Cassiopeia : University of Mafias

Chapter 24

Carmel's POV
Dear  Weird Diary

I don't know why I write here, maybe because I have something inside that I need to spill out. Yes, I have my friends but I think it's not a good idea to tell them what I feel because I'm too scared, honestly I never felt this way before. When I first saw him, I really admire his smile, his look, his appearance. This afternoon I was with him, my heart is really beating so fast and I felt some butterflies in my stomach. I am their so called 'genius' but I can't explain this kind of thing. I really don't know what to do.

PS : It's Him. 시드니 티우

Agad kong isinara ang book diary. Ewan ko ba bakit ko naisipang sumulat dyan, siguro dahil wala na akong iba pang mapagsabihan. Kinikimkim ko ang feelings ko for more than 7 years na, simula nung makita ko siya. Pero galit siya saken, he hates me for who I am.

Kinuha ko ang scrapbook na nasa cabinet . Binuksan ko ito at tiningnan ang pictures na nakapaloob dito. Nakangiti, nakasimangot, nakatulala ang mga pictures niya dito.

Pictures ni Sydney.

High School palang kami crush ko na siya, I was a photo journalist kaya naman pasimple akong kumukuha ng picture nya ng hindi niya alam. Mukhang hindi nga niya ako kilala nun eh, classmate kami pero hindi kami nagpapansinan. Pano niya naman ako mapapansin di ba? Isa akong nerd na hindi marunong mag-ayos, walang maipagmamalaki.

But nung nagcollege na kami, napansin na niya ako, napansin niya ako dahil galit siya saken hindi ko alam kung bakit. Simula nun, nangako ako sa sarili ko na iiwasan ko na siya, simula nun natakot na ako sa kanya.

Dahil natatakot ako na baka mahulog na naman ako sa kanya.

Sydney's POV

"What is my Romeo doing here?" bungad agad saken ni tita, sabay yakap saken. Pumasok agad ako sa office niya pagkatapos kong bilhin ang regalo na ibibigay ko sa kanya. Her room was very relaxing, nature ang motif nito, the air  has scent because of the air freshener, at kung dudungaw ka sa bintana  makikita mo ang kabuuan ng university. Maswerte siya dahil dito ang naging room niya.

"Good morning Professor Flores." ngumiti ako sa kanya. Inilapag ko ang regalo na dala ko sa lamesa ng office niya. Umupo sa sofa few meters sa table. Ang sarap lang talagang tumambay dito.

"Oh, you're so formal my dear pamangkin." tumabi siya saken at kinurot-kurot ang pisngi ko. Hay! di na talaga nagbago si Tita, hanggang ngayon bata pa rin ang tingin niya saken. Forty-one na siya pero para paring bata kung mag-isip. Kaya nga hindi nagkaasawa o nobyo man lang dahil ang isip niya ay parang musmos pa rin.

"Tita naman!" bulyaw ko sa kanya. I took a deep sighed, I leaned my back at the sofa and closed my eyes. Pag nandito talaga ako narerelax talaga ako kaya nga gustong-gusto kong tumambay dito.

"Eto naman! Oh by the way kumusta na yung play nyo? Magkwento ka dali." tanong niya na niyugyog ang braso ko. Naku naman tong si Tita, sana nagkaanak nalang siya para naman hindi na ako ang bulabugin niya.

"Wala namang kakaibang nangyari." sabi ko na hindi man lang binubuksan ang mata. What for? alam ko naman na ang mukha lang ni tita ang bubungad saken.

"So kumusta na yung Juliet mo? Yieee." kinurot-kurot niya ang tagiliran ko pagkasabi niya nun kaya naman binuka ko agad ang mata ko at pinipigilan ang kamay niya sa katawan ko.

"Tita!"

"What?"

"Stop it okay?"

"Bakit nga ba gusto mong maging Juliet si Carmel Park at ikaw ang maging Romeo, do you have feelings for her?" I looked at tita straight in the eyes pero agad ko ring iniwas yun. Honestly,  natatakot ako na mabasa ni tita ang nakaguhit sa mga mata ko. What if makita niya ang totoo?