Ο ΚΑΣΤΑΝΟΞΑΝΘΟΣ • 𝐒𝐞𝐜𝐨𝐧𝐝 𝐁𝐨𝐨𝐤 •

Κεφάλαιο 35

Αρχίζει σιγά σιγά να χαϊδεύει την κλειτορίδα μου με το χέρι του. Αναστενάζω, κλείνω τα μάτια και ανοίγω το στόμα μου διάπλατα.

Αυτός συνεχίζει να με φιλάει έντονα στο στήθος μου.

Ξαφνικά σταματάει, ανασηκώνεται και με κοιτάζει όπου εγώ ήμουν αρκετά κόκκινη από την ηδονή.

Με φιλάει παθιασμένα και με χουφτώνει, ζουλώντας τα δάχτυλα του στο δέρμα μου στα οπίσθια μου.

Μουγκρίζω, ξεκολλάει από πάνω μου και βγαίνει από τη ντουζιέρα. Τι στο καλό? Έτσι θα με αφήσει?!

Βγαίνω κι 'γω έξω, εκνευρισμένη και αρπάζω μία άσπρη πετσέτα στα χέρια μου. Επίτηδες το κάνει! Τον κοιτάζω νευριασμένη.

"Τι έπαθες Έλι?" Σηκώνει και τα δυο του φρύδια και χτενίζει με τα δάχτυλά του πίσω τα μαλλιά.

"Τίποτα!" Έρχομαι κοντά του και σηκώνω κι 'γω τα φρύδια μου, ειρωνικά.
"Τίποτα Ματέο!" Του συλλαβίζω. Του ρίχνω μία ματιά και τον κοιτάζω από τα νύχια έως... και σταματάω και κοιτάζω το πουλάκι του ειρωνικά, το οποίο είχε πρηστεί. Άρα γιατί σταμάτησε?!

Πάει να γελάσει αλλά δεν το κάνει.

"Είσαι πολύ βλάκας!" ενώ τον κοιτάζω προχώραγα προς τα πίσω με όπισθεν και ανοίγω την πόρτα για να βγω έξω.

Έρχεται καταπάνω μου, με αρπάζει από το χέρι και με τραβάει επάνω του, φιλώντας με.

Με κολλάει στο τοίχο και αρπάζει τα πόδια μου, περνώντας τα από τη μέση του.

Χώνει δύο δάχτυλα μέσα μου απότομα και βογκάω δυνατά. Αναστενάζω.

Με φιλάει στο λαιμό και ανασαίνω ακόμα πιο βαθιά αφού έρχεται όλη η ζέστη μέσα μου.

Πετάει κάτω τη πετσέτα που είχα τόση ώρα, τυλιγμένη γύρω από το σώμα μου και δαγκώνει τις ρώγες μου που με κάνει να τιναχτώ κυριολεκτικά.

"Ήρεμα μωρό μου!" Λέει παθιασμένα ενώ με πιπίλαγε το στήθος μου. Αναστενάζω δυνατά ξανά.

Ανασηκώνεται και έρχεται στο ύψος μου ενώ γλύφει τα χείλια του. Εγώ ακόμα αναστέναζα, διότι δεν είχε βγάλει τα δάχτυλα του από μέσα μου.

"Ματέο" λέω "απελπισμένη". Δεν θα αντέξω άλλο και ξέρω ότι θα νευριάσει αν τελειώσω νωρίτερα αλλά αυτός με προκαλεί.

Σταματάει, βγάζει τα δάχτυλα του και τα γλείφει. Κοιτάζω ξαφνιασμένη τα δάχτυλα του όπου ήταν στο στόμα του.

"Έχεις ωραία γέυση, γιατί να μην την χαρώ?!" Χαμογελάει ενώ γλείφει τα χείλη του.

"Δεν πας καλά!" Βάζω μία τούφα πίσω από το αυτί μου και σκύβω για να πάρω τη πετσέτα που ήταν πεσμένη, κάτω. Αναστενάζει.

Σηκώνομαι και κοιτάζω ξανά το πουλάκι όπου ήταν τόσο.. ξεροβήχω. 

Τόσην ώρα κοιτάμε ο ένας τον άλλον και αυτός ακόμα έγλειφε τα δάχτυλα του. Τι στο καλό γλειφιτζούρι το έκανε?!

Ήμαστε αρκετά κοντά αλλά δεν μιλάμε. Απλά κοιτιόμαστε με πάθος.

Έρχεται κοντά μου αργά και με φιλάει γλυκά. Όχι άγρια όπως συνήθιζε φυσικά. 
⚫⚫⚫⚫⚫⚫⚫⚫⚫

🔥🔥🔥

Πάνω στη φώτο♣

Ο Ματέο μας από αυτοπροσώπως!♥ Χαρείτε τον! 😏😂

Πως σας φάνηκε αυτό το κεφάλαιο? 😏

Επίσης θέλω να σας ευχαριστήσω όλους που διαβάζετε το βιβλίο! Το πρώτο βιβλίο έφτασε στη 5η θέση στα ρομαντικά! 😨
Σας ευχαριστώ τόσο πολύ, διότι φυσικά χωρίς εσάς δεν θα είχε κανένα νόημα!😚