twin Girls

* 17 *

p.o.v Selena

Ze kijkt me een beetje bang aan. 'Je hoeft echt niet bang te zijn' zeg ik, 'ik zal je niets doen.'

'Waarom beschermt u me' vraagt ze.

'Hij zal je pijn doen en dat wil ik niet.'

Ze knikt. 'Kom' zeg ik, 'ik laat je mijn kamer zien. Ik zal niet te veel rommel maken zodat je bijna niets hoeft te doen.'

Ze knikt en loopt achter me aan. 'Hoe lang bent u al uit de cellen' vraagt ze opeens zacht.

Ik kijk om, 'sinds vandaag.'

Er komt een demon aanlopen en ik ga wat langzamer lopen. Als de demon weg is fluistert ze, 'Is er iets prinses?'

'Niet... nou... ehm... ik ben misschien een beetje bang voor de demonen.'

'Wie niet' grinnikt ze.

Ik gniffel. 'Mijn oom denk ik' zeg ik, 'maar verder...'

Ik open mijn kamerdeur. 'Iedereen blijkbaar.'

Ik glimlach naar haar en ze glimlacht terug. Ze loopt naar binnen en ik sluit de deur achter haar. 'Mijn kamer' zeg ik glimlachend.

Ze knikt en vraagt: 'U bent Selena toch?'

Ik knik, 'klopt. En wat is jouw naam?'

'Ophelie' zegt ze glimlachend.

'Fijn je te ontmoeten Ophelie' zeg ik glimlachend.

Ik ga op mijn bed zitten en zeg: 'Kom zitten. Dan kunnen we even praten.'

Ze gaat voorzichtig naast me zitten. 'Hoe oud ben je?'

'Vijftien. En u?'

'Zestien. Heb je broers of zusjes?'

'Een zusje, Zeta. En nog een oudere zus, Thalia.'

'Waar zijn zij?'

'Thuis waarschijnlijk, iedere familie moest één van de kinderen afstaan en ik gaf me vrijwillig op.'

'Dat wist ik niet, en als je het niet deed?'

'Dan werd je tot Demon gemaakt of werden je krachten afgepakt. Maar je krachten heb je nodig om een beroep uit te kunnen voeren meestal.'

'En wat is jouw kracht?'

'Ik kan dingen laten zweven, oftewel telekinese.'

Ik knik, 'en kreeg je snel jouw gave onder de knie?'

'Best snel ja, maar het blijft soms nog wel lastig. Ik moet me blijven concentreren anders lukt het niet.'

Ik knik, 'dank je.'

'Waarvoor' vraagt ze verbaasd.

'Je hebt me antwoord gegeven op een vraag die ik al lang had maar niet durfde te vragen.'

Ze glimlacht. We praten nog wat tot er geklopt worden. 'Binnen' zeg ik.

Hades komt binnen. 'Kom'  zegt hij, 'diner.'

Ik sta op en loop naar hem toe. 'Hoe laat moet ze je morgen wekken' vraagt hij.

Ik kijk om naar Ophelie. 'Zou je me morgen wakker kunnen maken om half acht' vraag ik.

Ze knikt, 'ik zal er zijn prinses. Tot morgen prinses.'

'Tot morgen' zeg ik glimlachend.

Ik kijk Hades aan. Hij zucht en loopt voor me uit weg. Ik loop achter hem aan naar een zaal. De muren hier zijn grijs. De grond is van marmer. Er staat een lange tafel van zwart hout. Aan beide kanten staan twaalf stoelen. Er staat nog een stoel met een hoge rugleuning aan het hoofd van de tafel. Hades gaat op de stoel zitten. Ik ga weer aan zijn linkerhand zitten. 'Oké' zegt hij, 'even dit. Daarnet gedroeg je niet als een prinses. Prinsen, prinsessen en zo geven bevelen. Jij vroeg gewoon iets. Dat is niet hoe een prinses zich hoort te gedragen.'

'Ik heb pas twee lessen van u gehad, dus zo goed ben ik nog niet in gedrag.'

'Je bent goed in weerwoord geven en mijn argumenten onderuit halen. Daar kan je goed gebruiken. Maar nu gaan we eten.'

Hij belt met een belletje. Er komt een vrouw binnen met twee borden. Die zet ze voor ons neer. Ze buigt. 'Je kunt gaan' zegt Hades.

De vrouw loopt weg. Hades kijkt mij aan. 'Eet smakelijk' zegt hij glimlachend, 'nichtje.'