~Wattys2018 Modernistler kazananı~
*TAMAMLANDI*
🔥
Çok az kaldı.
Benzini döktüm ve çakmağı da ateşledim. Alevlerin göğü sarmasına çok az kaldı.
Hepimiz ısınacağız!
Hem de iliklerimize kadar...
-Ciar...
🔥 "Alice bir zavallıydı ve Ciara'nın geri dönme zamanı çoktan gelmişti." 🔥
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🔥
Ellerimi başımın altına almış öylece tavana bakıyordum. Buraya alışmış olmalıydım ki artık herhangi bir tepki de vermiyordum. Arada sadece nefes alışlarım hızlanıyordu. Hava ara ara bana yetmez gibi geliyordu ama iyiydim. Chris iyileşecekse burada sonsuza kadar bile kalabilirdim.
Cara gittikten sonra ne kadar zaman geçti bilmesem de çoktan gece olduğuna emindim. Aslında saate bakıp zamanı anlayabilirdim ama sanki kıpırdarsam yine nefesim kesilecek gibi hisediyordum.
Chris ne haldeydi deli gibi merak ediyordum. Dylan'ı görmek için içimdeki bitmek tükenmek bilmeyen arzuyla savaşıyordum. Tüm söylediklerim için ondan özür dilemeliydim. Sanki tek sorunum buymuş gibi... Gerçi şu an bu, hücrede tıkılı kalmamdan bile daha büyük bir sorunmuş gibi geliyordu.
Gözlerim adeta uyku için yalvarırken uyumak istemiyordum. En sonunda korkularımı kenara iterek hareketlenmeye karar verdim. Ayağa kalkıp küçük hücrede dolaşmaya başladım. Ellerimi duvar boyunca sürtüp parmaklıklara gelince devam ettim. En sonunda sırtımı duvara yaslayıp kollarımı önümde çapraz bağladım.
Biri merdivenlerden iniyordu. Cara diye düşündüm. Muhtemelen kötü haberi bana ulaştırmaya geliyordu. Ne kadar kararlı olursa olsun beni buradan çıkaramazdı çünkü ağabeyi tam bir çatlaktı.
Hücrenin kapısı açılınca başımı çevirdim ama gelen Cara değil onun çatlak ağabeyiydi.
Ethan beni kısaca süzdükten sonra "Çıkabilirsin Alice." dedi. Anlamsızca ona bakmaya devam ederken parmaklıkların önünde Cara göründü ve bana sıcak bir şekilde gülümsedi.
"Hadi!" dedi Ethan yerimden kımıldamadığımı görerek. "Tüm gün seni bekleyemem."
"Nasıl yani?" dedim hala öylece ona bakarken. "Beni çıkarıyor musun?"
"Evet ama kalmak istiyorsan buna karşı çıkacak değilim." dedi duygusuzca.
Cara'ya baktığımda gülümseyerek gözleriyle çıkmamı işaret etti. Sırtımı duvardan ayırırken yavaşça dışarı yöneldim. Ethan ben çıktıktan sonra kapıyı kapatıp bir şey söylemeden zindandan çıktı.
"Nasıl?" dedim Cara'ya dönerken. "Onu nasıl ikna ettin?"
