Chapter 15

3.6K 71 9
                                    

Chapter 15

Mistake


Ilang linggo ang lumipas simula nang pagkakita ko kay Harry sa unibersidad. Noong araw din iyon ay tinawagan ko ang numero ng kanyang telepono ngunit wala namang sumasagot. I was late on my report but I don't care! Babawi na lang ako sa susunod! Ang mahalaga'y kailangan kong makausap si Harry! What the hell happened? Ilang araw ko rin kinulit ang phone niya sa mga tawag ko ngunit wala pa ring sagot akong nakukuha sa kanya.

Ngayon, nakatambay lamang ako sa tapat ng unit niya at iniintay ang kanyang pagbalik. Nabalitaan ko kasi sa receptionist na babalik ito ng mga hapon kaya pumarito na lang ako. Bumaba na lamang ako at bumili ng lunch sa Ministop. Ilang oras na ang lumipas ngunit wala pa rin siya.

Sa bawat bukas ng elevator ay nakatingin ako kung siya ba ang papalabas. Ngunit hindi siya...hindi siya ang lumalabas.

Pumikit ako at sinandal ang aking ulo.

Come on, Harry!

Please!

The elevator opened again. Tumayo ako upang masaksihan kung sino ang lalabas. Nanlaki ang mata ko nang makita ang dalawang pamilyar na tao. Si Gideon...saka...saka si Harry! Abala sa pag-uusap kaya hindi nila ako napapansin. Gideon looks formal as always, wearing a white polo and a black pants. His look screaming confidence and intimidation. While his brother, Haryy is wearing a stripe dark blue and white tee shirt and black jeans. Unang nakapansin sa akin ang kanyang kapatid. Doon lamang napatingin si Harry sa pinaroroonan ng tingin ni Gideon. Harry's lips parted immediately. Ngunit kaagad niya sinara ito. Ngumiti lamang siya ng maliit na hindi umabot sa mata. My heart quickened. Hindi ako nagpaapekto nang makalapit na sila sa aking pwesto.

Unang bumati si Gideon.

"Hello, Nathalie..." malalim at seryosong sabi ni Gideon pagkatapos ngumiti ng maliit. Lumipad ang tingin niya sa kapatid. "Seems like you have a company today," aniya sa kapatid. Harry only shrugged like it was nothing.

"I didn't expect her," Harry said.

My heart suddenly ached. Napaawang na lamang ako ng bibig at hindi makuha ang aking boses. I was blinking until I gulped and smiled, in pain. You didn't expect me really, how 'bout those text messages I sent to you? I chuckled internally, this is unbelievable? Right? Those messages were nothing to him? That's freaking ridiculous?

"Oh, right..." ang tanging naging sagot.

"I'd probably go inside, Harry," said by Gideon, "and Nathalie." Pumasok na ito sa unit ni Harry. Naiwan kami sa labas ng hall, nag-ingay ang katahimikan sa aming dalawa. Ako lamang ang may lakas ng loob sa aming dalawa na tumingin. A bile is suddenly forming in my throat. Na tila pinipigilan ako sa nais kong sabihin.

"I can't understand everything..." was the first thing I said, bringing the silence into more freaking stillness. Ang pintig ng aking puso'y hindi ko maintindihan ng lubusan. Why is it beating scarily and plausibly at the same time? Why am I feeling ache and relieve all the same? "One moment we were all right...then one moment everything seemed so freaking...wrong." I stuttered. My lips quivered at the last word. "All I did was reaching out to you...but you were ignoring me."

Harry looked at me and knocked the air out of my body. Isang tingin lang niya hindi na 'kong makahinga ng maluwag. How could he do that...so easily to me? How could I fall quickly that I could jump in the cliff if he'd want me to. I am so in love with him. That I will do everything for his attention. Whatever he wants...whatever he wants me to do.

"Why, Nathalie?" tinig niyang nakakabingi. Pinaloob niya ang kamay sa bulsa ng kanyang pantalon. I was so bare laying my emotions in the line but him, hiding, maybe, feigning his emotions right know, keeping a straight face.

Crash (SC, #0.5; ARTL, #1)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon