Tenim göz yaşlarıyla sırılsıklam oldu.Çenesinden veda ederek ayrılan her gözyaşı, göğüslerimin arasından süzülüyor. Yavaşça omuzlarından tutup bedenini vücudumdan ayırdım. Buğulu gözleri ve nemli kirpikleri güzelliğine güzellik katmıştı.
İki elim...
Ön tarafa geçip banka oturdum Uçurum gelmedikçe tedirginliğim ve huzursuzluğum artmıştı. Çok beğendiğim araba zaman geçtikçe gözümün önün de at arabasını andırıyordu. :/ Etrafı izlerken gözlerim bir anlık binanın kapısın ilişti.
Muazzez Hanım, o kadın ve -Aman Allah'ım elinde valiziyle Uçurum. :O Hafif sarsıntı ve denge kaybıyla banktan kalktım. Onlar arabanın yanına geçtiler. Yanlarına gidip Uçurumun gözlerine buğulu gözlerimi dikerek -Ne oldu? diye sordum zar zor çıkan sesimle.
Uçurum dolu gözleriyle bana bakarak -Evlatlık için gelmiş Rüzgar ama küçükler için değil benim için... dedi. Ben sanırım orada kısa süreli şok, koma kalp krizi ne varsa geçirdim. Artık gözlerim buğulu değildi. Yanaklarımdan Uçurumun ayak uçlarına düşyordu biraz önce buğu diye belirttiğim göz yaşlarım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Uçuruma -Beni bırakacak mısın? Nasıl yani yok musun artık? Liseye başlayacaktık beraber, seninle. Akşam Uçuruma gidip rüzgarı hissedecektik, belki daha dövmelerimiz bile kurumadı. Gidemezsin benim sana ihtiyacım var. Ben daha bağcık bağlamayı bilmiyorum. Sen gidersen ben ne yapacağım uçurum. :( Uçurum yok mu yani. Rüzgar nerede eser Uçurum olmazsa? Yapamam bu kadar camı olan yetimhane, artık bana her yeri duvar zindan olur. Yıldızları izlediğimiz teras artık bana haram olur sensiz adım atamam. Seni yazan kalemim kırılır. Uçurum olmaz sensiz ben buraya tutunamam. Gidersen giderim, biterim Uçurum. LEYA BIRAKMA. dedim yaş dolu gözlerimle, titreyen sesimle, dermanı kesilen dizlerimle.
Ona odaklandığımdan sessiz hıçkırdığını gördüm. Sonra bana yaklaşıp yanaklarımda ki yaşları sildi ve titrek sesiyle...
