da onsuz uygulayamazdık."
"Şimdi de uygulamıyoruz." dedi sert bir sesle Dylan ve hızla bana doğru yöneldi. Bradley ve Chris aynı anda önüme geçip bana kalkan olurken buna fazlasıyla memnun olmuştum. Onların bedenlerinin izin verdiği ölçüde Dylan'ı izlemeye devam ettim.
Gözleri ikisi arasında dolaştı ve dişlerini sıktı. "Siz ne zamandan beri müttefiksiniz?"
Bradley sırtını dikleştirdi ve "Önemsediğimiz insan aynı olduğundan beri." dedi. "Sakın ona yaklaşmaya kalkma Blair."
