Ο ΚΑΣΤΑΝΟΞΑΝΘΟΣ • 𝐒𝐞𝐜𝐨𝐧𝐝 𝐁𝐨𝐨𝐤 •

Κεφάλαιο 46

Τον κοιτάω με γουρλωμένα μάτια, γεμάτο άγχος.

"Μπράβο. Τη πήρες τη δουλειά.." Αλλάζει τη στάση του σώματος του, εκνευριστικά

"Τι?" 

"Δεν το 'πιασες ε?" Με πλησιάζει και αναστενάζω, κοιτώντας κάτω

"Σκόπευα να στο έλεγα.."

"Ποτέ?" Με διακόπτει και λέει αυστηρά
"Σου είπα ότι, αν θες κάτι να αγοράσεις πες μου να σου δώσω τα γαμημένα λεφτά!" Σταματάει και αναστενάζει.
"Δεν θέλω να δουλεύεις γαμώτο!" Με κοιτάει, γουρλώνοντας τα μάτια του.

"Δεν μπορώ να μην κάνω τίποτα! Δεν μπορώ άλλο να κάθομαι εδώ μέσα και να πηγαινοέρχομαι στα δωμάτια! Βαρέθηκα!" Προσπαθώ να του εξηγήσω ήρεμη.

Κλείνει τα μάτια του και αναστενάζει ξανά, από τη μύτη

"Δεν θέλω να πας!" Λέει μέσα από τα δόντια του.

"Καλά!" Λέω εκνευρισμένη, φεύγω μακριά του και ακούω, πίσω μου, το αναστεναγμό του.

Κατεβαίνω κάτω και αρπάζω το κινητό μου. Αυτός ο αριθμός ήταν της Τζίνας. Αναστενάζω

Ένας Θεός ξέρει, τι ακριβώς της είπε. Αλλά για να μου λέει ότι δεν θα πάω, σημαίνει πως το αρνήθηκε! Γαμώτο!

"Καλά. Πήγαινε." Ακούω τη φωνή του πίσω μου. Γυρνάω και τον κοιτάω ξαφνιασμένη
"Υπό έναν όρο!" Έρχεται κοντά μου και με κοιτάει σοβαρός. Γνέφω καταφατικά και τον κοιτάω με ορθάνοιχτα μάτια

"Θα σε πηγαίνω και θα σε παίρνω εγώ, όταν σχολάς. Μη σου πω ότι θα 'σαι παρακολουθώ!"

"Θα με παρακολουθείς?" Στενεύω τα φρύδια μου και γνέφει καταφατικά.

"Για ποιο λόγο?"

"Έτσι θέλω." σηκώνει το φρύδι του και τον ώμο του

"Κι αν δεν θέλω?" Σηκώνω κι 'γω τα φρύδια μου

"Θα θέλεις αλλιώς.."

"Αλλιώς?" Το διακόπτω αμέσως και γελάει από τη μύτη, πλησιάζοντας με

"Δεν θες να μάθεις το αλλιώς!" Στενεύει τα φρύδια του και αναστενάζω, αλλάζοντας το βλέμμα μου.

Βγαίνω έξω από την πίσω πόρτα του σπιτιού, στην άλλη αυλή, καλώντας την Τζίνα από το αριθμό που με είχε πάρει.

"Ποιος είναι?" ρωτάει απότομα

"Η Έλι είμαι" αναστενάζει

"Νόμιζα ότι ήταν ένας άντρας από πριν. Πολύ απότομα μου μίλαγε λες και 'μαι ήξερε από χθες!" Λέει κάπως εκνευρισμένα και γελάω από τη μύτη
"Ο πατέρα σου ήταν?"