İKİ YALNIZ

BİR KARTAL GİBİ UMUT ETMEK Bölüm 31

biliyorum...biliyorum seni... güneşi emen ıssız dağlardaki çiçekler gibi... aşkı seversin...yalnızlığın köpekler misali havlıyor...

2

"Kafası iyi ve ne dediğini bilmiyor" diye mırıldandı Nuh.

"Ne dedin?"

"Hiç."

"Duydum. Erkek ol ve ne gevelediğini de."

"Bir gün kendimi kanıtlayınca sana ihtiyacım olmayacak. Şimdilik çekiyorum kahrını."

Salim güldü: "Benim kahrım, ha? Bakan büyüten, eve ekmek ben götüren olduğum halde... Döverim seni! Çık git!"

"Kolaysa döv, o olay ben küçekkendi!"

"Sen bana kafa mı tutuyorsun?"

"Bilip bilmeden bana çatan sensin. Neyin ne olduğunu bilmiyorsun, konuşuyorsun kafana göre!"

"Odana gidip zıbarsan iyi edersin."

"Yeter be! Kölen değilim! Ne yapacağıma ben karar veririm. Korku ve yıldırma ve tehdit politikan o kadar boş ki; başka bir şey denesen iyi olacak!"

"Sen benimle böyle konuşamazsın! Bu evin kurallarına uymuyorsan defolup gidersin! Bu ev benim! Vergileri ben ödüyorum!

"Evinin içine başlatma!"

Salim, yerinden kalktı aniden ve yakadan yapıştı. Bir yumruk attı, Nuh yüzünü tuttu. Acıyla bağırarak.

Anne seslere uyanmış, kopup geldi panikle, feryatla: "Neler oluyor burada?!"

"Al şunu anne! İçmiş. Elimde kalacak. Götür şunu!"

Kadın adamı çekti, adam ona bir tokat indirdi, kadın yere düştü, Nuh annesinin yanına gitti. Salim, ona bir yumruk daha çakmak istedi. Nuh gelen yumruğu görmüştü, başını geri çekti. Bir yumruk salladı bütün gücüyle. Salim yere serildi çuval gibi. Yüzünü tuttu, burnu patlamıştı. Ağlar gibi isyan ediyordu: "Defol git evimden! Benim senin gibi bir oğlum yok artık! Ver şuna pılını pırtısını, onu bu evde bir daha görmek istemiyorum!"

"Oh, ne güzel vurdu ama." diye düşündü Esma.

Ama kocadan korkusuna veryansın etti: "Oğlum ne yaptın! Babaya el kaldırılır mı... ah ah ah!!!" Hikayeden kocasına acıyor. Bir şeyler diyor, kocasının tarafını tutuyor gözüküyor. Eli mahkum ona çünkü. Mesleği yok, kendi parasını kazanamıyor. Kazanmak istese de kocası izin vermez.

<ۅ