365 fleva days

3 Februari

Vandaag had ik na een lange tijd weer een controle in het ziekenhuis. Ik hoopte dat ik er wat op vooruit was gegaan. Zelf wist ik ook wel dat ik niet genezen zou zijn maar dat die medicijnen hun werking hadden gedaan en wat kwade cellen hadden weten weg te werken uit mijn lichaam hoopte ik toch wel. 'En Eef wat denk je ervan?' Pakte Wolfs bemoedigend mijn hand vast. 'Ik hoop op een beetje verbetering.' 'Dat hoop ik ook Eef, dat hoop ik ook.' Ik wilde het niet toegeven maar ik vond het ontzettend spannend. Blijkbaar was dit aan mij te voelen. 'Eva rustig maar niet stressen het komt allemaal goed, alles komt altijd goed.' Samen namen we plaats in de wachtkamer. 'Eva van dongen' werden we even later geroepen. 'Wil je dat ik meega?' Hield Wolfs mijn hand vast. 'Heel graag, niets liever.' Met zijn drieën liepen we de spreekkamer in. Wolfs en ik gingen aan de ene kant zitten en de dokter aan de andere kant. 'Ik zal eerlijk zijn Eva, de kuur heeft niet geholpen. We willen graag uitzoeken waarom dit is en willen je daarom een nachtje houden vind je dat erg?' Keek de dokter me vragend aan. De radertjes in mijn hoofd gingen snel, niet aangeslagen. 'En mag Wolfs ook blijven slapen?' Ik wilde Wolfs gewoon in mijn buurt hebben, zelfs 's nachts wilde ik hem bij me hebben. 'Daar kunnen we een bank of bed voor bij zetten of hij moet bij u in bed komen liggen aangezien uw kamer best klein is, is dit te beste optie.' Ik keek even naar Wolfs. 'Ik zou het niet erg vinden hoor' zei Wolfs met een grijns op zijn gezicht. 'Ik ook niet maar wil je wel blijven slapen, ik wil niet alleen zijn en ik ben inmiddels gewend dat jij in hetzelfde huis slaapt als mij.' 'Tuurlijk blijf ik slapen ik moet je ook een beetje beschermen he' zei hij met een lieve toon in zijn stem. 'Dat is dan geregeld dan ga ik u even jullie kamer laten zien en dan krijgt u ziekenhuis kleren. Vervolgens kunt u zich in uw badkamertje aankleden.'

Met het ziekenhuis kleed aan kwam ik de badkamer uit. Het was al laat en ik had net mijn tanden gepoetst. Wolfs lag al in het bed. 'Kun je een klein beetje opschuiven?' vroeg ik terwijl ik keek naar de ruimte die er in het bed nog over was waar ik zou komen te liggen. Wolfs schoof een klein stukje op. 'Ik had meer verwacht dat je half over me heen zou komen liggen' grijnsde hij. 'Jaa Wolfs in je dromen. Dat gaan we dus niet doen he' lachte ik om het gezicht dat hij trok toen ik deze woorden uitsprak. Terwijl ik in bed kroop merkte ik dat ik toch half over Wolfs heen kroop. Zijn borstkas lag wel fijn. 'En nu heerlijk slapen ze kijken vannacht gewoon waarom de medicatie niet aansloeg. Als je pijn hebt maak me dan wakker oke. Ik wil niet dat je de hele nacht of eventjes wakker ligt van de pijn terwijl ik naast je lig te slapen dus alsjeblieft maak me gewoon wakker. Desnoods schreeuw je in mijn oor als het op geen andere manier werkt, beloofd?' 'Ja ik beloof het Wolfs' mijn hoofd legde ik op zijn borst. Ik vond het zo spannend dat ik vannacht getest zou worden en dat ik naast Wolfs zou liggen, of zelfs op hem zoals nu. 'Ga maar lekker slapen Eef anders wordt het een veel te zware nacht voor jou.' Wat is hij toch lief voor me, mijn bezorgde beste vriend.