Kelebek Büyüsü

Rüya

Hayat bir hayal olabilir mi ?
Her an her saniye aslında uzun zamandır beklediğin bir şeyi , ya da yanında olmak istediğin kişiyle sonsuzu bilincinde yaratmak..
Ya da bir kabus mu dersiniz ?
Aslında bakarsanız kabusları hayallere tercih ederim .
Hayaller kalıcı olmak için çaba ister ,
kabuslar sen istemesende kalıcıdır..

Bu anın kabus olmasını diliyorum .Kabus olsun ki hafızam bu anı hiç silmesin.
Delirdiğimin fazlasıyla bilincindeyim .Sağlam düşünemiyorum.Çünkü beynimde kalp atışlarını hissediyordum .Bütün vücudum aslında hastalığa hücum edercesine beynime " kalkmalısın artık yoksa bayılacaksın heyecandan " gibi şeyler iletiyordu.
Direnmek bana göre değil , beynini dinle yoksa cezasını misliyle çekersin felsefemi ortaya koydum .

Göğsündeki başımı yavaşça kaldırdım . Yerden aldığım destekle ayağa kalkmaya çalıştım .Tökezleyerek kalkabildim.Ayağa kalkar kalkmaz bedenimi ondan ters yöne çevirdim.Kızaran yanaklarımı kapatırcasına iki elimi de yüzüme götürdüm .Bir vampir olarak sadece güneşe maruz kaldığımızda yanarız diye biliyordum. Ama suan o kadar feci yanıyordu ki yüzüm ne yapacağımı bilmiyordum .Elimi yüzümü serinletmek amaçlı bir yelpaze gibi sallamaya başladım.
Telaşımın ortasında onun meraklı ve bir o kadar da alaycı ses tonuyla bana seslendiğini fark ettim.Suan dönersem gıcık bir ifadeyle neden böyle olduğumu soracaktır .İki seçeneğim var ;
Bir elimle yüzümü kapatacağım ya da bir bahane bulup vınn içeri kaçacağım.Sanki ikinci seçenek bana daha uyacak gibi
kaç İn Ha..

İçimden bunları geçirdiğim sırada ,
- Aah kolum.Resmen kıpkırmızı olmuş .Artık kimin sayesinde olduysa iğneli kolumun üzerine düştüm .

Ona hiç bakmadan eve doğru adım atmak için hazırlandım .Yavaş yavaş geri döndüğümde koluyla ilgilendiğini gördüm .Hızlıca bir adım atmıştım ki kolumdan sıkıca tuttu .Ona şaşkınlıkla döndüm bu his beni daha da paniklemişti.

Birşeyler söyleyecek gibi gözlerime uzun uzun bakmıştı.Beklemeye vaktim olsaydı inanın kolum onun ellerinin arasındayken olmazdı.Kalp atışlarım artık belirsiz bir hızla atmaya başladı.Gözümü kaçırıp etrafa baksam da nafile değişen birşey yoktu .Suan birşey olmalı ki ondan kurtulmalıyım.Hadi hadi hadii.
(Mesaj sesi )
İstediğim oldu sadece o değil şans da benimle birlikte iste bu bir nebze de olsa içimi rahatlamıştı.

Kolumu yavaşça bırakmıştı.O an sanki böyle soğuk bir rüzgar esmişçe rahatladım.

Gelen mesajı okurken yüzüne bir göz baktım.İyi bir mesaj olduğunu zannetmiyorum .Moralinin sıfıra düştüğünü bile söyleyebilirim.
Okur okumaz kafasını kaldırıp bana o yüz ifadesiyle bakıyordu.Bir suç işlemişim gibi bakıyordu ve ben bundan korkuyordum.

- Çık dışarı !!

Gözlerinden çıkan o ateşi görebiliyorum.İnanın korkum heyecanımı çokça aşağıda bırakmıştı bir an ne yapacağımı bilemedim .

+ Luhan Bey iyi misiniz ?
İçeri geçin isterseniz .

Ona doğru adım atıp koluna yavaşça dokundum .Yürümesine yardım etmeliyim diye düşündüm.
Aniden kolunu sertçe geri çekerek gözleri sulanmış bir şekilde bana baktı.

- (Bağırarak) Çık dışarı !

Ne yapacağımı bilemedim .Gözlerine baktığımda gördüğüm öfkeye yenik düşüp gözlerimin dolmasını sağladım .
Ben ona ne yapmış olabilirim .Bir anda neden böyle değişti üstelik herşey...güzelken Neden ?
Anlamıyorum.O an aklıma gelen tek şey o amcanın bana olan sözleriydi.

- Onu sana emanet ediyorum güzel kızım .

Gitmem ne kadar doğru olabilirdi bilmiyorum .Kalmalı mıyım yoksa gerçekten onu bu halde bırakıp gitmeli miyim ?
Verdiğim bir söz varken onu burada bırakamazdım.