İKİ YALNIZ

BİR KARTAL GİBİ UMUT ETMEK Bölüm 45

16

Nuh başka bir kamaranın önündeydi, eh, aşağı yukarı alışmıştı bu işe. Çok kısa sürede onlardan biriydi işte. En eski meslek yalancılıktı. Kapıya kulağını yaklaştırıp içerde ne konuşulduğunu duymaya çalıştı.

"Ne güzel yemekler yapıyorum; beğenmiyor! Dün yaptığım kekler hakkında atıp tuttuğu geldi kulağıma. E beğenmiyorsan niye yiyorsun arkadaşım? Yok arkadaş! Ben bu iki yüzlü karaktersizi öldüreceğim, yemeğine zehir katacağım. Ya da ona daha kötü bir şey yapacağım, uyurken kamarasına girip iki kulağını keseceğim. Denize atacağım" dedi Selim.

Fatih kahkaha attı:

"Selim'ciğim, güldüğüm için kusura bakma."

"Ya gül, ne olacak. Mahkeme salonunda değiliz ki."

"Kulak kesme içini geç. Tam bir saçmalık. Cezaevine girersin."

"Çok daha iyidir cezaevi. Bilmediğim yer de değil."

"Yok yok. Sağ duyulu düşün. Duvarların ardında çok daha kötü olur insan. Sakin ol dostum, yarın ya da bilemedin ilerdeki bir gün bir sebepele yağ bal olursunuz. Birkaç gün önce yine dalaşmıştınız. Onu tatlıya bağladık. Sen şimdi onunla güzelce konuş. Baş başa; sen kekler hakkında böyle dedin mi diye sor. Belki de lafı sana ulaştıran kuyunu kazmaya çalışıyor."

"Bak çok güzel dedin! İçim çok rahatladı."

"O öyle demişse bile onun kulaklarını kessen ne olacak? Öfken biter geçer gider; ama çok üzülürsün. Kulak bu arkadaş, çok özel bir şey. Sen iyi birisin. Sinirlisin de deli deli konuşuyorsun." Fatih bir espri yaptı. Selim kahkaha atmaya başladı. Nuh endişelere kapıldı. Korku duyuyordu. Evini hatırladı. Bu saatte ne işi vardı bu gerizekalı yerde? Evde son yaşadığı sahneler döndü beyninde. İçinde bir his burayı hemen terk edip eve gitmesinin çok iyi olacağını söylüyordu.

Buradakiler tekin tipler değildi. Bu delilerle, kaybetmişlerle uğraşmak kendini tehlikeye atmaktı. Mutlaka bir zarar görmek demekti. Cehennem gibi bir şeydi burası. Ama sözünü tutup şunlara birasını götürmesi lazımdı.