Tenim göz yaşlarıyla sırılsıklam oldu.Çenesinden veda ederek ayrılan her gözyaşı, göğüslerimin arasından süzülüyor. Yavaşça omuzlarından tutup bedenini vücudumdan ayırdım. Buğulu gözleri ve nemli kirpikleri güzelliğine güzellik katmıştı.
İki elim...
Sadece ağlıyordum. :(. Kendi kendime "Konuş Gökalp, bir şeyler söyle rahatlasın. Hadi, teselli et Leya'nı." diyordum ama dilim kemik olmuştu hareket etmiyordu. Bu cümleler zırh deil beton gibi üzerime dökülmüş ve kurumuştu çoktan.
Ağlıyordum peş peşe düşen gözyaşlarım çok şey diyordu. Ama onlar da cansız işte dili yok anlatsalar hislerimi, acımı. Leya bana döndüğünde onunda gözyaşları kıyafetinde yeni bir model oluşturmuştu. Benim ağladığımı görünce dahada çok ağlamaya başladı.
Ve hızlıca gelip sarıldı boynuma. Sanki "Yüklerim çok ağır yardım et." dermiş gibi sıktı boynumu. Kendime "Ne oldu gökalp kendine gel, sarıl ona destek olduğunu, hep yanında olduğunu, acılarına ortak olduğunu bilsin" dedim. Ama vücudum taştı, kollarım iki yanıma yapışmıştı. Sanki ellerim tonlarca ağırlık olmuş, kaldırmaya gücüm yetmiyordu. Leya'nın bana sarılmasıyla yavaşça eridi bedenim ve kollarımla bütün bedenini kavradım sıkıca sarıldım ona "Ben varım, yanlız deilsin" demek istercesine.
Hiissettiğim sol omzumdan sızıntı halinde bir suyun akmasıydı. Sessizce bıraksam onu orada, gitsem yada yanında olmasam sabaha kadar ağlayacaktı sanki. Ellerimle omuzlarından tutup hafifçe iyiyim. Onun gözlerinde ağlamaktan kızarıp uzanan damarları görünce o adamı Mehmet'i boğmak istedim.
Sonra suya atıp ciğerlerini suyla doldurmak, kemerini iyice sıkıp belden altını kangren etmek, örttüğü kapıyı hızlıca çekip parmaklarını kırmak, leya'nın gözlerindeki kırmızıdan daha koyu bir zift bulup gözlerine akıtmak istedim. Bu nefreti Leya gözlerimde görmüş olacak ki elleriyle yanaklarımı sildi, bende onun yanaklarını sildim.
Yaşadıklarını beyninden ve teninden silmek istercesine. Sonra oturduk orada bir banka, siyah bir kağıtta olan beyaz nokta gibi gecede parlayan yıldızları izliyorduk. Nazik ve yavaşça Leya başını omzuna koydu sonra ayak sesi duyduk bütün sakinliği ve sessizliği bozmuştu.
Bir genç adam yürüyordu uçurum'un kenarında. İkimizde hafifçe doğrulduk, genç adam yanımıza geldi yavaşça. Sanırım bizden 6 yada 7 yaş büyük birisiydi. -Selam gençler. Sizinde mi bu geceye gömmek istediğiniz ölü sırlar var? dedi.
Bu tabiri sevmiştim. Heryerinde dövme vardı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Elimi kaldırıp -Selam. dedim. Yanımıza oturdu elinde siyah bir çantası vardı. Ellerine baktığımı fark etmiş olacaktı ki -Sizde denemek ister misiniz?. diye sordu.
-Unutmak istemediğiniz, hep sizinle var olamasını istediğiniz bir şey varsa yazabilirim. dedi. Leya kafasını sallasa da bu benim dikkatimi çekmişti. -Tabi deneyelim neden olmasın. dedim. Leya bana saçmalama dermişcesine baktı. -Bir şey olmaz Leya öldürseydi bu adam ölürdü baksana vücudunda boş santim yok. dedim.
Leya tedirgince gülerek. -Acıtıyor mu? diye sordu. -Adım Mert. Biraz acıtır ama öldürmez korkma. diye yanıtladı sorusunu. Bana döndü Leya -Tamam yaptır. dedi. Tişörtümün kolunu sıyırarak sol kolumun pazusunu Mert'e çevirdim. Leya -Ne yazdıracaksın? Adını mı? diye sorunca. Ona biraz baktıktan sonra Mert'e dönüp...
