Tenim göz yaşlarıyla sırılsıklam oldu.Çenesinden veda ederek ayrılan her gözyaşı, göğüslerimin arasından süzülüyor. Yavaşça omuzlarından tutup bedenini vücudumdan ayırdım. Buğulu gözleri ve nemli kirpikleri güzelliğine güzellik katmıştı.
İki elim...
"Uçurum. O gün yattığımda değişik bir rüya gördüm. Uçurum'da dalmış manzarayı izlerken bir adam geldi yanıma, ayyaş diyemem, derviş hiç diyemem. :/ Ama tanımıyorum bir adam işte, ama yaşlıya daha yakın bir amca yada yaşlı yaşlı dede işte... Sonra bana -Evlat. diye seslendi ve 'Az kaldı terslerin düz olmasına, üzüleceksin ama ümidini kaybetme sonra varlığa kavuşacaksın ama ondada adaletli ol.' dedi. Sonra ciddileşip !Unutma evlat her sıkıntı, mükafatın bedelidir.' dedi" Sonra be uyandım.
Doğrusu biraz da olsa ürküttü bu rüya beni. Zaten sana anlatmak için sabırsızlanıyordum.-ama işte anlatmak ancak şimdiye nasip oldu. dedim. Uçurum pür dikkatle bana bakıyordu. Hayret ve şaşkınlık yüzünden geçip göz bebeklerinde bile fark edilebiyordu.
Ciddi bir ses tonuyla -Rüzgar bu nasıl bir rüya, erdin mi sen? dedi ne kadar sesi ciddi olsada cümle baştan aşağı dalga geçiyordu benimle. Gözlerimi devirip -Dalga geçme. dedim. Donuk bir sesle Uçurum -Doğrusu güzel şeyler söylemiş ama dedikleride kafa karıştırıcı hakkını veriyim tam olarak böyle mi dedi sana ? diye sordu.
Önüme dönüp banka hafif yayılarak -Yani tam olarak bu cümleler olmasa da aynı şeyleri söyledi işte. diye yanıtladım sorusunu. Uçurum alt dudağını üst dudağının üstüne doğru bükerek -Vallaha kaliteli rüya görmüşsün görmesine. Ama ben Hz. Yusuf deilim sana sahih bir tabir yapıyım. dedi ciddiydi hala.
-Doğru belki de fazla takılmamalıyım. dedim hafif bir ses tonuyla. Uçurum zarif bir tebessümle -Doğru ya yalan rüyadır, zaten gerçeksede yaşayarak tabirine kavuşursun. dedi. -Haklısın. dedim. Beş dk süren sessizliğimizi bir araba sesi bozmuştu.
Siyah tek kapılı ama beş kişilik bir araba,
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Rasim amcanın kapıyı açmasıyla yetimhanenin ön bahçesine girdi. Uçurumla birlikte arabaya bakıyorduk. İçinden bir kadınla bir erkek inip ciddiyetliğin gizlediği bir heyecanla yetimhaneye doğru ilerlediler.
Kapıda duran Muazzez Hanımı fark ettim sonra müsafirlerle el sıkışıp eliyle onları yetimhaneye buyur etti. Uçurum;
-Sanırım küçüklerden birisinin kaderi bugün yeni bir sayfayla aydınlanacak... dedi manalı tebessümüyle...
