İKİ YALNIZ

BİR KARTAL GİBİ UMUT ETMEK Bölüm 38

9

Nuh, iyice berbat hissetmeye başladı. Karakola düşme korkusu sarmıştı içini ince ince. Midesi bulanır gibi oldu. Anlaşılan iş iyice çığrından çıkmış, bir bataklığa dönüşmüş, onu yutacak gibiydi. Karakolda hesaba çekilince nasıl bir savunma yapacaktı?

Şey...Hacer...her şey bir anda oldu...of... nasıl desem... ona çok sert vurdum..."

"Vurdun mu?!" Manyak mısın yaa!?

"Maalesef, burnunu patlattım. Belki de kırılmıştır; ama kırılsa acıdan duramaz. Umarım kırılmamıştır."

"Bunu nasıl yaparsın!? Bunu yapmamalıydın! Sen o değilsin!"

"Ne yapayım. Anneme vurdu, az buz değil. Yere serdi onu. Bana da vurmaya çalıştı. Yumruğu fark edip başımı çektim ve yumruğu indirdim, bir anda olup bitti. Ama vurmak gibi bir düşüncem yoktu ki.

"Tamam da karakolu aramışsa... gidip sağrık raporu alır. Bu da delildir. Senin delilin ne peki? Resmen suçlu konumdasın. Şikayetini geri almazsa sabıka edinirsin. Bu da işe girmeni engeller. Sabıkalıları, hele de babasını benzeteni işe almak istemezler, iş yerim olsa ben bile almam öylesini işe. Dostum, kontrolünü kaybedip fena biçimde pisliğe bastın. Tamam; ben de babamla çok çatışırım, beni dövdüğünde kaçar giderim evden. Onu yere sevmedim." Güldü. "Sermedim olacaktı. Anlaşılan erkeklerin dünyasında kaçmak yok. Güçlü olan diğerini yere seriyor." Yine güldü. Onu boş yere de sevdim. Kötü zamanlarını bile... Bir kümeste 2 horoz olunca mutlaka çatışma çıkar. Şimdi rahatla. Durumu nasl kurtarabilirsin daha da kötüleleşmden ona bak. Bakalım. Git eve. Özür dilersin. Küfür mü ediyor; etsin. Vuruyor mu; vursun. Vursun da siniri geçsin. Seni bağışlasın."

Polis aracı iyice yaklaşmıştı.

Nuh, aracın evin önünde duracağını bekliyordu ölecek gibi. Ama devriye gezen polis aracı ağır ağır geçip gitti.

"Oh be! Şikayet etmemiş. Üstümden içimden dağlar kadar yük kalktı."

"Oh!" dedi Hacer. Güldü. "Tamam. Fırsatı değerlendir, git evine.

Önüne baktı Nuh: "Hiç canım istemiyor."

"Neden?"