BİR KARTAL GİBİ UMUT ETMEK Bölüm 54

37 39 0
                                    

25

Rıhtıma çıktılar.

Nuh ona babasıyla arasından geçenleri anlattı.

Selim dedi ki: "Burası mı zor; babaya katlanmak mı? Burası elbette. Ani bir çıkış yapmasaydın keşke. Vurup basıp gitmenin bedeli ağır olur. 15 yaşında ben de yaptım senin gibi. Bastım gittim. O günden beri sürünüyorum. Kardeşlerim abilerim okudu, ben de sokak adamı oldum çıktım. Böyle gemilerdeyim işte. Her biri ayrı çakal. Bakarsın bir gün biri delirir, bıçaklar sırtımdan beni, bilemem. Senin kaderin benzemesin benimkine. İnsanın gerçek bir evi, ailesi olmayınca işte böyle bizim gibi oluyor. Ne yapalım, aptallığımıza kader deyip geçiyoruz. Bizim gibi kaybeden tipler arasında yerin olamaz. Başına bir iş gelmesin. Seni evine kadar bırakayım."

"Yok abi, zahmet etme, ben giderim."

Bu sırada rıhtıma taksi yanaştı ve içinden kaptan indi, elinde poşetler vardı.

"Bu arkadaşı evine kadar bırak" dedi Selim, taksiciye, bir miktar para çıkarıp verdi Nuh'a, genç adam almak istemese de. Taksi hareket ederken Nuh'un içi acıdı. El salladı Selim'e. Selim'in gözleri yaşlıydı. Nuh'unkiler de. Bu zavallı; ama güzel adamları orada kendi başlarına, kaderleriyle başa başa bıraktığı için, onlar için iyi şeyler yapabilirdi. Sanki onları yarı yolda bırakmıştı ya da onları satmıştı, onlara ihanet etmişti. Onlarla dost olabilirdi. Kim bilir, kaderleri nasıl ilerleyecek ve nasıl sonlanacaktı? Onları asla unutmayacaktı.

Taksi Nuh'un mahallesindeydi, eve çok yaklaşmıştı. Nuh araçtan inmek istediğini söyledi ve araçtan indi.

P

İKİ YALNIZHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin