BİR KARTAL GİBİ UMUT ETMEK Bölüm 33

36 40 0
                                    


4

Nuh'un 10 ve 9 yaşındaki kız kardeşleri de uyanmış, şok ve korku içindeydiler, kapı aralığından sesleri dinliyorlar, ağlıyorlardı.

Nuh odadan çıkıyordu sırt çantasıyla. Annesi yetişti.

"Nereye gideceksin oğlum gece vakti? Dur!"

"Cehennemin dibi bile bu evden daha güzeldir."

"Bu yağmurda bir yere gidilmez ki." Koldan tuttu.

"Defol git diyor ya?!"

"Konuşsun dursun köpek! Yat sen; yarın her şey iyi olur; sakinleşir."

Nuh kolunu kurtardı.

"Az bekle o zaman" dedi kadın, mutfakta bir poşete aceleyle ekmek ve yiyecek koydu.

"Halanlara git. Yarın sabah gelirsin."

Nuh evden çıktı. Arkadan ayak sesi duymuştu, başını çevirip baktı.

Karanlıkta karşı evden Hacer koşarak geliyordu. Onu bekledi yolun kenarında.

"Sizin evden sesler geldi? Ne oldu?"

"Hiç; gidiyorum." dedi, gözlerinden yaşlar düşüyordu.

"Gel şöyle."

Ağacın dibine geçtiler. Burası yağmur almıyordu.

"Nereye? Bu saatte nereye gidersin?! Yağmur var. Deli etme insanı bak!"

"Bir daha buraya dönmem."

"Her evde kavga olur canım. Bizimkileri bilmez misin? İkinin biri mahallede olay olmasak rahat etmeyiz."

İKİ YALNIZHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin