365 fleva days

26 Februari

Met Wolfs naast me stond ik voor het grote verblijf van de olifanten. Om half een hadden we een afspraak met de verzorger van de olifanten. We zouden namelijk een hele tocht op de rug van een olifant gaan maken. 'Flo had je trouwens nog eten meegenomen voor tussendoor?' ik wist zeker dat ik onderweg honger zou krijgen. 'Jaa heb ik in de tas gedaan. Gaan we samen op een olifant?' vroeg hij me. 'Is goed maar dan moet je me wel vasthouden anders val ik er vanaf' vond ik het een goede reden om dicht bij hem in zijn armen te zitten. De verzorger kwam aanlopen en begeleidde ons naar de olifanten. 'Together?' vroeg de man ons waarna we allebei knikte. We liepen op een olifant af waar de man een trapje wegzetten zodat we op de olifant konden stappen. 'Ga jij maar eerst Eef' grijnsde Wolfs. 'Hoezo ik nou weer?' vroeg ik verontwaardigd. 'Omdat ik daarna achter je kom zitten' legde hij uit waarom ik als eerste moest. 'Nou vooruit dan.' Ik liep het trapje op maar het lukte me niet om op de olifant te gaan zitten. 'Zal ik helpen?' stelde Wolfs voor voordat de man het kon doen. 'Jaa graag' zei ik met een rood hoofd. Wolfs kwam achter me op het trapje staan. 'Probeer er maar op te klimmen Eef' zei hij en legde zijn handen op mijn billen. 'Floris Wolfs wat doen jouw handen op mijn billen' grinnikte ik. 'Om je te ondersteunen zo meteen' lachte hij. Toen ik, dankzij Wolfs, op de olifant zat kwam Wolfs achter me zitten. Bij hem lukte het natuurlijk wel gewoon in een keer. Toen de olifant begon te lopen schrok ik me dood wat Wolfs natuurlijk meteen merkte. Hij sloeg zijn armen om me heen en ik voelde zijn adem in mijn nek. 'Je hoeft niet bang te zijn als je valt dan red ik je' fluisterde hij in mijn oor. Ik knikte voorzichtig en legde mijn handen op die van Wolfs. We liepen het oerwoud in wat ik super mooi vond om allemaal te zien. Tuurlijk had ik wel eens een documentaire op televisie gezien maar dit in het echt zien is zoveel mooier. Het is zo speciaal om dit mee te maken. 'Het is prachtig he Eef' hoorde ik Wolfs achter me zeggen. Ik kon het alleen maar beademen. De olifant waar wij op zaten volgde precies de olifant met de verzorger op zijn rug. Ineens liepen we een rivier in wat ik dood eng vond maar jaa een olifant is super sterk dus zou niet zomaar even met de stroming mee genomen worden. 'Eef ben is niet zo bang er gebeurd je helemaal niks' zei Wolfs achter me. Het verbaasde me iedere keer weer hoe Wolfs doorhad wat ik voelde en me met een zin altijd weer rustig en op mijn gemak kon krijgen. 'Geniet van het uitzicht. Zo iets ga je nooit meer meemaken. Heel veel mensen zullen jaloers zijn op ons dat wij deze prachtige ervaring mogen meemaken en deze geweldige omgeving mogen zien. Het is hier bijna magisch zou je wel kunnen zeggen.' Hij had gelijk, hij had voor de zoveelste keer gelijk. 'Je hebt gelijk' zuchtte ik opgelucht. Ik liet me tegen hem aanvallen, niet te hard natuurlijk anders zouden we vallen. Ik kon in deze positie en met Wolfs woorden in mijn hoofd optimaal genieten van de omgeving hier. Ik zit in Rio de Janeiro waar moet ik me in hemelsnaam druk over maken. We kwamen aan, aan de overkant van de rivier. Toen we weer verder liepen op land was het voor mij alleen maar genieten.