Kelebek Büyüsü

Bay Gizemli

Hayat öyle bir düzen üzerine kurulu ki öncesini sonrasını bilmeden ya da asla o durumda olmam , asla o kişi ile yanyana durmam dediğin anlarda "sen bunu fazlasıyla hakettin" der gibi yaşananları bir tokat gibi suratına çarpar .

Tam şu anda olduğu gibi neler düşündüğümü bir bilseniz .Karşımda varlığını henüz hazmedemediğim bir adam , ona dokunan ellerim ve nefeslerimizi birbirimize işitirecek kadar küçük bir ortam .
Siz olsaydınız ne yapardınız bilmiyorum ama ben bu durumdan hiç hoşnut olmamaya başladım.Gücüm insanlara dokunup geçmişini ve yakın geleceği görmek bile olsa onlara gereğinden yakın olmak bana fazlasıyla tuhaf hissettiriyor. Her an fark edilecekmişim hissi uyandırıyor.Bunları birer birer aklımdan geçirirken , ona baktım .Sanırım az önceki yaşananlardan sonra biraz da olsa kendine gelebilmişti .
O sırada diğer eli ile gözünü kapattığım elimi yere indirdi. Gözlerime uzunca bakmaya başladı. Kendinde değildi anlıyorum. Ama neden bu kadar baktı ki .Hala bakmaya devam ettiği sırada bir hışımla ayağa kalktım .Lenslerim !!
Düştüler mi acaba yoksa o yüzden mi..kalkıp aynaya baktığımda bir sorun olmadığını gayet normal gözüktüğümü gördüm .Aissh bu da neden baktı ki öyle gördü herşeyi diye korktum .

Tamamen karşıya bakmaya başladım.Ama onun bana baktığını hissedebiliyordum .

- Aptal mısın?

Nee bana mı dedi onu diye ona döndüğümde beni gram umursamamış olacak ki eski pozisyonuna geri döndü .

+ Gerçekten siz varya...sizz varya tam bir..

O sırada sesler gelmeye başlamıştı .Sanırım sonunda gelmişlerdi. Zaten biraz daha gelmeselerdi. Sinir hastası olup çıkardım .Net yani .

İkinci denemelerinde kapı yavaşça açılmıştı.

-Efendim kusura bakmayın .Hemen ilgilenmeye çalıştık .

Kafasını kaldırdığını hissedebiliyordum .Göz göze gelmek bile istemiyorum .Dışarı adım attım tam gidecekken güvenlikten bir ricam olacaktı.

- Şey kusura bakmayın ama o arkadaş pek iyi değil araba kullanamaz .Onu evine siz bırakın olur mu ?

+ Peki efendim. Bizzat ilgileneceğim.

-Teşekkürler .İyi çalışmalar .

Dedim ve oradan hızlı adımlarla uzaklastim. Sokakta yürürken aklıma bir anda orada yaşananlar geldi.Aklımda cevabını henüz bulamadığım bir sürü soru vardı .
Öte yandan içimi kemiren bir soruda neden ya neden dokunduğumda hiçbirşey göremedim .Anlamıyordum .Normalde böyle birşeyi hiç yaşamadım.Bu sefer hissettiğim şeyler de tuhaftı .Vücudum sanki ona dokunduğumda karıncalanmıştı.

Daha sonra aklıma bana aptal olduğumu ima ettiği o soru geldi.Yolun ortasında durdum ve öyle bir sinirliydim ki ona sağ ayağımı yere vurup deli gibi saçımı dağıtım.Daha fazla narsist prensi düşünürsem kafam tamamen gidicek sanırım .Evim ile şirket arasında 30 dk lık bir mesafe vardı .Otobüse bindim .Otobüs sanki bugünün ardında bir beşik gibi gelmişti .Gözlerim kapanıp açılıyordu.Tam gözümü açtığımda ineceğim durağa gelmişti otobüs. Hemen indim .Kafamı sağa sola salladıktan sonra yoluma devam ettim. Evim hafif bir yokuşun sonundaydi. Yokuşu çıktım ve karşıma ilk çıkan kişi Eun Jin 'di . Koşarak koluma girdi .

- Seni ne kadar merak ettim haberin var mı? Aptal .İnsan arar bir gecikeceğim diye. Yine geçen geceki gibi bayıldın zannettim.

+ Anladım .Anladım .Ama bir küçük detay insanlar arar ben insan değilim 😊😊

- Şaka yapma hiç sırası değil.Ayrıca dışarıdayız.

+ Peki hadi çıkalım evimize hayatım.