When angels fail ~Boek 1. The battle to the curse~. #Netties2017

Hoofdstuk 30

Door de aan slag hebben we besloten om mijn verjaardag een paar weken te verplaatsen.

'Hier zit je dus.' Ik vind Jackson in de hoek van Storms stal, ik laat me naast hem neer zakken. 'Je moeder zoekt je.' Fluister ik en leg mijn hoofd op zijn schouder. 'Wat wil ze?' Zijn stem is nog steeds  gebroken zelfs na een week. 'Ze wil volgens mij iets met je bespreken.' Jackson zucht.

'De kleine begint groot te worden zeg.' Jackson legt zijn hand op mijn buik. 'Ja, maar. Jackson ik heb geen idee wat ik momenteel moet doen.' Jackson verplaatst zijn hand van mijn buik naar mijn wang. 'Louise, ik weet het ook niet meer, maar ik zal je helpen met de kleine.' 'Maar ik heb het gevoel dat mijn vader een stap dichter bij ons is. Ik ben bang dat hij jullie wat aan doet en dat wil ik niet.' Er stoomt een traan over mijn wang. 'Louise als je vader aanvalt zal ik er alles aan doen om jullie veilig te hebben. Echt alles!' Fluistert Jackson. 'Kom mijn moeder wacht.' Precies op dat moment komt Lelie aan rennen. 'Hier zitten jullie, de Koningin begint nog al ongeduldig te worden.' Lelie pakt onze handen en trekt ons mee.

~~~~

'Jackson over precies een week zal je kroning plaats vinden.' Zegt de koningin. 'Maar moeder de baby kan elk moment komen! Kunt u niet nog even regeren?' Jackson kijkt smekend naar zijn moeder. 'NEE, jij word over een week gekroond!' Roept ze boos. 'Jackson is is goed, zo.' Ik leg mijn hand op zijn schouder. 'Nee dat is het niet.' Jackson draait zich om en kijkt me recht aan. 'Louise ik wil niet dat je iets overkomt. Ik hou van je.' Fluistert hij. 'Jackson..' Ik wil hem zeggen dat ik binnen de muren van het kasteel veilig ben, maar dan lieg ik en ik ben klaar met de leugens.

'Prinses Louise, het is misschien een goed idee om naar uw slaap vertrek te gaan.' Stelt Summer voor, ik knik en loop samen met haar naar de slaapkamer. Jackson haalt wat te eten.

Als ik net op bed zit krijg ik een erge pijn steek in mijn buik. Summer kijkt me verschrikt aan. 'Oke rustig blijven ademhalen.' Zegt ze kalm. 'WACHTER ROEP DE VERPLEEGSTER HET IS BEGONNEN!!' Schreeuw Summer hard. 'Je doet het goed.' Mijn ademhaling blijft versnellen, en de pijn word heviger. 'Rustig blijven ademen.' Zegt ze streng, een gil ontglipt mijn lippen.

De verpleegster komt voor mijn gevoel naar uren eindelijk binnen, maar het is hoog uit tien minuten. 'U doet het goed.' Alweer ontglipt een gil mijn lippen.
Opdat moment hoor ik woedende stemmen bij de deur. 'WAAROM MAG IK NIET NAAR BINNEN ZE IS MIJN VROUW!!!!!!' Hoor ik Jacksons stem roepen, voor het eerst zegt hij dat ik zijn vrouw ben. 'Louise let op!!!' Schreeuwt Summer, blijkbaar ging mijn ademhaling te snel door dat ik afgeleid was. De pijn word erger. Waardoor er weer een gil ontsnapt.

Na veel gegil, gescheld en pijn is het voorbij.

De verpleegster is mijn kindje aan het schoon wrijven en wikkelt het in een paar doeken.

'Wat is het?' vraag ik schor, Summer tilt het kindje naar me toe. 'U heeft een dochter.' Ze geeft me mijn dochter met een glimlach. Het kindje kijkt me lief aan. 'Ze had haar ogen meteen al wijd open.' Lacht de verpleegster. Mijn dochter heeft prachtig blauwe ogen net als Jackson. Ze knippert en zie ik twee prachtige blauwe katten ogen, een transformer.

'Louise, ze is prachtig.' Fluistert de stem van Jackson boven me. 'Ze lijkt op jou, ze had haar ogen wijd open volgens de verpleegster.' Mijn stem is nog steeds schor van het gegil. 'Ze zijn inderdaad bijzonder.' Lacht hij, Jackson zit gehurkt naast het bed. 'Ze is een transformer, ze veranderen in dieren transformers komen zelden voor. Hun ogen verklappen wat ze zijn.' Vertel ik Jackson, ik weet nog precies hoe mijn opa het vertelde. Hij glimlachte lief en vertelde allerlei verhalen, vroeger dacht ik dat hij ze verzon maar nu weet ik wel beter.

'Is ze een kat?' Vraagt Jackson. 'Kan maar het kan ook en andere katachtige zijn. Als ze zo jong zijn is het moeilijk te bepalen.' 'Ik weet een naam voor haar. Lionne.' Fluistert Jackson, ik kijk naar haar ja Lionne past perfect bij haar. 'Het is prachtig. Hier wil je haar vast houden?' 'Mag dat?' Ik schiet in de lach. 'Jackson ze is jou dochter het zou wel gek zijn als je haar niet vast mag houden.' Lach ik schor, Jackson bloost en pakt Lionne voorzichtig in zijn armen.

'Haar ogen zijn nu gewoon menselijk blauw.' Zegt Jackson verbaast. 'Dat kan je bent nieuw voor haar maar later zal je ze wel sneller en vaker zijn hoor.' Lach ik, ze lijkt een beetje op May. Die had bij de geboorte ook haar ogen wijd open, nu ik er over na denk volgens mij hadden Rafe en ik het ook.

'Louise ze is prachtig.' Hoor ik de stem van mijn moeder zeggen. 'Dankje.' Fluister ik, Jackson kijkt me niet begrijpend aan. 'Mijn moeder vindt haar prachtig.' Zijn verbaasde gezicht verandert in een trotse glimlach.