Cassiopeia : University of Mafias

Chapter 31

"Is it true?" bungad na tanong ni Joemarie nang makapasok na siya sa condominium. John is actually cooking something for his wife.

"What?" naguguluhan niyang tanong. Wala manang siyang alam kung bakit ganito kagalit ang mukha ng asawa niya. At halatang umiiyak ito.

"Just spill it!" she shouted, anger and frustration is visible in her voice. Ngayon lang ata niya nakita na galit ang asawa, no scratch it, akala niya talaga eh hindi marunong magalit ng ganito ang asawa niya.

"What? I don't know what you're talking about?" he reamained calm. Galit na nga si Joemarie dadagdag pa siya? Kung ibang babae siguro to eh baka kanina lang nakapatay na siya ng tao but she is different. She is the most important girl for him.

"Totoo ba na kaya mo lang ako pinakasalan dahil ginamit mo ako?!" she said while tears are flowing continuosly. She can't help it, gusto niyang marinig ang paliwanag ng lalaking kaharap niya pero pakiramdam niya wala na siyang dapat pang marinig. Alam na nga niya ang totoo, kaibigan pa nga niya ang nagsabi.

"Wife, let me explain first." he was surprised, how did she know? Ang mga kaibigan at pamilya lang niya ang nakakaalam. Could it be one of his friends?

"Para ano pa?! para lokohin mo na naman ako?!"

"Wife, that's not it. "

"Stop it, John. I want us to get separated, mali to eh, sa simula pa lang mali na talaga ang relasyong ito." she walk towards the door and slammed it before leaving. Hindi na sumunod si John, wala naman kasing magaggawa iyon.They need to talk in a calm way, kailangan muna nilang magpalamig.

-----

"Why so urgent, kambal? Shit naman nakalimutan kong mag- gel." Sabi ni James na hinihimas ang buhok, napatigil naman siya nung binigyan siya ng seryusong sulyap ng kambal niya.

It's a serious matter indeed.

Dumating na rin ang tatlo sa condo ni John, agad-agad kasi silang tinawagan nito dahil may importante raw na pag-uusapan. Ano kaya iyon?

"Sabihin nyo nga saken, sinong nagsabi sa asawa ko tungkol sa plano?!" walang paligoy-ligoy na tanong ni John. Nagngingit-ngit na siya sa galit, wag lang talaga niyang malaman na isa sa mga kaibigan niya ang pakana ng lahat.

"Walang akong alam diyan, hindi naman nakakagwapo yan kaya why bother?" sinusubukang baguhin ni James ang seryusong atmospera na nakapaligid sa kanila. Bakit ba kasi nakakatakot pag serious mood na ang mga kaibigan niya?

Ngumiti naman siya ng pasarkastiko at nagpeace sign ng makitang nakatingin ng matalim ang lahat sa kanya. Para tuloy siyang shunga sa pinagaggawa niya. Marunong naman siyang magseryuso pero depende talaga sa mood at level ng kgwapuhan niya. Pagfeeling niya na nakakagandang lalaki ang pagseseryuso, why not do it di ba? pwede ngang araw-arawin eh.

"I'm dead serious, James. Take this matter seriously." sabi niya sa kapatid. Binaling naman niya ang tingin sa lahat. "Spill it!"

"It was me." maawtoriadad na sabi ni Sydney kaya nabaling ang lahat ng tingin sa kanya. Nagpipigil naman ng galit si John, kahit sa loob-loob niya ay gusto na niyang sumabog.

"Tell me, Tiu. Why?" Mahina pero nakakatakot na tanong niya. His hands turn into fist, but he managed to stay calm.

"To save you."

"To fucking save me?" sarkastikong tanong niya. Ngumiti rin siya ng pilit na para bang sinasabi nito na hindi kapani-paniwala ang sagot ni Sydney.