lover | jungkook

fifty four

Sınır: 60 vote (geçtiğinde bölüm gelir)

Medyayı görünce öldü dersiniz... O NE TİP?

Herkese iyi okumalar. :)

Onu öylece kanlar içinde yatarken görmek, hayatımda yaşadığım en kötü an olabilirdi. Daha önce bu kadar korktuğumu hatırlamıyordum. Nedeni ne olursa olsun bu duruma düşmesi aklıma sığabilecek bir olay değildi. 

Orada öylece yatarken, beni bırakmaması için bağırmaktan başka bir şey yapamıyordum. Aklıma sadece '' gidemezsin '' demek geliyordu. Elim kolum bağlanmış gibiydi. 

Hastaneye geldiğimizde apar topar gözümün önünde götürüldü. Gözlerimden hızla inen yaşlar durmak bilmiyorken, ben içten içe kendimi suçlu hissediyordum. Belki de öylece çekip gitmemeli, onu dinlemeyi tercih etmeliydim. 

Belki de benim yanlış anladığım şeyler vardı. Ama o her şeye rağmen benim için yola atlamayı, canını tehlikeye atmayı tercih etmişti. Onu o kadar çok seviyordum ki, bırakıp giderse ne duruma düşerdim bilmiyordum. 

Bunu kaldırabilecek bir yapım yoktu. Jungkook olmadan bir hayat, mümkün bile değildi. Onsuz yapamazdım. Bunu kaldırabilecek bir durumda değildim. 

Daha bir süre önce beni sevdiğini defalarca dile getirirken, sırf bir olay yüzünden ona hesap sormadan çekip gitmem yanlıştı. 

Ondan dinlemeliydim. O bunu yapabilecek bir karakterde değildi ki. Nasıl şüpheye düşerdim?

Gözlerimden yaşlar akarken bana doğru gelen çocukları gördüm. Namjoon en önde koşarak yanıma geldi, ve hemen kollarımı boynuna sarıp ona sarıldım. 

Ona sarılmak biraz olsun iyi hissettiriyordu. 

'' Hepsi benim yüzümden. '' diye sayıklarken ağzımdan çıkan hıçkırıklara engel olamıyordum. Sırtımı sıvazlarken '' sakin ol '' diye konuşuyordu. 

'' Hepsi benim yüzümden. '' diye tekrarladım cümlemi. '' Eğer kaçıp gitmeseydim böyle olmayacaktı. '' 

Neden bahsettiğimi anlamamıştı, ama bu durumda sormak ister gibi bir hali yoktu. Onlar da benim gibi perişan durumdaydı. 

'' Onu dinlemek yerine kaçıp gitmeyi tercih ettim. O öyle yatıyorsa hep benim suçum. '' diye sayıklarken ağlamam git gide şiddetleniyordu. Titrediğimi hissediyordum. 

Çocuklar sakin olmam için konuşurlarken kulaklarım söylenenleri algılamıyor gibiydi. Kafam sadece jungkook doluydu. O ve ona bir şey olma ihtimali. 

Onu kaybetme ihtimalim. 

Rezil bir duyguydu. 

Ayaklarım bedenimi taşıyamayacak duruma geldiğinde Namjoon' un kollarına yığılıp kaldığımı hissettim. Gözlerim kapanırken kulaklarım en son çocukların seslerini duymuştu. 

Ben hep onunla doluydum. Bu zamana kadar çoğunlukla platonik aşkıyla doluydum, ki bu bile yetiyordu. Uzaktan da olsa onun gülüşünü görebilmek tadabileceğiniz en güzel duygulardan biriydi. 

O size bir iki saniye baksa bile aklınız başınızdan gidiyordu. Nerede ne yaptığımı dahi unutuyordum. Şevkat anlamında bile olsa, bir kere sarılsa içimdeki kelebekler harekete geçiyordu. 

Kısa bir süre önce beni sevdiğini söylemişti, ve bu hayatımın öncesi/sonrası dönemi gibiydi. Onsuz yaşadığım hayatımda aldığım nefesin bile anlamsız olduğunu düşünmüştüm. Öyle ki o bana öyle güzel bakarken, sevdiğini söylediğinde bunu daha iyi anlamıştım.