365 fleva days

11 januari

'S ochtends was ik best vroeg wakker. Ik zette de tv aan om naar het nieuws te gaan kijken. Iets dat ik normaal niet deed maar ik had nog helemaal geen zin om mijn bed uit te komen. Het nieuws was niet veel, een aanrijding en een schietpartij ergens in het noorden van Nederland. Ineens hoorde ik zacht geklop op mijn deur. 'Eef ben je wakker?' Hoorde ik Wolfs zacht zeggen. 'Jaa kom maar binnen' antwoordde ik zodat hij wist dat ik wakker was. Waarschijnlijk had hij de tv niet gehoord omdat ik die extra zacht had gezet zodat, als hij nog sliep er niet wakker van zou worden. Zijn nachtrust verstoren werkte alleen maart even je want dan zat je de hele dag met een chagrijnige Wolfs. Hij kwam binnengelopen met een overvol dienblad. 'Ik dacht, jij mag wel eens een ontbijtje op bed krijgen na al die jaren.' Ik ging wat rechter zitten zodat hij het dienblad daar weg kon zetten. 'Dat is lief van je' gaf ik hem een dankbare glimlach. 'Ik heb nog wat chocolademousse van gisteren, een bakje met fruit, overheerlijke croissantjes' somde hij wat dingen op die op het dienblad lagen. 'Het zal allemaal zeker weten heerlijk zijn Wolfs, jij hebt het gemaakt dus dat kan niet anders' pakte ik een croissant van het bord af. 'Dat is zeker waar' grinnikte hij om mijn opmerking. Als vanzelf kroop ik dichter tegen Wolfs aan. Waarom ik het deed geen idee maar het voelde ontzettend fijn. 'Ben je nog moe?' Streelde hij door mijn haren. 'Beetje' wilde ik niet toegeven dat, ondanks ik lang geslapen heb, nog steeds moe was. 'Doe straks nog maar een dutje want je bent ontzettend moe' kende hij me natuurlijk weer veel te goed. Ik knikte. 'Je bent veel te lief voor me Wolfs' was Ik van mening. 'Jij bent gewoon veel te leuk.' Hij geeft een kus op mijn kruin. 'Lust je wat fruit?' Blij knikte ik. 'Verse ananas?' Daar was ik immers dol op en dat wist Wolfs maar al te goed. 'Die kon ik toch niet overslaan he?' Grijnst hij naar me. Ik geef hem een kus op zijn wang. 'Dankjewel voor alles' ik zie dat z'n wangen beginnen te gloeien. 'Ik doe het graag voor je dat weet je toch?' Met een glimlach knikte ik. Na een tijdje hadden we alles op. Hoe wist je dat ik dit op mijn lijstje had staan?' Keek ik hem vragend aan. Hij haalde zijn schouders op. 'Ik heb daar niet naar gekeken ik wilde dit graag doen voor jou.' Legde hij me uit. 'Ik kan het nu in elk geval afstrepen en het was nog eens heerlijk ook Wolfs.' Hij zette het dienblad op mijn nachtkastje. 'Heb je lekker geslapen?' Vroeg hij me. 'Jaa alleen een beetje kort werd heel vroeg wakker' beantwoordde ik zijn vraag. 'Wilde je vandaag nog iets gaan doen?' Ik schud mijn hoofd en kruip verder onder de dekens. Ik had het best koud gekregen. Mijn pyjama was dan ook best dun voor de tijd van het jaar. 'Slaap vandaag maar wat bij dan afgelopen dagen waren best vermoeiend. Ik maak je wel op tijd wakker voor je medicijnen goed?' Kijkt hij me vragend. 'Jaa is goed' zeg ik terwijl mijn ogen al bijna dichtvallen. Ineens sloeg de moeheid echt enorm toe en ik wist niet waardoor het kwam. Misschien door mijn ziekte, ik weet het niet zeker. Wolfs zorgt er in ieder geval wel voor dat ik het fijn heb en er niet heel de tijd aan hoef te denken. Hij is gewoon een fantastische man. Ik moet binnenkort wel echt gaan vertellen wat ik voor hem voel anders is het straks te laat en heb ik er ontzettend veel spijt van. Maar van de andere kant, wie wil er nou een vriendin die het einde ga het jaar niet eens red. Misschien is het daarom maar beter als ik gewoon mijn mond hou dan weet hij van niks en hoeft onze vriendschap dit laatste jaar er niet kapot aan te gaan. Met veel twijfels val ik terug in slaap.