Aiman&Fatin

part 15#date

Hafrez sedang menunggu buah hatinya. Buah hati? Haha. Fatin lah buah hatinya. Entah kenapa dia mula berpaut hati kepada Fatin. Walaupun dia belun kenal Fatin sepenuhnya.

Hafrez duduk di kerusi yang disediakan.

"Sorry lambat." Fatin memohon maaf kepada Hafrez. Pagi tadi semasa mereka mahu bergerak ke Pavilion, Hafrez mengajaknya naik ke keretanya.

Tetapi ditolak lembut oleh Fatin kerana ingin menghantar Firash terlebih dahulu du rumah keluarga Zaim.

"Eh, takpa. Awak kan pergi hantar Rash tadi. So, jom..." Ujar Hafrez lalu bangun. Mereka berjalan sambil berbual. Ada kalanya mereka tertawa.

"By the way, cantik awak hari ni." Puji Hafrez. Fatin mengenakan keluar slack hitam, T shirt hitam dan Brazer merah. Shawl berwarna merah dililitkan di kepala berserta beg tangannya.

"Thanks. Awak pun sama. Handsome." Puji Fatin kembali.

"Eh jap, baru saya perasan. Kita pakai baju sama warna lah." Ujar Hafrez.

Mereka silih berganti. Hafrez memakai seluar hitam dan T shirt polo merah. Mereka ketawa mengetahui perkara itu.

"Nampaknya kita ada jodoh lah" kata Hafrez. Terus sahaja senyuman Fatin mati. Mereka meneruskan perjalanan yang tergendala tadi.

Mereka duduk di atas sofa yang disediakan di 7D itu.

"Takpa ke kita tengok cerita hantu ni?" Soal Hafrez sambil memandang Fatin. "Takpalah. Kenapa tanya?" Soal Fatin kembali.

"Saja. Takut awak yang takut hantu ke" sinis Hafrez.

"Amboi... Berlagaknya dia. Saya mana ada takut. Ke awak yang takut?" Bidas Fatin semula.

"Hello, talk to my hand lah. Mana ada saya takut. Oky, kita tengok siapa dulu yang menjerit." Cabar Hafrez.

Tanpa mereka sedar, penggembaraan itu telah pun bermula dan hanya mereka berdua sahaja di dalam bilik itu. Mereka menumpukan seratus peratus dalam penggembaraan itu.

Cerita itu semakin dekat dengan mata mereka. Seperti penggembaraan betul sahaja. Tiba² muncul lah hantu yang berambut panjang sergah mereka dengan jeritannya.

Fatin menjerit lalu menutup matanya. Tanpa dia tidak sedar, dia memeluk lengan sasa Hafrez. Hantu itu semakin dekat dengan Fatin. "Pergi lah bodoh!" Halau Fatin tangannya semakin erat memeluk lengan Hafrez.

Mata Fatin berair. "Hey. Dah lah tu. Hantu tu dah takda." Pujuk Hafrez. Fatin membuka matanya dan hantu itu sudah tiada.

Hafrez ketawa kecil lalu mengelap air mata Fatin yang jatuh ke pipi. "Tu lah. Riak sangat. Kan dah kena." Ujar Hafrez sinis.

Fatin menjeling ke arah Hafrez. Malas mahu bertekak dengan dia. Hafrez menggelengkan kepalanya sambil menghadiahkan senyuman yang paling manis. Mereka meneruskan penggembaraan itu.

********

"Wah, bestnya penggembaraan tadi." Komen Fatin sambil membetulakn uratnya.

"Apa yang bestnya? Awak dok tutup je muka tadi. Apa yang awak nampak? Lepastu nangis bila hantu tu datang." Sindir Hafrez sambil mengukirkan senyuman sinis.

"Saya takut lah tadi." Kata Fatin malu.

"Eleh. Tadi bukan beria cakap yang dia tak takut. Alih² peluk lengan kita." Usik Hafrez lagi.

"Heish awak ni kan! Yelah saya mengaku yang saya terlebih riak tadi. And sorry sebab terpeluk awak." Ujarnya perlahan.

"Alolo. Merajuk eh? Sorry lah. Saya tahu awak takut tadi. Dah. Jom pergi makan. Lapar lah."

Hafrez membuat suara majanya sambil memegang tangan Fatin lalu menuju ke restoran untuk mengisi perut.

*******

Restoran soul garden menjadi pilihan mereka. Mereka memilih tempat yang tidak ramai orang.

"Thanks Fatin sebab sudi teman saya jalan²." Ujar Hafrez. Fatin menggulumkan senyumannya kepada Hafrez.

Fatin makan dengan berselera. Hafrez mengelengkan kepalanya melihat Fatin. "Khusyuknya makan. Sampai dah lupa kita." Ujar Hafrez yang memulakan bicara antara mereka.

"Hehehe. Sorry. Saya lapar sangat. Awak tu. Tadi kata lapar. Makan lah." Ujar Fatin sambil mengunyah makanan yang berada di dalam mulutnya.

"Bila tengok muka awak saya jadi kenyang dah." Kata Hafrez romantik. Fatin hanya senyum senget. Malas mahu melayan Hafrez. Terus menyambung makannya.

Terdapat kesan comot di bibir Fatin. Terus sahaja Hafrez mengambil tisu lalu mengelap bibir Fatin yang terkena sos itu.

"Fatin ni...makan comel tapi comot." Ujar Hafrez lembut. 'Ya Allah. Ayat itu... Sama dengan ayat yang dikatakan kepada Zikr. Zikr... Syu rindukan Zikr. Kalau lah sekarang ni Zikr yang ada di depan Syu, yang lapkan mulut Syu..."

Tiba² sahaja mata Fatin berair. "Eh Fatin, kenapa ni? Saya mintak maaf kalau awak tak benarkan saya lapkan mulut awak. I'm sorry." Hafrez yang perasan mata Fatin berair terus meminta maaf.

Fatin menggulumkan senyuman. "Tak lah. Awak tak salah pun. Just teringatkan seseorang." Balas Fatin. Dia menyapu air matanya. "Someone? Who? Someone special?"

Soal Hafrez sambil mengerutkan dahinya. "Whatever. By the way, jom balik. Dah lewat ni." Sengaja Fatin menukar topik. Hafrez tidak banyak tanya. Terus mereka meninggalkan restoran itu.

*******

"Thanks Rez sebab sudi belanja saya." Ujar Fatin apabila mereka sampai di rumah Qasrina.

"Anything for my beloved. Oky lah. Bye take care."

"Amboi nak take care bagai. Rumah sebelah ni jelah." Ujar Fatin. Kedengaran ketawa halus oleh Hafrez.

"Oky lah bye. Assalamualaikum." Kata Fatin. "Waalaikumussalam. Love you dear" Hafrez mengentitkan matanya lalu meninggalkan Fatin. Fatin tergamam.

'Ya Allah. Mintak tolong jauhkan perasaan ini. Aku sayangkan Zikr seorang.' Fatin bermonolong sendiri. Selepas itu dia masuk ke dalam rumah.

Please... vote sekali gaiss😭