Shout Out To My Ex/Zaylena

The Way I Loved You 🎵

Elimde bavulumla Los Angeles hava alanında ilerlerken beni görüntüleyen paparazzilere el sallayarak gülümsedim. Korumalar bana daha fazla yaklaşmamaları için etrafımda bir çember oluştururken yüzümdeki gülümsemeyi silmeden hızla yürümeye devam ettim. Üzerimdeki kırmızı eşofman takımını elimle çekiştirdim ve cebimdeki gözlüklerimi çıkararak gözüme taktım. Uçak rötar yaptığı için 15 dakika kadar geç inmişti ve ben böylece aylar sonra yapacağım ilk röportaja geç kalıyordum.

Marie Claire dergisiyle fotoğraf çekimi ve röportaj için 1 hafta önceden anlaşmıştık ama ben geç kalarak büyük bir kabalık yapmış olacaktım. Aslında benim hatam değildi ama yine de geç kalmak hoş değildi.

Bir buçuk ay önce terkettiğim şehre geri dönmek güzel hissettiriyordu. Ani bir kararla Meksika'ya, babamın yanına uçmuştum ve 6 hafta sonra geri dönüyordum ve dönme sebebim, Amerikan Müzik Ödülleriydi. İki adaylığım bulunuyordu ve kazananlar hayranlar tarafından seçiliyordu. Bir de performans sergilemem gerekiyordu.
AMA's Grammy'nin habercisiydi ve iki adaylığım olduğu için birçok kişi Grammy'ye de aday olabileceğimi söylüyor. Bunu duymak bile beni o kadar heyecanlandırıyor ki. Umarım kazanmasam bile aday olurum.

Arabaya oturarak menajerim, Alice'in uzun konuşmasını umursamadan kulaklıklarımı taktım ve 2 hafta önce Meksika'da arkadaşım Alvaro'nun stüdyosunda kaydettiğimiz şarkıyı dinleme işine koyuldum. Son hâlini bugün almayı başarmıştım ve henüz dinleme fırsatı bulamamıştım.
Ritim akıp giderken tanıdık sözler beynimde yakılanmaya başladı.

Her şey güzel, evet
Her şey yoluna girecek, evet
Ve biliyorum ki,
Belki bugün buna güleceğim
Ama bugün değil, hayır

Babamın yanındayken her şey daha masum ve iyi görünüyordu gözüme. Hayranlarım beni merak etmesin diye ikimizin olduğu bir fotoğraf paylaşmıştım Meksika'ya gittiğim ilk gün. Sonra da tüm sosyal medya ve gündemle bağlantımı kesmiştim. Bunu yaparak iyileşmeyi planlıyordum ve iyi de gidiyordum. Hâlâ her şarkım ona yazılmış olsa da artık yazarken ağlamıyordum, hatta bana yardımcı olmaya çalışan babamla dalga geçerken yazıyordum sözleri. O ve sevgilisi ile ilgili haberleri takip etmek beni gerçekten hasta ediyordu ve kendime yaptığım bu işkenceyi sonlandırmak bana o kadar iyi gelmişti ki.

Yine de onu ve anılarımızı özlemekten alamıyordum kendimi. Bloke ettiğim bütün Zeronica fan hesaplarını tekrar görmek istemiyordum. Onlarla ilgili hiçbir şey görmek istemiyordum ama ne yazık ki, yarın gerçekleşecek törende ikisi de olacaktı. Zayn, ödül alıp şarkı söylemek için, sevgilisi ise sunuculuk için. Tüm geceyi o sunacaktı ve ben yine onun ne kadar güzel ve çırpı bacaklı olduğunu düşünerek kendime işkence edecktim. Evet, bu işkence yönteminden hâlâ vazgeçmedim. Ama en azından o kızın adını artık söylüyorum ve şarkı defterimin arasında onların bir fotoğrafları yok.

Çünkü iyi hissetmiyorum
Karmakarışığım
Yarın benim için bir gizem
Ve yarın harika olabilir
Yarın sihirli olabilir
Sabırsızlıkla beklediğim bir şey olabilir, ya da bir mucize
Ama yeni birine yeniden aşık olsam bile
Asla seni sevdiğim gibi olmaz

Alt dudağımı ısırarak dışarıyı izlemeye başladım. Şarkılarımı Alice ve tüm diğer herkese dinletmeye hazırdım. Yarınki ödül töreni geçdikten sonra albüm hazırlığına başlayacaktım. Artık cidden hazırdım. Öte yandan da yarım bıraktığım bir Dünya turnesi vardı. Muhtemelen, albüm çalışmalarına başlamadan önce turneyi tamamlardım. Eğer, mümkün olursa ikisini aynı anda yapamaya hazırdım. Bu albüm fazlasıyla kişisel olacaktı.

Peşini bırakmak beni oldukça duygusuz yaptı, evet
Ama ben hâlâ bunun acıtmadığını kendime inandırmaya çalışıyorum
Ama bu beni daha kötü yapıyor, evet

Zayn'i ve mesajlarını hâlâ dahi istiyor olsam bile onu engellemiştim. Bana ben Meksika'dayken de mesaj atmaya devam etti ve ben bir tek beni merak ettiğini söylediği mesajı okuyarak diğer hepsini silerek onu engelledim. Çünkü bunu yapmaya devam edecekti ama sevgilisinden de ayrılmayacaktı. Benim de daha fazla umutlanma gibi bir lüksüm yoktu. Yine de bazen engeli kaldırmak istiyorum ama hemen kendimi geri çekiyorum.

Onu çok, çok fazla özledim ve onun cephesinde neler oluyor hiç bilmiyorum. Ekibime ben sormadıkça bir şey söylememeleri konusunda uyarıda bulundum. Yarın onu görecektim. Bu 3 kelime beynimde bir led ışık gibi yanıp sönüyordu. Dikkat levhaları etrafına asılmıştı.
Yarını düşündükçe ellerimin titremesi doğru hissettirmiyordu.

Görüyorsun ki, içten içe harap oldum
Dilim tutuldu ve bedenim zayıf hissediyor
Belki de gelecek ihtiyacım olan tek şey
İlk aşk gibiydi, tek ve doğru aşk
Saf ve kutsal bir şey
Asla yeri doldurulamayacak gibi bir şey
Ve harikaydı, büyüleyiciydi

Tekrar buruk bir gülümseme kapladı yüzümü. Belli ki, Zayn için aynı anlama gelmiyormuş. Bu aşk, bir tek benim için kutsalmış.
Bu şarkı kendimi avutma çabalarımı anlatıyordu. Tabii sonra da bunun boş olduğunu anlamamı.

Eğer yeniden yeni birine aşık olursam
Ah, asla olmaz
Hayır, asla olmaz
Seni sevdiğim gibi

Kolumu dürtükleyen Alice, dünyaya geri dönmemi sağladı. Kulaklıklarımı çıkararak ona soru dolu bir bakış attım.

"Geldik."dedi. Bakışlarımı ondan çekerek karşımda duran kocaman binaya baktım ve anında kalp ritmim değişti. Marie Claire dergisi tam önümde duruyordu.

"Röportaj için 1 saat ayrıldı." Alice'in sözleri beni daha da panikletirken gözüm seğirmeye ve midem ağrımaya başladı. Bana Zayn'i soracaklardı, yaşadıklarımı, yarınki töreni. Ve ben, her şeyi ağlamadan anlatmaya hazır mıydım, bilmiyorum.

Ödül törenleri ismini biraz değiştirdim. Galiba 3.bölümde de AMA's yazmıştım sonra da Selena MTV'de sahne alacak yazmıştım ama ikisinin yerini değiştiriyorum çünkü MTV her zaman önce olur eheheh. Bu bölüm ultra sıkıcıydı biliyorum ama geçişti. Umarım seversiniz. Medya favorilerimden. Fazla ponçik ya. All the love-A xx