Ο ΚΑΣΤΑΝΟΞΑΝΘΟΣ • 𝐒𝐞𝐜𝐨𝐧𝐝 𝐁𝐨𝐨𝐤 •

Κεφάλαιο 51

"Δεν πήρα εγώ κάτι. Η Χρύσα πήρε." Λέω με μία αβεβαιότητα, κοιτώντας τον με ορθάνοιχτα μάτια

"Τόση ώρα ήσασταν στα μαγαζιά δηλαδή?" Σηκώνει τα φρύδια του.

"Πήγα και από το σπίτι της Χρύσας.." τον πλησιάζω και παρατηρώ στο πάγκο της κουζίνας, δύο πιάτα με ομελέτα. Αναστενάζει

"Να σε πιστέψω?"

"Ναι" τον προσπερνάω και πλησιάζω τον πάγκο της κουζίνας όπου βρισκόταν η ομελέτα

"Κάτσε, θα το φέρω εγώ!" πιάνει αυτόματα το χέρι μου και το σταματάει από το να πάρω το πιάτο, κοιτώντας με στα μάτια. Αναστενάζω. Συνεχίζω να τον κοιτάω ενώ απομακρύνομαι.

Κάθομαι στο τραπέζι ανυπόμονη. Φέρνει τα πιάτα αρκετά αργά προς το τραπέζι. Μάλλον θέλει να δει πόσο υπομονή έχω.. ή απλά να μου σπάσει τα νεύρα.

Μόλις ακουμπάει καλά-καλά το πιάτο μπροστά μου, αμέσως αρπάζω το πιρούνι. Κάθεται κι αυτός απέναντι μου, κοιτώντας με περίεργος

"Δεν έφαγες κάτι?" Στενεύει τα φρύδια του και καρφώνω τον βλέμμα μου πάνω του ενώ τρώω μία μπουκιά.

"Όχι.."

Αφού έχω καταβροχθίσει όλη την ομελέτα, καρφώνω ξανά το βλέμμα μου σε αυτόν, απέναντι μου ενώ άφηνε το πιρούνι στο πιάτο του με τη μισή ομελέτα.

"Θα τη φας?" Του δείχνω την ομελέτα  καθώς σηκωνόταν για να καθαρίσει τα χέρια του.  

"Όχι.." με κοιτάει και σηκώνει το ένα του φρύδι μόλις φέρνω μπροστά μου το πιάτο του
"Έχεις κάτι?" Στενεύει τα φρύδια του ξανά περίεργος.

"Απλά πεινάω!" Στριφογυρίζω τα μάτια μου.

Αναστενάζει και ανεβαίνει πάνω στο δωμάτιο. Ξανά κατεβαίνει βιαστικά ενώ έβαζε μια γκρι μπλούζα.

"Θα φύγεις?" Γυρνάω για να τον κοιτάξω και σηκώνομαι

"Ναι έχω δουλειά." Βάζει κάτι στη τσέπη του παντελονιού του.

"Α" σταυρώνω τα χέρια μου και τον παρατηρώ.

 "Μην αργήσεις!" τον κοιτάζω λυπημένη. Γυρνάει και με κοιτάει

"Έλι τι έχεις?" με πλησιάζει και με κοιτάει στα μάτια, στενεύοντας τα φρύδια του.

"Απλά φοβάμαι.." ακουμπάει τα χέρια του πάνω στα ζεστά μου μάγουλα

"Τι φοβάσαι?" πλησιάζει απορημένος το κεφάλι του.

"Για εκεί που πας.." τον κοιτάω στα μάτια