twin Girls

* 4 *

p.o.v Selena

'Mijn naam is Abdias' zegt de man 'ik ben de hoge priester uit uw geboorteland mijn prinsessen.'

Hij maakt een buiging. 'Prinsessen' vraagt het meisje fronsend.

'Ik begrijp prinses dat u me niet zult geloven maar de koning droeg mij op om jullie veilig hier te brengen en op jullie te letten tot jullie zestien waren. En dat zijn jullie vandaag geworden.'

'Heeft u bewijs' vraagt ze.

'Dat heb ik zeker uwe majesteiten, maar eerst laat ik Allina hierheen komen.'

Hij pakt een fluitje en fluit erop. Er komt een steenuil aanvliegen en die land op zijn arm. De uil geeft hem een tas. Hij doet eenn toga om. Hij pakt een stuk papyrus en laat die aan ons zien. Er staan een man op en een vrouw. De vrouw heeft een Griekse jurk aan en de man draagt een toga.

'Dit zijn jullie ouders' zegt Abdias.

Ik pak het aan en laat het meisje met me meekijken. Ondertussen zoekt hij naar iets anders in de tas. Die geeft hij aan het meisje. Daarop staan de man en de vrouw op en een jonge jongen. Hij is ongeveer zes. De man draagt een baby en de vrouw ook. En om hun nekken hangt een ketting. Onze kettingen!'Jullie ouders' zegt Abdias, 'en de kroonprins en jullie zelf.'

'Hoe oud waren we toen deze werd gemaakt' vraagt het meisje.

'Het was twee dagen na jullie geboorte.'

'Waar zijn onze ouders' vraag ik.

'De duistere heeft ze gedood. Ook heeft hij jullie broer gevangen genomen. Of hij leeft weten we niet zeker. Maar nu is de taak aan jullie om hem te bevrijden en de duisteren te verslaan.'

'Te verslaan' vraag ik bang.

'Hoe dan' vraagt het meisje, 'we zijn maar twee simpele meisjes!'

'Wat ik net deed was met mijn gave. Ik kan spreuken gebruiken. Jullie hebben ook gaves. Ik weet alleen niet welke van wie is. De één heeft sowieso water en de ander vuur. Maar ik moet jullie naar Iepoc brengen.'

'Iepoc' vragen we tegelijk.

'Jullie geboorteland. Alleen daar kunnen jullie je krachten krijgen?'

We kijken elkaar aan we knikken doen. 'Goed' zeggen we, 'ik ga mee.'

Hij draait zich om en mompelt iets anders. Er ontstaat een portaal. Aan de andere kant is een bos. Hij kijkt om. 'Volgt u mij alstublieft uwe hoogheden.'

We lopen achter hem aan door het portaal. We komen in een bos met veel hoge en dikke bomen om ons heen. We kijken om ons heen. Hij sluit het portaal. 'Wat is je naam eigenlijk'  vraagt het meisje.

'Selena' zeg ik glimlachend, 'en de jouwe?'

'Helia.'