When angels fail ~Boek 1. The battle to the curse~. #Netties2017

Hoofdstuk 28

(Bij dit teken (*) heb ik onderaan het hoofdstuk nog wat oven de zin te zeggen een uitleg bijvoorbeeld.)

Als een klein kind met snoep huppel in naar de derde deur rechts op de vierde verdieping. Eclips en flora rennen blij achter me aan. Bij de deur aan gekomen zie ik dat hij prachtig is versiert. Als ik de deur open doe zie ik een prachtige kamer. Een stuk of vijf boeken kasten een warme haard met grote stoelen. Flora gaat meteen op een van de stoelen liggen en valt in slaap, Eclips gaat in een grote mand voor de haard liggen.
'Wat is dit?' Fluister ik zacht tegen mijn zelf. 'Ah prinses Wood.' Zegt een stem boven me. 'Ik zie dat hij je allen durft te laten.' Ik zie de persoon die bij de stem hoor, hij lijkt op Jackson maar dan veel enger en ouder. 'Wie ben jij?' Vraag ik met trillende stem. 'Iemand en Niemand.' Hij zit gehurkt met zijn vleugels gespreid op een van de boekenkasten. 'Maar om op je vraag terug te komen prinses. Dit is een van de familiekamers deze is toevallig van Prins Jackson.' 'Wat doe jij hier dan?!' Vraag ik misschien een tikkeltje boos. 'Ik ben overal en nergens. Dus ook hier.' Zegt hij geheimzinnig, hij springt van de kast af en loopt naar me toe. Ik zet een stap naar achteren tegen de stoel aan.
'Verbazend dat hij zoon prachtig persoon alleen laat.' Hij streelt mijn wang. 'Ik.. ik moet gaan. Eclips flora!' 'Jammer ik hoop je snel weer te zien.' Zegt hij op een manier waar ik van begin te huiveren. Ik loop terug naar mijn kamer. Waar ik Jackson aan tref. 'Wat ben jij vroeg terug. Is er iets gebeurt.' Vraagt hij, ik schut mijn hoofd. 'Louise ik kan het aan je zien schat. Wat is er?' 'Alleen een jongen niks bijzonders.' 'Ik moet even wat regelen.' Jackson loopt onze kamer uit naar boven, naar de prachtige deuren. Hij opent ze en de engel staat nog steeds op de zelfde plek. 'Hallo broertje, hey schoonheid.' Zegt hij, Jackson kijkt hem woedend aan. 'Louise wil je even..' 'De schoonheid mag best blijven.' 'Ze is van mijn! Louise wil je even buiten wachten?' 'Kom op nou ze mag weten hoe je grote broer heet!' 'Wat?? Maar hoe.' Vraag ik niet begrijpend, wie is hij. 'Ik ben Michiel, de bestaan zoon van de koningin..' 'Hoe kan dat?' 'Dat kwam door dat de koningin vlak voor het huwelijk met de koning, verkracht werd door een protestante (*) wachter. Ze kreeg mijn en ze hebben dat geheim gehouden. En nu leef ik al keukenknecht.' 'Maar hij is niet zo zielig als hij lijkt. Hij onthoofde een van de bewakers.' Zegt Jackson met een blik van argwaan. 'Hij zat aan Leah! Ze werd bijna verkracht! Je weet dat ik haar leuk vind!' Roept Michiel woedend. 'Jongen geen ruzie!' Ik kijk ze beide woedend aan. 'Sorry prinses.' Zegt Michiel aardig, waardoor Jackson woedend naar hem kijkt. 'Michiel? Kan je mis een lekkere cake voor me maken?' Vraag ik lief, Jackson kijkt me beledigt aan. 'Tuurlijk mijn beeldschone prinses.' Michiel glimlacht en loopt weg. 'Waarom laat je hem een cake bakken?' Vraagt Jackson als hij voor me gaat staan. 'Omdat jij dat ni..' Er galmt een gil door het kasteel. 'Dat komt bij mijn ouders vandaan!' Voor ik het weet staan we in de kamer van de koning en koningin. 'Vader!' Jackson loopt naar zijn vader die midden in de kamer in een plas bloed ligt. 'Dit is allemaal haar schuld!' De koningin loopt naar me toe met een dolk. 'MAM!' Jackson gaat tussen mij en de dolk staan. 'Ga uit de weg Jackson. Ze moet boeten!' Sist de Koningin. 'Mam ze heeft niks gedaan! Ze was bij mij.' Gromt Jackson boos. 'Uwe hoogheid?' 'Wat!' Twee wachters staan achter haar met tussen hun een jongen. 'We hebben hem.' De koningin kijk met vurige ogen van mij naar de jongen. 'Wie is dit!!' Vraagt ze woedend. 'Jack.' Antwoord de jongen zacht.'Gooi hem in de kerkers!' Schreeuwt ze woedend. Jackson draait zich om en omhelst me. 'Je weet wat dit betekent hé?' Fluistert hij. 'Je bent koning.' Fluiter ik zacht, heel zachtjes voel ik hem knikken.

~~~~~

(*) protestante is geen beledigen. Maar ik heb onderzoek gedaan naar de tijd waar dit in afspeelt en dat is rond de middeleeuwen en daar was de rooms katholieke kerk eigenlijk in de meerderheid en vonden de meeste dat dat het enige geloof was, ieder ander die in andere geloof geloofde werd een Ketter genoemd.