365 fleva days

26 Januari

'Waar moeten we zijn Eef?' Stopte Wolfs vragend bij de wegwijsbordjes in het ziekenhuis. Alles ging tot nu toe nog goed met mij, maar daarom hoefde we niet naar het ziekenhuis. Ik had besloten om donor te worden als het kon. Er was namelijk een kans dat ik door de kwade cellen in mijn bloed niks zou kunnen doneren. 'Route 14' las ik op van de brief. We volgde de bordjes en liepen daar met zijn tweeën heen. Toen we daar aankwamen was er een balie waar we ons moesten melden. 'Goedemiddag' begroette de vrouw ons. 'Goedemiddag, Eva van Dongen ik heb een afspraak.' Ze tikte wat in op de computer. 'De dokter is nog even bezig, als u in de wachtkamer plaats neemt komt hij u zo halen' wees ze richting de wachtkamer. We bedankte haar en liepen daarheen. Ik merkte dat ik toch wat zenuwachtig was. 'Het komt allemaal goed Eef' legde Wolfs zijn hand geruststellend op mijn been. Ik schonk hem een glimlach waarna ik door een kuchje werd opgeschrikt en omhoog keek. 'Eva van Dongen?' vroeg de dokter waarna ik bevestigend knikte. Wolfs en ik volgde de dokter naar een kamertje. 'Gaat u maar op de behandeltafel liggen, u mag uw jas uitdoen' knikte de dokter. Ik deed wat hij zei en gaf mijn jas aan Wolfs om vervolgens op de behandeltafel te gaan liggen. De dokter pakte mijn dossier erbij. 'Hier staat dat al je kwade cellen vooral bij je longen zitten dus we kunnen genoeg bloed uit je benen en armen halen het is dus mogelijk om vaker te doneren zolang de cellen zich niet verplaatsen' legde de dokter uit. 'Volgens u dossier heeft u bloedgroep AB, er is op dit moment een man die het binnen een paar uur nodig heeft anders komt hij te overleiden. Uw bloed is goed genoeg maar het zal deze keer wel veel zijn u zult erna dus wel heel vermoeid zijn.' Ik knikte. Het was goed dat ze er veel bloed uithaalde als ze die man maar konden redden. Dat was immers het doel van het hele donor zijn vond ik. 'Ik kan toch wel meerdere keren doneren?' dat was ten slotte wel mijn bedoeling om te gaan doen. 'Jaa natuurlijk er moet wel een weekje tussen zitten. Als u uw nummer geeft dan kunnen we uw bellen als we bloed nodig hebben vind u dat een goed idee?' Ik dacht even na. 'Is het goed dat ik ook het nummer van hem doorgeef?' wees ik naar Wolfs. 'Ooh ja natuurlijk twee nummers kan hoor' knikte de dokter dat het goed was. 'Dan gaan we nu het bloed afnemen.' Ik voelde de spuit in me komen en daarna zag ik hoe er bloed in de zak stroomde die aan de spuit vast zat. 'Zou u even de zak aan kunnen nemen mevrouw van Dongen wordt zo meteen al best snel moe dus vul ik de gegevens in zodat jullie gelijk naar huis kunnen' keek hij vragend naar Wolfs. 'Jaa natuurlijk' zei Wolfs en nam de zak over. Ik vertelde de twee telefoonnummers terwijl de dokter onder andere dat in de computer intypte. 'Zo dan zijn we nu wel klaar' Haalde hij de zak en spuit van me af. 'Ontzettend bedankt deze man is nu gered' verbond hij met een klein verbandje mijn arm. 'Dan zie ik u volgende keer weer, tot ziens.' We schudde elkaar de hand waarna Wolfs en ik naar buiten liepen. 'Ik ben trots op je Eef, wil je nog een ijsje?' keek Wolfs me vragend aan terwijl hij stopte bij het restaurantje in het ziekenhuis. 'Is goed hoor.' Samen liepen we naar het restaurantje voor een ijsje. Ik werd inderdaad al wat vermoeiender maar Wolfs zou er zo wel voor zorgend dat ik mijn rust zou nemen. Hij is en blijft de leukste en aardigste man die er bestaat.