The Sweetest Man Hater [Completed]

Chapter 10- What's the meaning of this?

 LC's Voice: A BIG THANKS to you gurl XD

Or I must say you're one of my inspiration to continue doing this crazy story. :D When you added my story on your reading list you don't know how happy I am that time, maybe because you're the first one did that thing :D

Mananatili ka sa puso ko kaibigan :DDD 

--- ♥♥♥ --- ♥♥♥

“Ate Mitch! Ano na bang gagawin ko? Magpapa-lipo na ba ako ah? E kung magpa-tan nalang kaya ako? Ano sa tingin mo ate? Ate! Ate! Uyyyy!” I yelled while touching my forehead with a heart printed band-aid. Peste naman kasing ball ‘yan pati buhay ko nalalagay sa alanganin.

“Ano ba! Huwag mo nga akong sigawan. Ano bang kabalastugan yang pinagsasabi mo ah? Anong tan-tan yan?” she answered while she’s busy computing the prices of the newly delivered books.

“Ate naman hindi ‘to kabalastugan. I’m just thinking if I should make myself good first before running nakedly in our school.” I said in a gloomy face.

“Whaaaaatttt!?” tiningnan ko siya, hindi ko alam kung naaawa ba ito sa kalagayan ko o natatawa lang.

“Ate this is a serious matter, pagtapos noon ay hindi mo na talaga ako kikilalanin. Swear!.”

“Miss sino ka?” she said in a very serious manner.

“Corny mo teh!” I rolled my eyes. Kumuha din ako ng isang libro at binato si Ate Mitch sa ulo tinamaan naman ito sa ulo.

“Ouch ah, okey.. ito na seseryoso na. Katulad ng paulit-ulit mong sinasabi kanina pa, mangyayari lang ‘yan kung hindi ka makakahanap ng papa na madadala sa ball na ‘yon. So maghanap ka, problema ba ‘yon Constantine?” Bumalik na ito sa kanyang ginagawa.

Wow! Sa lahat talaga ng maasahan ito ang #1, #1 na manggulo. Wala talaga ‘tong ginawa kundi magpayo ng kung anu-ano lang na maisip niya.

“Ate Mitch hindi ganoon kadali ‘yon. Alam mo naman siguro ang kalagayan ko di ba? Mahirap ang gusto mong mangyari.”

Hinarap na niya ako at tinitigan sa mata. “Then go, do what you want … it’s just between these two things, your pride and your ego.” Pumalakpak ito at nagsalita, “Naks! Ang galing ko ng mag-english, Unbelievable!” umalis na ito at iniwan akong nag-iisip.

Sa bagay may punto nga naman si Ate Mitch… hayyss .

So, a week nalang before that freaking ball that everyone is talking about. Everyone is already settled, may mga partners na ang mga ito. Oras na talaga para kumilos, I should find the right man. I should.

Habang nasa campus ground ako ay may sumabay sa akin. Amoy pa lang kilala ko na kung sino. Ito lang naman ang lalaking gumugulo sa aking natutulog na puso, si Micko. I looked at him; he gave me his wash- brain- smile. I almost melt when he suddenly pointed something on my forehead.

“Ano ‘yan? Ba’t may band-aid ka diyan?” he asked with those confused eyebrows of his.

Kinapa ko naman iyon. “Ah ito ba? Wag mo nalang pansinin ‘yan.”

He then gave me a lopsided smile. “Huwag mo kasi ako masyadong pinag-iisip, nahahalata ka.” Ibinaling na niya ang kanyang tingin sa kanyang harap at nagpatuloy sa paglalakad.

Yes, I was thinking about you that moment, is there anything wrong??

“Hey Tin, ‘yan ka na naman eh. Iniisip mo na naman ako baka mamaya madapa ka na naman dyan!” He yelled without looking at me, nagpatuloy pa rin ito sa paglalakad.