BİR KARTAL GİBİ UMUT ETMEK Bölüm 32

27 40 0
                                    

3

Nuh odasına gitti. Yumruk attığı eli acımış, biraz soyulmuştu. O kadar sert vurmasına pişmandı; ama kendini kaybetmişti öfkeyle, ne yapsın. Bu babasına attığı ilk yumruktu. Berbat hissediyordu. Durduk yere gece gece ne hale düşmüşlerdi böyle. Gözlerinden yaşlar düşerken

sırt çantasına eşyalarını doldurmaya başladı. Kadın oğlunun odasına girdi: "Oğlum ne oldu sana. Sen yapmazdın böyle.

"Ben de bilmiyorum. N'apim. Oldu bir kere."

"Sarhoş, kafası yerinde değil. Hiç iyi olmadı."

Salim'in bağırdığını işittiler: "Söyle o namussuza hemen terk etsin evimi! Yoksa polis çağırır şikayette bulunurum! Patlattığı burnumun hesabını onlara verir artık!

Kadın oğlunun meşgul ellerini tuttu: "Git özür dile oğlum."

"Adam beni evden kovuyor, bu hiç işe yaramaz. Bu iş böyle çözülmez. Bu iş bu gece çözülmez."

"O zaman siniri geçene kadar kal odanda, sonra gelir özür dilersin. O da yumuşamış olur, hata ettiğini anlar."

"Kendim için atmadım o yumruğu. Senin içindi, senin..."

Salim bağırıyordu: "Kadın nerdesin?! Ecza dolabından bir şeyler getir; kan durmuyor."

Esma içeri gitti.

Salim oğluna küfür yağdırıp duruyordu.

"O nankör köpeği evimde istemiyorum! Benim öyle bir oğlum yok artık!"

İKİ YALNIZHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin