~Wattys2018 Modernistler kazananı~
*TAMAMLANDI*
🔥
Çok az kaldı.
Benzini döktüm ve çakmağı da ateşledim. Alevlerin göğü sarmasına çok az kaldı.
Hepimiz ısınacağız!
Hem de iliklerimize kadar...
-Ciar...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🔥
Ayağımda yerde ritim tutarak gerginliğimi azaltmaya çalışıyordum ama işe yaramıyordu. Başımı kaldırdım ve Akademinin altında gizlenen otoparktaki arabalara göz gezdirdim. İlk önce Ian'ın Aston Martin'i görüş alanıma girdi. Sonra diğer lüks araçlar ama en çok ilgimi çeken şüphesiz köşedeki siyah motosikletti.
Elza demir kapıdan geçip koşarak yanıma geldiğinde nefes nefeseydi. "Yemin ederim geri dönersen sana bunu fena ödetirim. Bunları almak kolay olmadı." dedi ve soluklanmaya çalıştı.
"Al!" Elindeki kağıdı, bir topar parayı, bir arabanın anahtarını ve Ethan da olan yüzüğümü bana doğru uzattı. Gideceksem bu yüzükte benimle gelecekti.
"İstediklerin burada. Adres kağıtta yazılı ve anahtar..." Eliyle ileride siyah mavi gölgeleri olan aracı gösterdi. Bir Hummer'dı. "Dylan'ın en sevdiklerindendir. Bir yerlere çarpabilirsin. Eminim kaçmandan daha çok kızacağı bir şey varsa o da budur. Ha! Birde araçta Dylan'ın yedek bir silahı olduğuna eminim." Bu ufak bilgiyi neden verdiğini anlayamasam da başımı salladım. Neticede birbirimizi sevmezdik ve ölsem en çok sevineceğim kişi de o'ydu.
"Kararını değiştiren ne?" diye sordum elindekileri alırken.
"Ne olduğunu biliyorsun. Sen etrafındayken senden asla vazgeçmeyecek ve..." Kısa bir an susup yüzüme baktı. "Ölümüne gittiğini biliyorum. Ethan'la olan konuşmandan haberim var. İlaç için Vargas'a gideceğinden adım kadar eminim."
Tiksintiyle yüzüne baktım, o ise gülüp, "Git hadi!" dedi ve başıyla arabayı işaret etti. "Dylan uyandığında ortalığı birbirine katacak ve birinin onu sakinleştirmesi lazım."
Yüzünde yine tiksindiğim bir gülümseme oluştu. Gözümde bir an Dylan'ın öfkeli yüzü belirdi ve yanında onu avutmaya çalışan Elza... Bu düşünce ben de kusma isteği oluşturdu. İçimi öfkeyle doldurdu.
"Merak ediyorum da..." diye konuşmaya başladım. "Lisa'yı gözünü kırpmadan öldürürken benim kaçmama neden yardım ediyorsun? Beni de öldürerek tüm sorunlarını çözebilirdin halbuki."
Dudaklarını büzdü. "Bunu düşünmedim değil ama seni öldürmem demek Dylan'a unutamayacağı başka bir aşk yaratmak demek. Evelyn gibi... Seni öldüreni bulana kadar da bu işin peşini bırakmaz." Dudakları yana kıvrıldı. "Hem bu senin için de kolay bir kurtuluş olmaz mı? Şimdi git buradan ve eğer geri dönersen bunu yapacağımdan sakın şüphe duyma."
