365 fleva days

30 Januari

Een dagje dierentuin stond vandaag op de planning. Een simpel uitje maar je dag was er wel helemaal mee gevuld en ik ben nog nooit in een dierentuin geweest. Een goede reden dus om naar de dierentuin te gaan op deze zonnige dag. 'Waar zullen we eerst heen lopen, de wat rustige dieren of de grote, wilde?' Vroeg Wolfs me. 'De rustige doen? Dan gaan we daarna rond etenstijd op het terras zitten bij een van de restaurantjes en dan lopen we in de middag langs de wilde dieren' stelde ik voor. 'Goed plan, jeetje er zijn wel veel kinderen hier' lacht Wolfs als een hele klas kinderen ons voorbij rent. 'Weetje Wolfs, als ik er straks niet meer ben dan gun ik het jou ook gewoon dat je een vriendin krijgt en dat je een kindje krijgt waarmee je hierheen kan gaan.' 'Dat is heel lief van je Eef maar jij bent alles wat ik nodig heb en zelfs als je er niet meer bent blijf ik aan je denken je zit voor altijd in je hart.' Tranen biggelde over mijn wangen. 'Niet huilen lieve Eef' veegde hij mijn tranen weg. 'Zullen we maar naar de beren?' Ik knikte, ik wilde deze leuke dag niet laten verpesten. Gewoon genieten en niet teveel aan mijn ziekte denken. Wolfs probeerde zoveel mogelijk leuke dingen te doen met mij en offerde zich helemaal op dan moest ik er maar gewoon van genieten. Samen liepen we naar de beren, het verblijf was ingegraven waardoor ik het niet goed zag door al de mensen voor me. Voordat ik alles goed en wel door had, had Wolfs mijn benen uit elkaar gezet, zijn hoofd ertussen gedaan en mij op zijn rug genomen. 'Zie je het zo beter' lachte hij. Door de schrik had ik mijn handen voor zijn ogen geslagen als hou vat. 'Ik namelijk niet' lachte hij. 'Ooh sorry' haalde ik lachend mijn handen voor zijn hoofd weg. Ik hoorde een aantal mensen om mijn heen zuchtten. 'Jaa luister mensen mijn vriendin wil ook wat zien van de beren. Dat kan niet omdat al deze mensen ervoor staan dus neem ik haar gewoon op mijn rug. Als u erop tegen bent heeft u gewoon pech of u gaat zelf bij iemand op zijn of haar nek want mijn vriendin mag net zo goed kijken naar deze dieren' hoorde ik Wolfs onder mij zeggen. 'Nouhou Wolfs' lachte ik en ging lachend met mijn hand door zijn haar heen. 'Jaa wat, is toch zo? Jij mag net zo goed die dieren bekijken dat moeten die mensen maar accepteren' zei hij terwijl hij naar boven keek en me met een grote grijns aanstaarde. 'U heeft helemaal gelijk meneer Wolfs.' Ik boog een beetje naar voren en drukte een kus op zijn wang. Toen ik weer goed ging zitten zag ik dat heel zijn wang gloeide. 'Zullen we verder gaan naar de stokstaartjes?' Vroeg Wolfs terwijl we inmiddels al een stukje verder gelopen waren. 'Jaa is goed.'

Inmiddels hadden we al gegeten en waren we al tegen het einde van de middag. 'Zullen we nog even snel bij je familie gaan kijken?' Lachte ik. 'Jaa is goed waar zijn de wolven?' Dacht hij dat ik die bedoelde. 'Ik zat meer te denken aan de apen. 'Ha.ha. Wat ben je toch weer grappig bezig Eef wat een humor toch allemaal.' Even dacht ik dat hij serieus chagrijnig geworden was totdat ik zijn gezicht bekeek. 'We gaan we naar allebei goed' stelde Wolfs voor. We hadden nog even de tijd en op de weg naar de uitgang zouden we allebei deze dieren tegenkomen. 'Jaa is goed.' Samen liepen we verder. 'Oohja maar wel een klein dingetje' zei ik hem wat hem deed stoppen. 'Wat dan?' 'We gaan wel eerst naar de apen' lachte ik terwijl ik doorliep. Ik moest mijn zin hebben met eerst de apen.