Crash (SC, #0.5; ARTL, #1)

Chapter 25

Chapter 25

I know

Bukas ay uumpisahan na naming puntahan ang mga destinasyong napili namin sa Visayas. Today is also the day that Joss and Nathalie want to settle everything. From the beginning ng aming plinano hanggang sa mga kung ano pang pwedeng idagdag. They have a wedding planner, but they still want my suggestion.

I shook my head. How can I say no to them? To my sister? Of course, I can't!

I am praying for 8 hours or even longer time of sleep. Sa ngayon, hindi ko makuha ang kahilingang ito. Ang pinakamatagal ko ng tulog ay tatlong oras and I am thankful for three hours! And of course, I appreciate coffee every time for making me awake and alive. I know inside, I'm not alive, I am dead person. Seriously...sleep deprivation leads to death. I am going to die early.

The meeting will be held in Joss' house. Nauna na si Chesca na pumunta. May tinapos pa 'ko nitong dalawang oras na kailangan ipasa kay Farrell. Kahit kailan basta trabaho ay kailangangan ipasa on time or early. I forgot to send the two photographs he wanted. I suck at not remembering this task. May kinausap pa 'ko sa Singapore, sa main office tungkol sa Philippines. Tumagal ng isang oras ang aming pag-uusap.

Kumuha na lamang ako ng tank top na graphic para sa aking pang-itaas habang sa pang-ibaba'y kumuha na lamang ako ng jeans shorts. I partnered it with my short boots. Hindi ko na makuhang masuklay ang buhok ko sa pagmamadali. I borrowed my father's car para iyon ang gamitin ko sa pagpunta kina Joshua.

Matagal na rin ang huling punta ko sa bahay nina Joshua. Ang mga Dominguez ay isa sa mga pamilyang malapit sa amin. Kababata na namin ang mga anak nila. Joss is one of them, siya iyong pinaka-close talaga sa amin, lalo na 'tong si Joss, kay Ches. I admitted already, that I got jealous to Joshua and his closeness to my sister! I am kid! I am child, I get jealous every freaking time!

Sandali lamang ang byahe ngunit naabutan pa 'ko ng traffic. Ito ang nagbigay dahilan sa aking upang masuklay ko ang aking buhok. Ilang beses akong humikab kaya kagat-kagat ko ang aking labi upang hindi antukin ng sobra.

My phone buzzed when it was green light.

Hindi ko na nakita kung sino ang nagtext dahil nagpatuloy na 'ko sa pagmaneho. Naging tuloy-tuloy na rin ang pagmamaneho ko hanggang sa makarating sa village nina Joshua. Akala ko sa una, hindi ako makakapasok sa loob dahil wala raw silang natanggap na mensahe sa mga Dominguez. I almost want to scowl but I restrained myself. Oh, god, I lost my control when I don't get so much sleep.

I breathed a sigh and continued driving.

I checked my phone when I halted. I saw Diyanah, texted me.

From Diyanah:

Nathalie, are you going to sleep here? Everyone's busy clubbing. And I am alone. Sick af. If you are available, please be here. Luvu.

I shook my head.

I typed a message.

To Diyanah:

I will try. Have a rest.

Hindi ko na tinignan ang mensahe niya bagkus ay bumaba na ng sasakyan. May isang kotse rin na nakaparada ngunit hindi ko na binigyang pansin at nag-door bell. Kaagad na rumospende ang guard nila kaya nakapasok ako sa kanilang bakuran. Aniya ng guard ay nasa pool area sina Joss at Chesca. Nagpasalamat ako at tumuloy sa loob. Hinanap ko ang pool area ng mga Dominguez. Natagpuan ko ang dalawa na nagtatawanan.

Umubo ako ng peke nang makarating.

"Natty! You're late!" Ches bantered.

"I am. And you can't do anything about it," I vented out.