Ο ΚΑΣΤΑΝΟΞΑΝΘΟΣ • 𝐒𝐞𝐜𝐨𝐧𝐝 𝐁𝐨𝐨𝐤 •

Κεφάλαιο 4

Κατευθύνομαι προς το σπίτι μου. Η ώρα είναι 5:30 το πρωί, αρκετά νωρίς αλλά είναι ακόμα σκοτεινά. Το σπίτι δεν είναι και τόσο μακριά από εδώ θα 'λεγα.

Το βράδυ θα ξανά πάω εκεί. Είναι μαλακία να με αφήνουν για τόσο λίγο, αλλά είναι όλοι τους ανεγκέφαλοι εκεί!

Με τον Έλιοτ δεν ξανά μιλήσαμε. Ούτε που κατάλαβε τι ακριβώς έγινε εχτές αφού ήταν μεθυσμένος και δεν ήξερε τι έκανε. 

Φτάνω στο σπίτι, ανοίγω τη πόρτα και μπαίνω αθόρυβα, μέσα. Ευτυχώς, έχω κρατήσει μερικά κεριά και σπίρτα για να βλέπω στο σκοτάδι. Όπως ανάφερα, στην αρχή, δεν έχω καθόλου ρεύμα. Σε λίγο καιρό θα μου πάρουν το σπίτι. Ο λόγος διότι δεν πληρώνω φυσικά. 

Τα χρήματα που παίρνω από εκεί δεν φτάνουν και τα χαλάω σε άλλες βασικές μου ανάγκες εκτός από το φαγητό. Αφού εκείνοι με "ταίζουν" με σκατά πάντα. Απαγορεύεται να πάρεις φαγητό από έξω γι αυτό και δεν χρησιμοποιώ τα χρήματα που παίρνω, για φαγητό αλλιώς θα το έκανα εδώ και καιρό τώρα. 

Ένας άλλος φόβος και πρόβλημα που με απασχολεί αυτή τη στιγμή είναι για το που θα μείνω. Δεν έχω καμία, απολύτως ιδέα. Όταν φτάσει η στιγμή, τότε θα σκεφτώ τι θα κάνω.

Κάθομαι στο καναπέ και ακουμπάω τα πόδια μου στο τραπέζι με γεμάτο σκόνη.

Το δωμάτιο της μητέρας μου το έχω κλειδώσει και έχω πετάξει το κλειδί. Δεν θέλω να μπαίνω εκεί μέσα. Μόνο να ξεσπάω σε κλάματα με κάνει τίποτε άλλο. Προσπαθώ να διώξω όλες τις σκηνές από το κεφάλι μου. Δεν μπορώ και δεν θέλω καν να θυμάμαι!

Με τη Χρύσα δεν μιλήσαμε και ούτε μιλάμε καθόλου. Έχουν περάσει 3 χρόνια από τότε που την είχα δει τελευταία φορά. Με κανέναν δεν μίλαγα τότε, όλοι με γράψανε. Κανένας δεν ήρθε να με βοηθήσει. Ήμουν σε χάλια κατάσταση.

Προσπάθησα να τηλεφωνήσω αρκετές φορές τον Ματέο. Ποτέ δεν απάντησε. Ήμουν σίγουρη ότι είχε αλλάξει το αριθμό τηλεφώνου του. Αλλά τον χρειαζόμουν τόσο πολύ τότε.

Αν θα με ρωτάγατε αν μου έλειψε η αλήθεια είναι πως ναι. Τόσο γαμημένα πολύ! Ξέρω είχα πει τόσα κακά πράγματα όπως ότι τον μισώ. Δεν ξέρω αν τα εννοούσα όλα ή απλά τα έλεγα από την οργή μου.

Κλείνω αργά τα μάτια μου και απολαμβάνω τις μάλλον, τελευταίες ώρες που βρίσκομαι στο σπίτι μου. Θέλω να πάρω έναν βαθύ, ήσυχο ύπνο. Χωρίς να με ενοχλήσει κάποιος ή να ακούω όλη την ώρα κραυγές από έξω. 

Στο καναπέ μου, όχι σε ένα ντιβάνι μισό χαλασμένο με ζουζούνια. 

Στο σπίτι μου, όχι σε ένα στιπτιτζάδικο, οίκος ανοχής. Αναστενάζω

---------------

Κλειδώνω τις πόρτες και κλείνω όλα τα παράθυρα, λες και υπάρχει τίποτα να κλέψουν.. Μόνο και μόνο να έχω ήσυχο το κεφάλι μου, έστω από αυτό.

Βγαίνω έξω από το σπίτι και ξεκινάω το δρόμο προς τη δουλειά. Το εβδομαδιαίο μου πρόγραμμα. Είναι πολύ αργά αλλά υπάρχουν συγκεκριμένες ώρες που πρέπει να πηγαίνω εκεί και φυσικά, πάντα αργά το βράδυ.

Νιώθω μια μικρή ανακούφιση που μπόρεσα και κοιμήθηκα τόσες ώρες. Το είχα ανάγκη αφού έχω αρκετούς μήνες να κοιμηθώ κανονικά, σαν άνθρωπος. Χωρίς φόβο, χωρίς άγχος, χωρίς νεύρα.. χωρίς.

Περπατάω μόνη μου και φτάνω σχετικά κοντά. Γυρνάω διακριτικά και προσέχω αν υπήρχε κόσμος γύρω μου.

"Γεια σου! Εμ Ελισάβετ σε είπαμε?" ακούω μια γυναικεία φωνή και γυρνάω με γουρλωμένα μάτια, πίσω μου. Η Κρίστα?! Τι στο διάολο κάνει αυτή εδώ?!

"Ναι Ελισάβετ." λέω προσπαθώντας να κρύψω το σοκ μου στο σκοτάδι. 

Η φίλη του Ντιόν. Την οποία είχα γνωρίσει μια μέρα κάτω από το μεγάλο δέντρο στο πάρκο. Έχει αλλάξει. Δεν έχει πια εκείνο το emo στυλάκι, όπως τότε που την είχα πρώτο δει.

"Έχει περάσει αρκετός καιρός από τότε που σε είχα δει.." Με πλησιάζει και παρατηρώ προσεχτικά, την παραμικρή της κίνηση. 
"Που χάθηκες εσύ?" 

Πέθανε η μητέρα μου, είχα τάσεις για κατάθλιψη και κρίσεις πανικού και τώρα δουλεύω καθημερινά σε ένα στριπτιτζάδικο-μπουρδέλο.

"Σπίτι ήμουνα" αλλάζω το βλέμμα μου για να μη με κοιτάξει στο πρόσωπο.
Γνέφει καταφατικά περίεργη.

"Θα τα πούμε!" Λέει μόνο και φεύγει. Περιμένω να απομακρυνθεί αρκετά μακριά ενώ είχα κρυφτεί σε ένα στενάκι αφού έκανα ότι έφευγα προς μια κατεύθυνση.
Πλησιάζω ξανά το μέρος και μπαίνω μέσα αναστενάζοντας.
⚫⚫⚫⚫⚫⚫⚫⚫⚫

😌😌
Στο 1ο βιβλίο φτάνουμε στις 50k+ προβολές!😮
Στα πιο Hot Ρομαντικά βιβλία φτάσαμε τη 3η θέση! 😨😨

Ευχαριστώ πάρα πολύ όλους και όλες σας, πραγματικά! 😍

Επίσης σε λιγότερα από 5 κεφάλαια έρχονται τρομερές εξελίξεις!😏

ΕΡΩΤΗΣΗ: Γιατί βρισκόταν εκεί η Κρίστα, τι λέτε? Την λυπάστε την Ελισάβετ ή θεωρείτε ότι της αξίζει αυτή η ζωή αφού εκείνη τη διάλεξε?