NEKROKİNEZİ • Zifir

2. Final (Part 2) • Su Numarası

Multimedya: Ashes Remain - On My Own (Bayıldığım bir şarkı!)

Keyifli Okumalar...

🔥

Bring me out
Beni ortaya çıkar

Come and find me in the dark now
Gel ve beni karanlıkta bul

Everyday by myself I'm breaking down
Her gün kendi başıma yıkıyorum

🔥

🔥
Dylan Blair

Dylan kolunu başının altına almış saatlerdir yaptığı gibi tavanı izliyordu. Başını koltuğun başından geriye attı ve Alice'in yatak odasının kapısına bir bakış attı. Ardından derin bir iç çekti. Huysuz kız! diye söylendi içinden.

Hiç uykusu yoktu. O yüzden tavanı izlemeye devam etti. Bir an Alice'in sesini duyar gibi olunca dikkat kesildi. Odasından sesler gelmeye devam etti, bu yüzden merakla ayaklandı ama onun kapısının önüne gelince tereddüt etti. Kısa bir an durdu. Şansını daha da zorlayıp odaya girse miydi?

Düşünecek pek bir şey yoktu aslında. Zaten buraya şansını zorlamaya gelmişti. Kapıyı hafifçe tıklattı ama ses gelmedi. Ardından yavaşça araladı. Alice yatakta bir top gibi kıvrılmış bir şeyler mırıldanıyordu. Yüz ifadesine bakınca kabus gördüğü açıktı. Dylan yatağın yanına ilerleyip "Alice!" diye seslendi.

"Benim suçum." diye mırıldandı Alice.

Dylan yatağa oturarak onun terden yüzüne yapışmış saçları kenara çekti ve yine "Alice!" dedi. "Uyan! Kabus görüyorsun." Garipti. Alice'in çoktan onun varlığını sezmiş olması gerekiyordu aslında. Sonra yan taraftaki birkaç ilaç kutusu dikkatini çekti. Biri uyku ilacıydı, diğerleride antidepresan olmabilirdi, emin olamadı.

Bunları mı kullanıyordu?

Alice yine sayıklamaya devam edince Dylan onu omuzlarından kavrayıp hafifçe sarstı. "Alice uyan!"

Alice derin bir nefes alırken gözlerini açtı ve "Chris!" dedi.

"Benim Dylan."

Alice'in gözleri onu buldu ve sanki burada olmasına şaşırmış gibi "Dylan." dedi.

"Buradayım. Sesini duydum, sanırım kabus görüyordun."

Alice yatakta doğrulup sırtını yatak başlığına dayadı ve dalgın dalgın Dylan'a baktı. Konuşmadı ama Dylan konuşmasını istiyordu. Ona bir şeyler söylemesini...

"Bu ne zamandır oluyor?" dedi. "Sürekli kabus mu görüyorsun? Ve bu ilaçlar..."

Alice hafifçe başını salladı. "Kabuslar benim için yeni bir şey değil." Başını çevirip ilaçlara baktı. "Genelde Chris uyumama yardımcı olur ama şimdi bunlara mecburum." Dylan'ın yüzü kasıldı. Onu böyle savunmasız görmek en son beklediği şeydi ama onca şeyden sonra Alice'in dayanma sınırı çoktan çökmüş olmalıydı.