Κεφάλαιο 29

4.9K 494 15
                                    

"Μη με αγγίζεις!" Λέω με μίσος και απομακρύνομαι από τον Ντιόν.

"Μου έλειψες, καιρό έχω να σε δω.." ξαναέρχεται κοντά μου.

"Ποτέ δεν ήμασταν τίποτα." στενεύω τα φρύδια μου

"Δεν ήμασταν;" Με κοιτάζει απορημένος στα μάτια.
"Εγώ δεν σε έβλεπα σαν φίλη μου Έλι.." με πλησιάζει περισσότερο.

"Παράτα με!" με πιάνει από το χέρι μου.

Βρώμαγε ολόκληρος αλκοόλ και τσιγάρο. Είναι μεθυσμένος.

"Μην είσαι τόσο κακιά μαζί μου..."  Εμφανίζεται ένα ηλίθιο χαμόγελο στο πρόσωπο του.

"Ένα τίποτα ήσουν και θα είσαι για εμένα, γι' αυτό άσε με ήσυχη!" λέω μέσα από τα δόντια μου κοιτάζοντας τον γεμάτο μίσος.

"Έλα μωρό μου, το ξέρω ότι με θες!" Κολλάει το σώμα του πάνω μου.

"Ποιο μωρό σου ρε?" τον σπρώχνω με δύναμη στο θώρακα και περπατάω προς τα πίσω.

"Πας γυρεύοντας ε?!" Ξαφνικά με κοιτάζει με ένα άγριο βλέμμα σαν να ήθελε εκείνη τη στιγμή να με κατασπαράξει.

Βιαστικά με πλησιάζει ξανά με εχθρική στάση.Αμέσως περπατάω γρήγορα προς πίσω, γυρνάω το σώμα μου και αρχίζω να τρέχω αόριστα.

Γυρνάω ελάχιστα το κεφάλι μου και δεν ήταν πια πίσω μου. Σταματάω λαχανιασμένη και παίρνω ανάσες. Περπατάω προς το δρόμο του σπιτιού.

Πριν μπω μέσα στο σπίτι, κοιτάζω πίσω μου αν υπήρχε αυτός κάπου, κοντά μου

Σκύβω και ψάχνω κάτω στο έδαφος αν υπήρχε κάποιο κλειδί για τη πόρτα. Γαμώτο ούτε κάποιο χαλάκι δεν υπάρχει.

Σκάβω με τα χέρια μου στο χώμα πανικόβλητη βιαστικά. Αναστενάζω. Πιάνω ένα και ελπίζω να είναι το σωστό.

Προσπαθώ να ξεκλειδώσω τη πόρτα με δυσκολία, αφού έτρεμαν τα χέρια μου, ενώ κοίταζα ξανά και ξανά γύρω μου.
Μπαίνω μέσα αρκετά γρήγορα και κλειδώνω πίσω μου.

Πιάνω το κεφάλι μου ανακουφισμένη. Με είχε καταβάλει για τα καλά το άγχος όλα αυτά τα λεπτά που πέρασαν.

Ξεντύνομαι και μένω με τα εσώρουχα μου αφού ξανά τσεκάρω αν είχα διπλό κλειδώσει τη πόρτα.

Πεινάω τόσο πολύ... Ίσως έφτιαχνα κάτι να φάω αλλά το μόνο που ξέρω είναι πατάτες με αυγά και μόνο.

Αναστενάζω και ανεβαίνω τις σκάλες πηγαίνοντας προς το δικό μου δωματίο.

Ξαπλώνω αναπαυτικά στο κρεβάτι μου και κοιτάζω το ταβάνι κάπως χαμένη.

Ο ΚΑΣΤΑΝΟΞΑΝΘΟΣ • 𝐒𝐞𝐜𝐨𝐧𝐝 𝐁𝐨𝐨𝐤 •Where stories live. Discover now