365 fleva days

10 Februari

We zouden vandaag met zijn alle gaan kanoën. Romeo en Esmee gingen samen in een kano. Dat was eigenlijk wel te verwachten maar ik zat dus in een dilemma. Zowel Wolfs als Marion wilde met mij. Twijfelend stond ik tussen de twee in. 'Ik ga wel met Mechels, ga jij maar met je beste vriendin.' Was Wolfs degene die zich opofferde. 'Wolfs, wacht' ik pakte zijn pols vast. In die jaren hadden Wolfs en Mechels niet zo'n goede band op gebouwd en hoe hij dat zei ga maar met je beste vriendin. Ik vind het zo lief dat hij zich voor me opoffert maar van de andere kant hij is mijn beste vriend. 'Maar jij bent mijn beste vriend' zei ik dan ook. Het is niet dat ik niet met Marion wilde, ik vond het gewoon zielig voor Wolfs. 'Het is goed, we gaan nog genoeg dingen met zijn tweetjes doen' glimlachte hij lief. Toen Mechels niet keek gaf ik snel een kus op zijn wang. 'Dankjewel Wolfs.' Hij knikte. Met zijn alle stapte we in de kano's en gingen het water op. Al snel had ik door dat het niks tussen Wolfs en Mechels werd. Wolfs werd continu afgesnauwd omdat hij de verkeerde kant op bewoog met zijn spatel. Blijkbaar was kanoën vroeger de topsport van mevrouw Mechels, Wolfs daarentegen had dit nog nooit gedaan. Ik was gestopt met peddelen en keek toe hoe Wolfs maar een beetje naar het water staarde. Het was aan hem te merken dat hij het liefst zo snel mogelijk weer naar huis wilde. Als ik dit geweten had was ik nooit met Marion gegaan. 'Eva je moet wel peddelen he' lachte Marion. Ik draaide om en keek naar Marion. 'Mar, ik vind het heel leuk met je samen maar kijk nou hoe zielig voor Wolfs' knikte ik naar Wolfs en Mechels. Mechels was Wolfs alweer de volle lading aan het geven. 'Jongens hier even aan de kant!' riep Marion. Niet begrijpend keek ik haar aan waarna ze naar me glimlachte. Met zijn alle gingen we aan de kant. 'Ik ga met Mechels en Wolfs met Eva als we zo verder gaan eerst even lunchen' deelde Marion mee. Ze legde een grote deken weg en wolfs stalde al het eten uit dat we hadden. 'Shit, mijn medicijnen!' riep ik uit toen ik merkte dat ik ze vergeten was. 'Nee, nee dit meen je niet, shit' zuchtte ik. Hoe kon ik zo iets belangrijks nou weer vergeten. 'Kijk is Eef' zei Wolfs waarna ik zijn kant opkeek. Hij overhandigde me een klein doosje. 'Wat is dit?' snapte ik het nog steeds niet. 'Wat dacht je van je medicijnen' glimlachte hij. 'Dankjewel als ik jou niet had.'

Met zijn alle gingen we lunchen en opnieuw het water op. Doordat zowel Wolfs als ik niet konden kanoën lagen we ver achter. 'Dit is denk ik veel gezelliger dan helemaal afgesnauwd te worden, niet?' glimlachte ik naar hem toen ik mijn hoofd draaide. 'Jaa dankjewel' hij leunde naar voren en gaf me een kus op mijn voorhoofd. 'Ik vind het wel lief hoe je je opofferde zodat ik samen kon met Marion.' 'De volgende activiteit ga je gewoon met Marion en dan probeer ik Romeo wel bij Esmee vandaan te trekken' grinnikte hij. Samen kanoede we de hele middag verder terwijl we genoten van de natuur om ons heen. Het was echt prachtig. Geen zorgen, geen gezeur het enigste wat er was waren Wolfs en ik en de rust. Wolfs en rust waren precies de twee belangrijkste dingen ide ik