01 • Tak sengaja

10.2K 630 64
                                    

Mata aku yang hampir tertutup aku tenyeh guna tangan. Mengantuk. Setiap kali belajar mesti mengantuk. Langsung tak ada ciri-ciri pelajar cemerlang. Heh, konon pelajar cemerlang. Tapi cuma ada satu kelas je yang aku tak mengantuk

Kelas Sains.

Bukan sebab aku minat sains, nope nope. Tapi sebab orang yang mengajar sains tu neomu neomu handsome.

Cikgu Minho. Tapi aku hanya tengok-tengok je. Dia dah kahwin.

"Psst.."

Kalau psst, psst tu, aku dah boleh tahu siapa yang panggil aku. Sebab tu, malas nak layan.

"Psst, psst.. "

Aku buat tak dengar.

"Woi Shinhae" Suaranya dikuatkan sikit, tapi masih dalam keadaan berbisik. Mungkin sebab dia fikir aku tak dengar.

Aku pusing belakang bila cikgu suruh siapkan latihan yang dia tulis dekat papan hitam. Aku tak tahu kenapa panggil papan hitam, sedangkan warna dia hijau. Dari tadika aku corius. Eh.. Tak lah dari tadika, baru je tadi aku teringat.

"Hmm apa dia?" Soalku dengan lagak gengster. Muka kawan aku, Hayeon aku tengok macam bos nak pancung orang.

"Petang ni jadi tak?"

Petang ni? Ada apa?

"Kenapa dengan petang ni?"

Dia tepuk dahi, sebijik macam monyet yang tak dapat pisang.

"Kau tak ingat?"

"Ingat apa?"

"Kau ni teruklah, benda ni pun kau tak ingat." Amboi, marah aku nampak.

"Ada kaitan dengan aku ke?"

"Tak ada."

Aku mencebik. Patutlah aku tak nak ingat, itu bukan hal aku. Kalau tak ada kena mengena dengan aku, automatik bye-bye.

"Ada apa petang ni?"

"Teman aku jumpa Jungkook."

Berkerut dahi aku. Nak jumpa Jungkook pun sampai nak berteman. Bukannya, dia ada jenayah rogol sampai nak rogol orang. Muka cute macam tu, nak ada jenayah. Oh, lupakan jelah.

Aku geleng kepala, laju Hayeon memuncung. Mengalahkan itik panjang muncung dia. Dia tengok aku tak tergugat, terus dia buat aegyo.

"Uh-uh. Aku ni bukannya Jeon Jungkook nak falling in love kau punya aegyo. Tak cute langsung. Reject!"

Kata kawan, dia tak tahu ke apa yang aku suka.

"Ok, aku belanja kau seminggu." Hayeon pandang aku dengan mata yang bersinar. Tapi, aku tak tahu di mana sinarnya.

"Up." Wah, kali ni mata aku pulak yang bling-bling.

"1 minggu 4 hari." Dia cuba sekali lagi.

"Up"

"2 minggu"

Aku menaikkan jari telunjuk. Suruh dia panjangkan lagi tempoh belanja.

"3"

"Lagi.. "

"Kau ni demand ah, aku cari orang lain lah." Aku tahu dia nak cuba ugut aku. Tapi, apa aku kisah. Hati aku kental ok. Selagi tak dapat apa yang aku nak, selagi tu aku tak terima.

"Suka hati, lagi aku suka. Tak payah nak balik lambat." Aku dah berura-ura nak pusing depan. Konon.

Aku tahu kejap lagi dia mesti halang aku.

3...

2...

"Ok. 1 bulan."

Uish, catat rekod baru. Dua saat je.

Aku hulurkan tangan aku dan dia sambut. Persetujuan diterima. Lepas ni bolehlah aku save duit untuk sebulan.

"Deal."

°•°•°•°•°

Aku pandang Hayeon. Dia elak dari pandang aku sebab aku pasti yang dia takut nak tengok aku.

Marah ni!! Mana si Jungkook ni? Dah pukul 5:30 dah ni. Aku nak balik cepat, nak masak. Bukan bajet baik eh, tapi memang aku didera oleh ommaku untuk buat kerja rumah. Sobb, sobb.

Tolong jangan telefon polis. Aku gurau.

"Wei, mana dia?" Aku cuba stabilkan suara aku. Tak nak meninggikan suara.

Hayeon pula terjengah-jengah ke luar kelas. Mungkin cari Jungkook.

"Kejap lagi dia sampailah tu."

"Call dia." Aku tak puas hati. Lambat. Dah lebih setengah jam aku terpaksa bazirkan waktu petang yang berharga ni. Demi Jungkook. Sekarang ni, aku terlalu berharap sangat yang Minji dah sembuh dari demam. Tak payahlah aku nak temankan si Hayeon ni.

"Aku tak nak ganggu dia."

Kejadah dia. "Call cepat. Kalau kau tak nak call, meh sini biar aku call."

Hayeon memuncung. Handphone dia genggam kuat dekat tangan dia, tak nak bagi aku ambil. Tapi nak buat macam mana, aku ni juara buli adik-adik kat rumah. Adik-adik aku semua lelaki, setakat tangan kecil Hayeon tu, sekelip mata aku boleh ambil.

Ambil je telefon dekat tangan dia, laju aku cari nombor Jungkook guna tangan kanan. Tangan kiri aku pegang lengan Hayeon yang cuba nak rampas telefon dia balik.

Cari punya cari.

Jumpa pun. Dengan satu sentuhan, talian berjaya disambungkan.

"Nak apa?"

Amboi lupa ke?

"Yah!! Kau boleh tanya kenapa. Cepat datang sini. Bukan main janji pukul 4:50, sekarang dah pukul berapa ni." Aku boleh rasa yang telinga dia akan pekak sebab pitching aku terlalulah kuat. Siapa suruh lambat.

Hayeon memukul bahuku. Marah bila aku jerit-jerit dekat namchin dia. Aku boleh rasakan betapa bisanya pukulan Hayeon. Sakit, tapi aku tahan demi maruah anak keluarga Kim.

"Pardon. Aku rasa kau salah orang ni. Aku tak ada janji dengan kau pun petang ni."

"Pandai kau buat lawak. Jangan sampai aku smack kepala kau nanti." Marahku.

Sekejap, itu bukan Jungkook ke, yang tengah lari tu. Aku gosok mata aku. Betul memang dia, tapi yang jadi satu masalahnya, aku tengok dia tak ada pegang telefon sedangkan telinga aku masih lagi boleh dengar suara orang. Dan baru aku perasan, suara dia lagi seksi dari Jungkook.

Jadi aku salah nomborlah ni. Buat malu je. Tapi, taklah malu sangat sebab bukan nombor aku.

"Sor-"

Tak sempat aku nak cakap sorry. Dia dah putuskan talian. Biadap sungguh. Aku tengok siapa yang aku telefon tadi.

Terkejut beruk aku. What the-

Macam mana aku boleh tertekan nombor.

Park Jimin!!

I'm so dead...

Hyeyouuu
Vote& comment

Thank you

☑ Beware with him⇨p.j.mWhere stories live. Discover now