De Grijze Jager, De Leerlinge Uit Gallica (gaat herschreven worden)

Hoofdstuk 17

Het eerste wat ik zag, was Gilan's hoofd. Maar niet één keer, maar twee keer. Zijn vier ogen waren roodomrand. Had hij gehuild? Ik voelde een vreemd gevoel in mijn maag. Opeens voelde ik wat omhoogkomen, en Gilan kon nog net een emmer voor me neerzetten voordat ik over het dekbed zou overgeven. Gelukkig zag ik niet meer dubbel, want anders was dit erg smerig geweest. Ik kreeg een beker water aangereikt en spoelde snel mijn mond.

Toen ik klaar was, nam ik mijn omgeving in me op. Ik was in een grote tent, waarschijnlijk een geïmproviseerd ziekenhuis. Er stonden een paar bedden, maar op Gilan en ik na was er niemand.

'Gilan...' begon ik, maar verder kwam ik niet. Gilan omhelsde me zo stevig dat ik bijna geen adem meer kreeg, maar dat maakte me niks uit. Ik knuffelde hem net zo stevig terug.
'Ik dacht dat ik je kwijt was,' fluisterde hij in mijn haar.
Eén mondhoek kwam omhoog terwijl ik terug fluisterde: 'Mij raak je niet zo makkelijk kwijt.'

Na een paar minuten maakte ik me los uit zijn omhelzing. 'Gil, ik moet je wat vertellen.' Aan mijn gezicht zag hij dat het ernst was, en hij verspilde daarom geen tijd aan domme vragen.
Ik trok mijn mond open om wat te zeggen, maar op het geluid van naderende voetstappen sloot ik hem weer.

'Ah, je bent wakker. Ik vroeg me al af of je ooit nog wakker zou worden,' zei, nam ik aan, de dokter. Ik was te moe om hem een pissig antwoord terug te geven, dus zond ik hem mijn meest kwade blik. Hij negeerde hem simpelweg, en ging verder met zijn verhaal. 'je hebt waarschijnlijk al gemerkt dat je je been op meerdere plaatsen gebroken hebt. We hebben het zo goed mogelijk behandeld, maar of het ooit weer goed aan elkaar groeit en of je het ooit weer zoals voorheen zou kunnen gebruiken weet ik niet. En je hebt ook erg hard je hoofd gestoten. Daardoor kan je dubbel gaan zien, en overgeven,' zei hij met een knikje op de emmer die naast het bed stond.
'Wat gebeurt er met je herinneringen als je je hoofd hebt gestoten gehad?' vroeg ik.
De man keek me een beetje vreemd aan, en antwoordde: 'Je kan sommige dingen vergeten, maar het is ook wel eens voorgekomen dat je dingen die je vergeten bent gaat herinneren. Waarom wil je dat weten?'
'Oh gewoon, zomaar,' antwoordde ik vaag.
Ik voelde Gilan's blik, maar negeerde hem. 'Het is ook belangrijk dat je veel rust,' vertelde de dokter me met een blik op Gilan.

'Nou, dat komt dan goed uit, want ik had Gilan net nodig,' zei Halt. Ik schrok me dood, want ik had hem niet de tent binnen horen komen. En Crowley ook niet.
'Gilan, meld je zo snel mogelijk aan het begin van het bos. Daar wacht Jager Mark op je om je je examen ongezien voortbewegen af te leggen,' vertelde Crowley hem. Mij zond hij alleen maar een medelijdende blik.
De examens! Die kan ik zo natuurlijk niet maken. Maar Gilan wel, en als hij slaagt, krijgt hij zijn bronzen Eikenblad. Gilan leek hetzelfde te denken. 'Nee,' zei hij.
'Nee?' herhaalde Crowley. Hij kneep zijn wenkbrauwen samen, waardoor hij er kwaad uitzag. Dat had ik niet van de commandant verwacht. Ik kende hem pas net, maar van wat ik van hem had gezien, werd hij niet zo snel boos.
Gilan stond langzaam op. 'Inderdaad, nee. Carly kan de rest van haar examens niet maken, en dat is mijn schuld. Dan is het ook niet eerlijk als ik straks wel mijn bronzen Eikenblad heb en zij niet. Als iemand dat ding verdiend is het Carly wel.'
Ik pakte zijn hand en gaf er een kneepje in als dankjewel. Crowley keek erg verbaasd, er was vast nog nooit iemand geweest die geweigerd had zijn examens niet te maken, maar Halt keek trots. Daar was ik zeer verbaasd over, maar toen ik knipperde was het weg. Toch wist ik zeker dat ik het gezien had. En ik vermoedde Gilan ook.
'Goed, jij je zin,' stemde Crowley uiteindelijk toe. 'Dit is allemaal jouw schuld, Halt,' vertelde hij de kleine man naast hem. En met die woorden draaide hij zich om en liep de tent uit.
De bebaarde Jager leek onaangetast door de woede van zijn vriend en knikte ons toe als afscheid. Net zo stilletjes als hij gekomen was, liep hij de tent ook weer uit.