lover | jungkook

üçüncü özel bölüm

Son özel bölümümüz. Bu zamana kadar benimle olanlara teşekkür ederim, hepinize öpücükler. Sizi seviyorum!

Çıktığım tartıda karşıma çıkan sayı moralimin bozulmasına yetmiş de artmıştı bile. Son zamanlarda aldığım kilo sayısı git gide artıyordu.

Kendimi koltuğun en köşesine atıp gözlerimi yumduğum andan bir iki dakika sonra yanımda bir beden hissettim. Kulağımda hissettiğim nefes '' yine neden sinirlendin '' diye konuştu, ama keyfinin yerinde olduğu çok belliydi.

'' Kilo almışım Jungkook. '' dedim, sinirle. '' Git gide daha da şişmanlıyorum. ''

'' Hamilesin, Haru. Bu gayet doğal değil mi? '' derken kıkırdamasına engel olamıyordu.

'' Biliyorum da, kilo almak güzel bir olay değil biliyorsun. ''

Gözlerimi ona diktiğimde bana olan bakışları içimin titremesine sebep olmuştu. O kadar güzel bakıyordu ki.

Ellerinden biri saçlarıma gidip okşamaya başlarken gözlerime diktiği gözlerini çekmedi. '' Sana kilo almak ta yakışıyor. '' diye konuştu.

'' Sen her halinle güzelsin. ''

Dudaklarımda oluşan gülümsemeyi gördüğünde kıkırdamasını sürdürdü ve boynuma bir öpücük kondurdu. Onunla bir hayat geçiriyor olmak, her sabaha onunla uyanıyor olmak inanılmazdı.

Ona ait bir şeyi vücudumda taşıyor olmak iste hayatımda yaşadığım en güzel şeydi. O jungkook ve bana ait minicik bir şeydi.

Yanımdaki bedenin eli karnıma yerleştiğinde nefesini de boynumdan hiç çekmemişti.

'' Bir an önce yanımıza gelsin. '' dedi, kulağıma doğru.

'' Daha var Jungkook. '' dedim gülerek. '' Sanırım bir süre daha böyle devam edeceğiz. ''

Hamile olduğumu öğrendiğim günden sonra namjoon ve diğer çocuklar bizi yalnız bırakmayı tercih etmişti. Namjoon ilaçlatmadığı evi sonunda ilaçlatmış ve kendi evine geçme kararı almıştı.

Bu konuda namjoon kadar yoongi' nin de payı vardı çünkü bu durumda yalnız kalmamızın daha doğru olduğunu düşünüyorlardı.

Tabii ben bu durumda çekingen olan taraftım.

Jungkook' un tepkisinden korkuyordum ama bu kadar çok sevineceğini tahmin bile etmemiştim. Deyim yerindeyse havalara uçmuştu, ve ilk günden beri bana en ufak bir iş dahi yaptırmıyordu.

Bu kadar mutlu olacağını bilmiyordum.

'' Bunun bu kadar güzel bir his olacağını tahmin bile edemezdim. '' diye gülümseyerek konuştuğunda ben de gülümsedim.

'' Ben de. '' dedim. '' Resmen baba oluyorsun. ''

'' Sen de anne oluyorsun. '' dedi, bana daha da sırnaşarak.

'' Hala isim düşünmedik. '' dedim, ona doğru dönerek. '' Biliyorsun, değil mi? ''

'' Biliyorum. '' dedi, sırıtarak. '' Ama acelesi yok. Sen hangi ismi istiyorsan o olsun. ''

Kıkırdayarak ona daha çok sokuldum. Yanımda olduğunu hissetmek mükemmeldi.

Bir gün onunla benim bebeğimi kucağıma alacak olmak ta mükemmel hissettiriyordu.

1 yıl sonra.

Yumduğum gözlerimi yavaş yavaş açtığımda karşımda duran minik beden mutluluktan gülümsememe sebep olmuştu.