İKİ YALNIZ

BİR KARTAL GİBİ UMUT ETMEK Bölüm 52

23

Selim Ali'nin yanına geldi, dedi ki: "Ali, sen yürekliysen, bizden biriysen eğer, çık şu aynın karşısına. Bence onu kesin yenersin!"

"Ya saçmalama. Beni at sineği gibi ezer."

"Ama denemeden bilemezsin."

"Gebertir beni. Çıldırdın mı; bir kere Tayfun'u gebertiyordu."

"Denemelisin. Mangal yürekliysen göster. Gösterirsen artık herkes sana saygı duyar. Emin ol."

Ali korkarak yanaştı İdris'e.

"Bak İdris çok sert vurma. N'olursun."

İdris bir yumruk salladı. Ali eğilmişti. Böbreklere bir yumruk patlattı, sonra surata. İdris devi yere yuvarlandı. Kimse bunu beklemiyordu.

"Lan Ali ne yaptın?!" dedi Selim.

"Ne bileyim. Bir ara boksör olmak istemiştim. Evde çalışırdım. Bilinç altı..."

"Hay senin bilinç altına... eline! Lan geri zekalı adama öyle vurulur mu? İnsafsız köpek! Adamın dudağını patlattın. Terbiyesiz herif!"

"Çok özür dilerim İdris abi."

İdris yerinden kalktı ve Selim'i yakaladı aniden. Onu yere yatırdı. Selim çok korkmuştu, durması için dil döküyordu. Şaka gibiydi; ama değildi. Seyircilerden bazıları gülüyordu.

"Çocuklar yardım edin!"

"Yaklaşanı hastanelik ederim laayn! Sakın yaklaşmayın!" diye bağırdı İdris. Onunla kedinin fareyle oynaması gibi oynuyor, çimdikliyor, ısırıyor, etlerini çekiştirip buruyor ve gıdıklıyor, boğazını sıkıyordu. Selim gülecek gibi oluyor, -gıdıklanma tiki vardı-canı yanıyor, bağırıp çırpınıp kurtulmaya çabalıyordu.

Kimse yardım etmiyordu. Dayanamadı Nuh; atıldı, İdris elinin tersiyle ona cidden vurup kağıt gibi öte yana uçurdu.

Mehmet atıldı, o da yere serilip bayıldı.

Nuh yerinden kalkıp İdris'in boynuna sarıldı, İdris onu yine savurup attı. Nuh doğruldu, yerde Selim de mücadele ediyordu, İdris'in elini ısırdı, Nuh'un aklına iyi bir fikir gelmişti arkadan yanaşıp İdris'in kulağını ısırdı bütün gücüyle, kerpeten gibi ve çekip bıraktı. İdris ayı gibi böğürüyordu, yere oturmuştu. Seyirciler gülüyordu.