365 fleva days

23 Februari

De koffers waren gepakt, Marion is geregeld voor de kranten en de planten en de spotify lijsten waren bijgewerkt en spotify premium was aangeschaft. Het zou namelijk een lange vlucht gaan worden en met muziek in was het toch iets leuker. De taxi zou zo arriveren om ons naar het vliegveld te brengen. Een vlucht van elf en half uur stond er op ons te wachten. 'Eef neem jij een tas als handbagage mee?' keek hij me vragend aan. 'Ehm nee ik neem nooit een handtas mee' snapte ik niet hoe hij bij deze vraag kwam. Ik zou mijn oortjes en telefoon in mijn zakken stoppen. 'En je medicijnen dan, je zit bijna een halve dag in het vliegtuig dan moet je voor twee keer je medicijnen meenemen ga je die ook in je zakken stoppen?' Daar had hij dan wel weer gelijk in. 'Nou ehm' had ik er geen antwoord op. 'Ik stop ze wel in mijn binnenzak bij mijn portemonnee en je medicijnenpaspoort anders krijg ik ze niet mee door de douane. Heb je dat paspoort hier ergens liggen?' 'Jaa in mijn nachtkastje' ik draaide om en liep naar mijn nachtkastje waar ik mijn medicijnenpaspoort uithaalde. 'Alsjeblieft, laten we maar naar beneden gaan want de taxi zal hier zo zijn' glimlachte ik. 'Dankje' zei hij en liep alvast naar beneden. Ik pakte de laatste spulletjes en liep naar beneden waar ik ze nog snel in mijn koffer deed. Niet veel later kwam de taxi aangereden waarna Wolfs en ik snel onze jas van de kapstok pakte en naar buiten gingen. Wolfs draaide de deur op slot terwijl de taxichauffeur de koffers van me aanpakte en achterin zette waarna Wolfs en ik konden instappen en we richting het vliegveld reden.

Daar aangekomen moesten we naar de douane waar Wolfs alles uit zijn zakken moest halen in verband met mijn medicijnen terwijl ik in een keer door kon lopen. 'Het is goed loop maar door' zei de man waarna ook Wolfs door de douane kon lopen. Ook onze koffers hadden we afgegeven. 'Ik heb nu best wel zin in een broodje' zei ik terwijl ik in een koffiezaakje de broodjes bekeek. 'Had ik maar naar je geluisterd en geld mee genomen in mijn zakken in plaats van in alleen de koffers' zuchtte ik. 'Hmm ik kan een heerlijk broodje kopen' haalde hij een broodje zalm uit het schap en pakte zijn portemonnee. Ik ging aan een tafeltje zitten en keek wat om me heen. Waarom had ik dan ook niet naar Wolfs geluisterd, nu barst ik van de honger. Even later schrik ik op omdat Wolfs terug gekomen is met zijn broodje. Met een treurig gezicht zat ik te kijken hoe hij zijn broodje zat te eten. 'Wat ken je me toch slecht' grijnsde hij en haalde van de stoel naast zich een chocomelk en een broodje kaas. Hij had ze daar gewoon onopvallend weggezet. 'Aah dank je Wolfs ik heb echt zoveel honger' viel ik meteen aan op mijn broodje en werkte hem in een snel tempo naar binnen. Met een glimlach keek Wolfs toe. Net toen we ons eten ophadden en de servetjes en het bekertje weggegooid hadden riepen ze om dat we naar ons vliegtuig konden. We stonden op en liepen door de lange gang. Onze gate was natuurlijk weer helemaal achterin. Samen met Wolfs liep ik tussen de massa mensen heen. 'jezus wat is die gang lang' zuchtte ik. 'We zijn er bijna Eef.' Toen we er waren lieten we de vrouw onze tickets zien waarna we het vliegtuig inliepen om onze plekken op te zoeken. Toen iedereen zat stegen we op. Op naar Rio de Janeiro.