Crash (SC, #0.5; ARTL, #1)

Chapter 32

Chapter 32

Axiom

Alas sais nang ako ay magising. Tulog pa sila Mommy at Daddy nang ako'y lumabas ng kanilang kwarto. Naghilamos muna 'ko bago bumaba at pumuntang kusina upang uminom ng kape. Abala ako sa aking telepono upang makapa-check ng update sa email na galing sa company. Naabutan ko si Manang na nag-uumpisa na ng magluto ng agahan. I sipped my coffee then after I opened my Facebook when no updates in my email. Tinignan ko ang mga messages na hindi ko pa nabubuksan. Ilang notifications, binigyan ko lamang ng sandaling tingin. I've come to realize when you do such thing like working, adult life and having a life, social medias becomes nothing. Unti-unti ka ng nawawalan ng gana upang tumambay sa mga ganito. You're just giving these platforms a side-eye. At wala na...maybe this is a thing about becoming an adult. Maybe...maybe not.

Kahit man, inis at galit ako kay Kier tinignan ko ang message niya sa akin. My lips parted when I saw pictures of us. Isa-isa kong tinignan ang mga larawang ito. A year or years ago...na ito...siguro. What the hell? Mayroon kuha sa loob ng kotse noong nakatulog ako. Nakasandal pa ang ulo niya sa aking balikat habang nakapikit niyang kinuhanan iyon. May ilang din sa bahay namin na pasikreto siyang kumuha noong Christmas, mga panahong hindi pa nangyayari ang insidente. Maraming larawan ang hindi naman nangyari ngunit hindi halatang edited. What the fuck? Is he a psycho-shit? Is he insane? Seriously! Kinakalibutan ako sa pagtitig ng mga larawang iyon na gusto kong itapon ang aking telepono diretso sa mukha ni Kier!

Nanginig ang aking laman sa irita at kaagad na kinuha ang susi ng kotse ni Daddy. Ni hindi ko na natasagot si Manang kung saan ako pupunta dahil sa inis na nararamdaman. I felt so mad I want to knee him on his balls! I want to punch him squarely on his face! I can't calm my system when I started the engine of my Dad's car. The pictures in my head are creepy. These are the things I'd want to do to Kier.

Nairita pa ako lalo nang masabayan ko pa ang traffic. Ilang busina at mura ang pinalipad ko sa igting ng galit na mayroon ako sa aking loob. Me, still in pajama pair and only a coffee inside my stomach, it is dangerous. Seriously! Hindi ko mapagtanto kung anong gagawin ko kay Kier! He is crazy asshole! Dapat pala'y kinasuhan talaga namin siya! Kung hindi lang ako naawa sa mga magulang niya, buo ang loob ko sa kaso! I don't want to judge him but he's not normal! Really! May normal bang...I closed my eyes for second when I thought of it. Pinigilan ko ang sarili ko at nilagay ang atensyon sa daan.

Pagkarating sa tapat ng kanilang gate ay kaagad akong nag-door bell. Mabilis na rumisponde ang kasambahay nila sa pagbukas nito. My eyes expressed the anger I am feeling. The veins on my neck are visible. I am seething. I want to slap him so fucking hard he won't feel his face anymore.

"Si Kier?" My manners is freaking gone. Tinangay na ng kalma kasabay ng hangin.

"Teka po, Ma'am. Tawagin ko..." nagmamadaling ani ng babaeng kasambahay.

Tumango lamang ako at naghintay. Mabuti na lang may kaunti pa 'kong pasensyang natitira sa aking katawan. I tapped my foot and crossed my arms. I can't glowering! Hindi ko mapigilan na paulan ng kung ano si Kier oras na makita ko siya. I am staring, glaring hard at their door. Nakarinig ako ng tunog ng bell hudyat na may nagbukas ng pinto. Once the person stepped forward, my eyes firing out flame.

"Nathalie--" Nagmamadaling tumakbo si Kier ngunit hindi ko siya hinayaang makalapit kaagad sa akin. I stood still while he halted. Lumawak ang labi niya sa isang ngisi habang ang mata ay nakatama sa aking labi.

I feigned my interest as I slowly came towards him. Tumingkayad ako upang abutin ang kanyang tainga.

And I whispered, "you are a son of a bitch and a fucking psycho!" Then I knee him on his groin. Naghuhumiyaw sa mura si Kier sa aking ginawa. I can't believe he's hurting, I thought he doesn't have balls! "This will never be enough for all the manipulative things you did, Kier! I could knee you in million times and it will never get me back to the times I'd want to change!" galit na galit kong ani.