365 fleva days

21 Februari

Met mijn camera waren Wolfs en ik richting het bos gegaan. Ik had mijn camera weer uit de kast gehaald omdat het me leuk leek om in het bos foto's te maken. Vroeger was het een hobby van me, fotograferen maar toen ik aan mijn studie begon ben ik ermee gestopt. Waarschijnlijk zal ik hem nu vaker meenemen omdat ik het leuk vind om te doen en voor Wolfs zijn het weer leuke herinneringen als hij ze heeft. De foto die Marion gisteren gemaakt had staat inmiddels op mijn achtergrond. Iedere keer als ik mijn telefoon aandeed sierde een lachend Wolfs met een lachende mij op zijn rug mijn achtergrond. Het was keer op keer weer fijn om te zien hoe we genoten. We zouden vandaag gaan wandelen in het bos maar ook wilde ik eens een keer gek doen en bomen gaan knuffelen. Normaal vond ik het altijd gek als mensen dat deden maar voor deze ene keer wilde ik me ook eens laten gaan. Gelukkig was ik met Wolfs en kon ik dat gerust doen want hij is precies hetzelfde als mij. We kwamen bij het bos aan terwijl ik gelijk op een boom af rende. Achter me hoorde ik hoe Wolfs stond te lachen. Ik zette al mijn schaamte opzij en stond niet veel later een boom te knuffelen. Ik merkte niets van wat Wolfs deed totdat ik zijn telefoon een foto hoorde maken. 'Floris Wolfs ik hoop oprecht voor jou dat dat geen foto van mij was en anders zou ik hem maar heel snel verwijderen' zei ik quasi boos. Ik kon me bij Wolfs wel laten gaan, even gek doen maar hij moest er geen foto's van gaan lopen maken. 'Nee nee Eef' Ik kon gewoon in zijn stem horen dat hij loog. Voor deze ene keer liet ik het zo omdat ik echt geen zin had in ruzie. Met zijn tweetjes liepen we even later verder. Ik pakte mijn camera en begon foto's te maken. Soms verplaatste ik wat dingetjes of ging op mijn hurken zitten zodat de foto mooier zou zijn. 'Lukt het?' vroeg Wolfs toen ik zelfs helemaal plat op mijn buik was gaan liggen om een betere foto te kunnen maken. Ik humde wat waarna ik de foto maakte en weer overeind kwam. Hij pakte mijn hand vast en we liepen weer verder. 'Dit is echt zo'n mooi gebied' verbrak ik de genietende stilte. Tuurlijk hoorde je de vogels fluiten of door de bladeren lopen maar tussen mij en Wolfs was het stil. 'Jaa, echt een mooi bos ook, alles in de mooie lente kleuren. Ik word er wel vrolijk van, jij?' keek hij me vragend aan. 'Jaa maar van jou wordt ik ook wel vrolijk hoor' glimlachte ik. Het was waar wat ik zei, hij vrolijkte me meestal op als ik even chagrijnig was en nergens zin in had. Ook toen ik de uitslag kreeg van mijn ziekte wist hij me wat op te beuren. 'Jij kan mij ook altijd opvrolijken als ik er doorheen zit hoor' glimlachte hij. Voordat ik het doorhad had hij de camera van me overgenomen en maakte een foto van mij. 'Nouhou Flo wat heb ik daarstraks nou gezegd' lachte ik. 'Jammer dan ik wil een leuke foto van jou hebben' zei hij met een grote glimlach op zijn gezicht. Ik knikte maar hij ging de foto toch niet weg doen. Nu had hij dus al twee foto's van mij gemaakt vandaag. 'Ik stuur ze naar niemand door dat beloof ik.' Dat stelde me dan weer gerust. Met zijn tweetjes liepen we genietend verder door het bos heen, even rust.